Dział 2 - Czas trwania uprawnienia do zasiłku. - Wojskowe zasiłki wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.29.268

Akt utracił moc

Wersja od: 14 marca 1928 r.

DZIAŁ  II.

Czas trwania uprawnienia do zasiłku.

Art.  7.

Zasiłek przysługuje członkom rodziny wojskowego za cały czas jego służby wojskowej, t. j. od dnia odejścia do tej służby względnie od dnia zajścia w czasie tej służby okoliczności, uzasadniających prawo do zasiłku (art. 4) do dnia następnego po dniu zwolnienia z tej służby włącznie, w wypadkach zaś, przewidzianych w art. 1 pkt. 3) i 4), także przez następne dwa tygodnie.

Art.  8.

Pobyt w niewoli nieprzyjacielskiej uważać należy w rozumieniu niniejszego rozporządzenia jako dalszy ciąg służby wojskowej. Rodzinom powyższych osób przysługuje prawo do poboru zasiłku przy zastosowaniu postanowienia art. 7 nie dłużej, niż przez 6 miesięcy od dnia ratyfikacji pokoju.

Rozmyślne dostanie się do niewoli wyklucza, prawo do zasiłku. Wstrzymanie wypłaty zasiłku nastąpi za uprzedniem wykazaniem, iż przeciwko winnemu zostało wdrożone postępowanie karne.

Art.  9.

Rodzina wojskowego, który na terenie działań wojennych zginął bez wieści, pobiera zasiłek do czasu przyznania lub odmowy tej rodzinie zaopatrzenia na zasadzie obowiązujących ustaw, nie dłużej jednak, niż przez 6 miesięcy od chwili ratyfikacji pokoju.

Zasiłki, pobrane za czas od dnia przyznania zaopatrzenia, ulegają potrąceniu z sumy przyznanego zaopatrzenia.

Art.  10.

Jeżeli wojskowy w czasie pełnienia wymienionej w art. 1 niniejszego rozporządzenia służby wojskowej umrze, polegnie lub zostanie z tej służby zwolniony wskutek poszkodowania na zdrowiu, powodującego co najmniej 30% niezdolności do pracy, rodzina jego pobiera nadal zasiłek aż do chwili przyznania lub odmowy jej względnie wojskowemu zaopatrzenia, przewidzianego w obowiązujących ustawach, nie dłużej jednak, niż przez 6 miesięcy, licząc od ostatniego dnia tego miesiąca, w którym nastąpiła śmierć lub zwolnienie ze służby wojskowej wskutek poszkodowania na zdrowiu. Zasiłki, pobrane na czas od dnia przyznania zaopatrzenia, ulegają potrąceniu z sumy przyznanego zaopatrzenia.

Stwierdzenie braku związku, przyczynowego pomiędzy śmiercią lub poszkodowaniem na zdrowiu, a wykonaniem czynnej służby wojskowej powoduje zaprzestanie wypłaty zasiłków.

Art.  11.

Prawo do zasiłku ustaje, gdy

1) przestały istnieć warunki, przewidziane w art. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia;

2) zaszły wypadki, przewidziane w art. 5-10 i 16;

3) osoba, której zasiłek przyznano:

a) zmarła,

b) opuściła po dniu, w którym powstało prawo do zasiłku, granice Państwa lub

c) została prawomocnym wyrokiem skazana na pozbawienie wolności powyżej jednego roku z wyjątkiem kary twierdzy;

4) wojskowy, którego rodzina pobiera zasiłek, został prawomocnym wyrokiem sądowym skazany obok kary pozbawienia wolności na karę wydalenia z wojska lub zwolnienie ze służby wojskowej.

Jako datę ustania prawa do poboru zasiłku przyjmuje się w wypadkach, przewidzianych w punktach 2) i 3), dzień uprawomocnienia się wyroku.

Art.  12.

Wypłatę przyznanego zasiłku zawiesza się na czas:

1) samowolnego przebywania wojskowego poza formacją,

2) trwania pozbawienia wolności osoby wojskowej na zasadzie prawomocnego wyroku sądowego, orzekającego obok tej kary w stosunku do zasądzonego karę wydalenia z wojska, lub też w stosunku do zasądzonego oficera - karę zwolnienia ze służby, względnie w stosunku do podoficera lub starszego szeregowca karę degradacji, albo też pozbawienia stopnia starszego szeregowca, zaś u szeregowców w wypadkach zasądzenia na karę pozbawienia wolności za przestępstwa, za które co do podoficerów orzeka się obok kary pozbawienia wolności obligatoryjnie degradację.

Wypłatę zasiłków, zawieszonych z wymienionych powyżej przyczyn, wznawia się z chwilą ustania tych przyczyn.

Za okres zawieszenia zasiłek przyznany być nie może.

Art.  13.

Zasiłki przyznane, a przez odnośną osobę nie podjęte w ciągu 6 miesięcy od dnia doręczenia zawiadomienia o przyznaniu zasiłku, wypłacie nie podlegają.