§ 4. - Wcielenie żandarmerji krajowej i policji wojskowej na obszarze byłej Galicji do Policji Państwowej na zasadzie art. 3-go Przep. Przejściowych do Ustawy o Policji Państwowej z dnia 24-go lipca 1919 r. (Dz. Praw Nr 61, pozycja 363).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.87.475

Akt utracił moc

Wersja od: 14 października 1921 r.

§ 4. 2 Na czele policji państwowej na obszarze b. Galicji stoi mianowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych na wniosek Generalnego Delegata Rządu dla Galicji "Komendant Policji Państwowej dla b. Galicji", jako pomocnik Komendanta Głównego Policji Państwowej.

Policja ta składa się z wyższych i niższych funkcjonarjuszów, których stopnie służbowe określone są w art. 10 Ustawy z dnia 24 lipca 1919 r. o Policji Państwowej.

Przyjęci na etat Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oficerowie galicyjskiej żandarmerji krajowej i policji wojskowej otrzymują stopnie służbowe wyższych funkcjonarjuszów policji państwowej, zaś podoficerowie i szeregowcy, oraz funkcjonarjusze policji wojskowej - stopnie służbowe niższych funkcjonarjuszy, a mianowicie: szeregowiec (żołnierz, starszy żołnierz i żandarm) - posterunkowego lub starszego posterunkowego, starszy żandarm i wachmistrz - przodownika, starszy wachmistrz i wachmistrz powiatowy (sztabowy)-starszego przodownika.

Wachmistrze powiatowi (sztabowi) żandarmerji krajowej mogą jednak otrzymać stopień służbowy wyższego funkcjonarjusza, jeżeli posiadają specjalną rutynę i specjalne wiadomości fachowe w zakresie służby bezpieczeństwa publicznego.

² Z dniem 14 października 1921 r. znosi się urząd komendanta policji państwowej dla b. Galicji, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie likwidacji "Komendy Policji Państwowej dla b. Galicji" (Dz.U.21.82.574)