Dział 1 - Warunki uprawnienia do zasiłku i osoby uprawnione. - Wojskowe zasiłki wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.29.268

Akt utracił moc

Wersja od: 14 marca 1928 r.

Dział  I.

Warunki uprawnienia do zasiłku i osoby uprawnione.

Art.  1.

Prawo do wojskowego zasiłku wojennego ze Skarbu Państwa przysługuje rodzinom:

1) osób, należących do rezerwy lub pospolitego mszenia, i pełniących czynną służbę wojskową z tytułu mobilizacji (art. 73 ust. 1 i art. 75 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym w brzmieniu, nadanem jej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r. - Dz. U. R. P. Nr. 4, poz. 26);

2) osób, powołanych do czynnej służby wojskowej, które wskutek ogłoszenia mobilizacji zgodnie z postanowieniem art. 58 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym nie mogą uzyskać odroczenia z art. 53 p. 1) tejże ustawy lub nie mogą z odroczenia tego w dalszym ciągu korzystać;

3) osób, powołanych do czynnej służby wojskowej na skutek zarządzenia Rady Ministrów w myśl art. 73 ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym;

4) osób, powołanych do czynnej służby wojskowej na skutek zarządzenia Rady Ministrów w myśl art. 75 ust. 2 tejże ustawy;

5) ochotników, odbywających służbę ochotniczą w okresie mobilizacji.

Art.  2.

Postanowienia art. 1 nie stosują się do rodzin wojskowych zawodowych oraz do tych członków rodzin wojskowych niezawodowych, dla których ci wojskowi otrzymują dodatki ze Skarbu Państwa na zasadzie specjalnych przepisów.

Art.  3.

Za rodziną, uprawnioną w myśl niniejszego rozporządzenia do poboru zasiłku, uważa się:

1) żonę również i separowaną, o ile mąż jej prawnie obowiązany jest ją utrzymywać;

2) dzieci ślubne i adoptowane;

3) dzieci nieślubne, co do których ojcostwo powołanego jest stwierdzone;

4) pasierbów;

5) ślubnych rodziców i nieślubną matkę;

6) ślubne rodzeństwo;

7) ślubnych dziadka i babkę.

Art.  4.

Prawo do zasiłku przysługuje wymienionym w art. 3 osobom, o ile poza innemi wymaganiami niniejszego rozporządzenia:

1) posiadają obywatelstwo polskie lub stale przebywają na obszarze Rzeczypospolitej,

2) byt ich jest uzależniony od pracy lub zarobku osoby, powołanej do służby wojskowej tak, że bez tej pracy lub zarobku względnie w razie jego zmniejszenia byłby zagrożony, przyczem

a) albo stan ten istniał bezpośrednio przed odejściem członka rodziny do służby wojskowej, powodującej przerwanie tej pracy lub jej ustanie względnie ustanie lub zmniejszenie zarobku,

b) albo też stan ten został spowodowany okolicznościami, wynikłemi w czasie jego służby wojskowej.

Art.  5.

Członkom rodziny, wymienionym w art. 3 pkt. 2), 3), 4) oraz 6), nie przysługuje prawo do zasiłku, o ile ukończyli 16 lat życia chyba, że udowodnią, iż uczęszczają do zakładu naukowego lub pobierają naukę w zawodzie praktycznym, a nie mają utrzymania u swych pracodawców, ani też nie otrzymują wynagrodzenia. W tych wypadkach prawo do zasiłku przysługuje tym osobom do chwili ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do dnia, w którym ukończą 24 lat życia.

W razie udowodnienia urzędowem świadectwem lekarskiem, że pomimo osiągnięcia przewidzianych w ustępie 1 granic wieku osoby powyższe z powodu stanu swego zdrowia nie są w możności zapracować na własne utrzymanie, może im być zasiłek przyznany przez cały czas trwania tego stanu.

Art.  6.

Członkom rodziny wojskowego, żyjącej w chwili jego powołania do czynnej służby wojskowej we wspólnem gospodarstwie, nie przysługuje prawo do zasiłku, jeżeli jeden z członków tej rodziny otrzymał odroczenie służby wojskowej jako jedyny żywiciel.

Jednym i tym samym członkom rodziny, jako też członkom rodziny, żyjącym we wspólnem gospodarstwie, zasiłek nie może być przyznany wielokrotnie.