§ 3. - Wprowadzanie (przywóz) i przeprowadzanie (przewóz) z zagranicy niektórych zwierząt, surowców i przetworów pochodzenia zwierzęcego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.76.572

Akt utracił moc

Wersja od: 28 sierpnia 1934 r.

§ 3. Świadectwo miejsca pochodzenia (§ 2) winno być wystawione przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego państwa, z którego przedmioty wysyłki pochodzą.

Świadectwo miejsca pochodzenia przedmiotów wymienionych w pkt. 7 - 9 § 1 winno stwierdzać:

a) że przedmioty wysyłki pochodzą ze zwierząt wolnych od zaraźliwych chorób zwierzęcych,

b) że w miejscu pochodzenia przedmiotów wysyłki w ciągu ostatnich 14 dni nie zachodziły wypadki wąglika oraz

c) że przedmioty wysyłki nie pozostawały po ich przerobieniu (wygotowaniu, wywapnieniu, poddaniu działaniu pary, wysuszeniu) w styczności z osobami lub rzeczami mogącemi być rozsadnikami zarazy.

Świadectwo miejsca pochodzenia przedmiotów wymienionych w pkt. 10 § 1 winno stwierdzać, że przedmioty wysyłki odpowiadają warunkom określonym w pkt. c) poprzedniego ustępu.

Jeżeli przedmioty wysyłki pochodzą z większej wysyłki pozaeuropejskiej, zamiast świadectwa miejsca pochodzenia może być przedstawione urzędowe poświadczenie władzy rządowej państwa europejskiego, w którem przesyłka została przeładowana, stwierdzające, że przedmioty te pochodzą z większej wysyłki pozaeuropejskiej, zaopatrzonej w świadectwa miejsca pochodzenia, stwierdzające okoliczności określone w ustępie 2 i 3 paragrafu niniejszego.

Do świadectw miejsca pochodzenia, wystawionych w innym języku niż polski lub francuski, winno być dołączone uwierzytelnione tłumaczenie świadectwa na język polski lub francuski.