Tytuł 2 - WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU - Wietnam-Polska. Umowa ramowa o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony. Bruksela.2012.06.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.618

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 października 2016 r.

TYTUŁ  II

WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU

Artykuł  5

Zasady ogólne

1. Głównymi celami współpracy rozwojowej są: realizacja milenijnych celów rozwoju, a także eliminacja ubóstwa, zrównoważony rozwój i integracja z gospodarką światową. Cele współpracy rozwojowej uwzględniają strategie i programy rozwoju społeczno-gospodarczego Wietnamu. Strony uznają, że współpraca rozwojowa między nimi ma zasadnicze znaczenie dla stawienia czoła wyzwaniom rozwojowym Wietnamu.

2. Strony postanawiają propagować współpracę zgodnie ze swoimi odpowiednimi procedurami i zasobami.

Artykuł  6

Cele współpracy

Strategie współpracy rozwojowej mają na celu między innymi:

a) osiągnięcie zrównoważonego wzrostu gospodarczego;

b) promowanie rozwoju ludzkiego i społecznego;

c) propagowanie reform instytucjonalnych i rozwoju;

d) promowanie zrównoważenia środowiskowego i regeneracji środowiska oraz najlepszych praktyk w tej dziedzinie, a także zachowania zasobów naturalnych.

e) zapobieganie zmianie klimatu i zwalczanie jej skutków;

f) wspieranie polityki i instrumentów mających na celu stopniową integrację z gospodarką światową i handlem światowym.

Artykuł  7

Formy współpracy

1. Dla każdego sektora współpracy w ramach tego tytułu Strony zgadzają się przeprowadzać działania na szczeblu dwustronnym lub regionalnym albo na obu tych szczeblach, w tym poprzez współpracę trójstronną.

2. Formy współpracy między Stronami mogą obejmować:

a) pomoc rozwojową i techniczną dla programów i projektów, zgodnie z ustaleniami Stron;

b) budowanie zdolności administracyjnych poprzez szkolenia, warsztaty i seminaria, wymianę ekspertów, badania i wspólne badania naukowe między Stronami;

c) rozważenie innych form finansowania rozwoju w stosownych przypadkach;

d) wymianę informacji w sprawie najlepszych praktyk w zakresie skuteczności pomocy.