Rozdział 2 - Krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami - Warunki wykonywania krajowego drogowego przewozu osób.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.141.942

Akt utracił moc

Wersja od: 23 lutego 2000 r.

Rozdział  2

Krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami

Art.  10.

1. 5 Zezwolenia na krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami udziela się na:

1) przewozy regularne na określonych liniach komunikacyjnych obejmujących zasięgiem:

a) gminę,

b) miasto st. Warszawę - związek komunalny,

c) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy,

d) województwo lub kilka województw,

2) przewozy nieregularne na określonym obszarze obejmujące zasięgiem:

a) gminę,

b) miasto st. Warszawę - związek komunalny,

c) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy,

d) województwo, kilka województw lub cały kraj.

2. 6 Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielania, cofnięcia, zmiany lub stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia jest właściwy dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy:

1) wójt, burmistrz lub prezydent miasta w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a),

2) Prezydent m. st. Warszawy w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b),

3) starosta w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. c),

4) marszałek województwa w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. d) i pkt 2 lit. d).

3. 7 Udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnych przewozów osób na określonej linii komunikacyjnej obejmującej zasięgiem powiaty lub województwa sąsiadujące, wymaga uzgodnienia z właściwymi ze względu na obszar prowadzenia przewozów, starostami lub marszałkami województw.

4. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie przewozów nieregularnych nie uprawnia do zabierania pasażerów z dworców i z przystanków autobusowych.

Art.  11.

1. Zezwolenia udziela się, jeżeli:

1) przedsiębiorca wykazał prawo do dysponowania pojazdem samochodowym, który odpowiada warunkom technicznym wymaganym przepisami ruchu drogowego,

2) co najmniej jeden z właścicieli przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej jeden z członków organu zarządzającego, posiada udokumentowane odpowiednie kwalifikacje zawodowe, za które uważa się:

a) ukończenie szkoły wyższej o kierunku ekonomicznym, technicznym lub prawniczym albo

a1) 8 świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu wykonywania krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi, albo

b) sprawowanie funkcji kierowniczej w przedsiębiorstwie transportowym lub funkcji członka zarządu w spółce zajmującej się działalnością transportową co najmniej przez jeden rok, albo

c) posiada udokumentowaną, co najmniej trzyletnią praktykę w zakresie wykonywania zarobkowego przewozu osób odpowiednimi pojazdami samochodowymi,

3) 9 (utracił moc),

4) przedsiębiorca posiada zabezpieczenie w postaci pieniężnej lub rzeczowej w wysokości równej co najmniej 3.000 EURO ¹⁰ na pojazd lub 150 EURO ¹¹ na jedno miejsce siedzące albo posiada inne odpowiednie zabezpieczenie majątkowe na okres posiadania zezwolenia.

2. 12 (utracił moc).

3. Przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie na przewozy regularne jest obowiązany przedłożyć organowi udzielającemu zezwolenia:

1) 13 projekt rozkładu jazdy uzgodniony na zasadach określonych w przepisach prawa przewozowego,

2) ustalone z właścicielami przystanków i dworców zasady korzystania z tych obiektów.

4. Opłaty za korzystanie z przystanków i dworców powinny być ustalane dla przewoźników na równoprawnych warunkach.

5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty niezbędne do udzielenia zezwolenia oraz treść i wzór zezwolenia na wykonanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami.

6. 14 Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających krajowych drogowych przewoźników pasażerskich o zasięgu ogólnopolskim, określi, w drodze rozporządzenia, programy szkolenia, jednostki uprawnione do szkolenia i egzaminowania, wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie oraz wzór świadectwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a¹).

Art.  12.

1. Zezwolenie cofa się, jeżeli przedsiębiorca:

1) przestał spełniać warunki wymagane do jego uzyskania lub

2) przekracza uprawnienia lub nie dopełnia warunków określonych w zezwoleniu, lub

3) nie wykonuje przewozów regularnych przez okres dłuższy niż 3 miesiące na skutek okoliczności leżących po jego stronie, lub

4) rażąco narusza przepisy prawa pracy, a w szczególności przepisy o czasie pracy kierowców, lub

5) wykonuje przewozy nieregularne niezgodnie z art. 10 ust. 4,

6) narusza przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

2. Zezwolenie można cofnąć, jeżeli przedsiębiorca:

1) nie rozpoczął przewozów regularnych w terminie jednego miesiąca od daty określonej w zezwoleniu na skutek okoliczności leżących po jego stronie lub

2) prowadzi działalność przewozową niezgodnie z uzgodnionym rozkładem jazdy, lub

3) narusza przepisy ustawy albo przepisy prawa przewozowego, lub

4) nie usunie w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych podczas kontroli, o której mowa w art. 19.

