Oddział A - Postępowanie rozpoznawcze. - Włączenie pomoru rzekomego drobiu do chorób podlegających obowiązkowi zgłaszania i zwalczania tej choroby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.41.257

Akt utracił moc

Wersja od: 28 lipca 1959 r.

A.

Postępowanie rozpoznawcze.

§ 4. Właściwy organ administracji prezydium powiatowej rady narodowej, otrzymawszy zgłoszenie lub powziąwszy w inny sposób wiadomość o pomorze rzekomym drobiu lub jego podejrzeniu, powinien natychmiast zbadać przez powiatowego lekarza weterynarii stan rzeczy na miejscu w celu ustalenia:

1) u jakiego drobiu, kiedy i jakie zauważono objawy choroby;

2) czy w czasie ostatnich dwóch tygodni nie wprowadzono do zagrody drobiu obcego, a jeżeli tak, to jaki i skąd ten drób pochodził;

3) czy drób chory lub podejrzany stykał się w czasie ostatnich dwóch tygodni z innym drobiem spoza zagrody;

4) czy w czasie ostatnich dwóch tygodni były wywożone lub wynoszone z zagrody produkty drobiu grzebiącego albo drób żywy, padły lub zabity, a jeżeli tak, to dokąd;

5) czy i kiedy drób grzebiący chory i podejrzany, znajdujący się w zagrodzie, jak i poza nią w danej miejscowości, był szczepiony przeciw pomorowi rzekomemu oraz kto przeprowadzał szczepienie.

§ 5. Powiatowy lekarz weterynarii powinien zbadać wszystek drób grzebiący, który według wyników badania należy uważać za podejrzany. Jeżeli drób taki znajduje się na obszarze innego powiatu, właściwy organ administracji prezydium powiatowej rady narodowej powinien natychmiast zawiadomić właściwy organ administracji prezydium rady narodowej tego powiatu w celu wydania odpowiednich zarządzeń.

§ 6. W razie stwierdzenia pierwszego ogniska pomoru rzekomego drobiu w miejscowości wolnej od tej choroby powiatowy lekarz weterynarii prześle w całości drób padły lub zabity do właściwej pracowni rozpoznawczej w celu dokonania badań.