3. Zezwolenie wygasa w razie:

1) zrzeczenia się zezwolenia,

2) upływu okresu, na który zezwolenie zostało udzielone,

3) likwidacji przedsiębiorcy, któremu zezwolenie zostało udzielone.

Art.  12a. ¹⁵

 

1. Organy, o których mowa w art. 10 ust. 2, mogą na wniosek przedsiębiorcy przenieść uprawnienia wynikające z zezwolenia w razie:

1) śmierci osoby fizycznej posiadającej zezwolenie i wstąpienia na jej miejsce spadkobiercy, w tym również osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej,

2) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie,

3) przejęcia w całości lub w części działalności w zakresie krajowego zarobkowego przewozu osób przez innego przedsiębiorcę.

2. Nie można przenosić uprawnień wynikających z zezwolenia poza przypadkami wymienionymi w ust. 1.

3. Zezwolenia nie można odstępować osobom trzecim.

4. Przedsiębiorca przejmujący uprawnienia wynikające z zezwolenia w przypadkach, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany spełnić warunki określone w art. 11 ust. 1-3.

5. Zezwolenie zmienia się, na wniosek przedsiębiorcy, w razie:

1) 16 (skreślony),

2) 17 (skreślony),

3) przeniesienia uprawnień wynikających z zezwolenia na podstawie ust. 1.

Art.  12b. ¹⁸

 

1. Przewoźnik wykonujący przewozy zbiorowe osób uwzględnia uprawnienia pasażerów do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot je ustanawiający uzgodni z nim, w drodze umowy, warunki zwrotu kosztów ich stosowania.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów ustanowionych w drodze ustawy. Ustawa określi organ zobowiązany do zwrotu przewoźnikowi kosztów stosowania tych uprawnień oraz tryb przekazywania środków przewoźnikowi.

⁵ Art. 10 ust. 1 zmieniony przez art. 143 pkt 3 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁶ Art. 10 ust. 2 zmieniony przez art. 143 pkt 3 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁷ Art. 10 ust. 3 zmieniony przez art. 143 pkt 3 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁸ Art. 11 ust. 1 pkt 2 lit. a¹) dodana przez art. 143 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁹ Art. 11 ust. 1 pkt 3 został uznany za niezgodny z art. 22 i art. 65 ust. 1 w związku art. 31 ust. 1 Konstytucji RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 kwietnia 1999 r. (Dz.U.99.86.963). Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 22 października 1999 r.

¹⁰ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 30 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. Prawo dewizowe (Dz.U.98.160.1063), wyraz "ECU" zastępuje się wyrazem "EURO".

¹¹ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 30 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. Prawo dewizowe (Dz.U.98.160.1063), wyraz "ECU" zastępuje się wyrazem "EURO".

¹² Art. 11 ust. 2 został uznany za niezgodny z art. 22 i art. 65 ust. 1 w związku art. 31 ust. 1 Konstytucji RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 kwietnia 1999 r. (Dz.U.99.86.963). Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 22 października 1999 r.

¹³ Art. 11 ust. 3 pkt 1 zmieniony przez art. 143 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

¹⁴ Art. 11 ust. 6 zmieniony przez art. 143 pkt 4 lit. c) ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

¹⁵ Art. 12a dodany przez art. 143 pkt 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.

¹⁶ Art. 12a ust. 5 pkt 1 skreślony przez art. 48 pkt 2 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz.U.00.12.136) z dniem 23 lutego 2000 r.

¹⁷ Art. 12a ust. 5 pkt 2 skreślony przez art. 48 pkt 2 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz.U.00.12.136) z dniem 23 lutego 2000 r.

¹⁸ Art. 12b dodany przez art. 143 pkt 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668) z dniem 1 stycznia 1999 r.