Rozdział 10 - Zaopatrzenie w wodę. - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.38.196

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lipca 1965 r.

Rozdział  10.

Zaopatrzenie w wodę.

§  52.

1. Każda działka, na której znajdują się pomieszczenia, przeznaczone na pobyt ludzi lub dla inwentarza żywego, powinna posiadać warunki umożliwiające korzystanie z wody nadającej się do picia oraz do celów gospodarstwa domowego, produkcyjnych i przeciwpożarowych, na zasadach określonych przepisami szczególnymi.

2. W razie gdy połączenie z wodociągiem publicznym jest niemożliwe lub gdy właściciel nieruchomości został zwolniony z obowiązku połączenia, budynki przemysłowych zakładów pracy, budynki służby zdrowia oraz inne budynki z pomieszczeniami, przeznaczonymi na pobyt ludzi, posiadające więcej niż trzy kondygnacje, a szkoły od pięciu izb począwszy powinny być zaopatrzone w lokalne urządzenia wodociągowe.

3. W przypadkach, nie objętych przepisem ust. 2, nieruchomość, na której znajdują się pomieszczenia, przeznaczone na pobyt ludzi lub dla inwentarza żywego, powinna posiadać warunki umożliwiające korzystanie ze zdrojów publicznych, źródeł albo studzien, znajdujących się w odległości nie większej niż 150 m od budynku. Wybrane do tego celu warstwy wodonośne powinny zapewnić możliwość stałego poboru wody zdatnej do picia i dziennie w ilości nie mniejszej, niż przewidują odpowiednie normy państwowe lub przepisy szczególne.

4. W wyjątkowych przypadkach, a w szczególności, gdy wynika to z miejscowych warunków geologiczno-inżynierskich na terenach o niedostatecznych zasobach wodnych, właściwe organy państwowego nadzoru budowlanego mogą zezwolić na odstępstwa od przepisów ust. 3.

§  53.

1. Studnia dostarczająca wodę zdatną do picia powinna być zaopatrzona w pompę do czerpania wody i powinna odpowiadać następującym warunkom:

1) ściany studni powinny być wykonane na całej wysokości z kręgów betonowych lub innego materiału nieprzepuszczalnego, nie wpływającego ujemnie na jakość wody, a ponadto obłożone z zewnątrz warstwą gliny, grubą co najmniej 0,15 m i do głębokości 1,5 m, a przy wyższym poziomie wody co najmniej 0,30 m poniżej zwierciadła wody,

2) powierzchnia terenu w promieniu 1 m dookoła studni powinna być wybrukowana lub utrwalona w inny sposób, ze spadkiem od ocembrowania studni,

3) dno studni powinno sięgać w głąb do wód gruntowych i powinno być pokryte warstwą co najmniej 0,10 m grubą ze żwirku lub gruboziarnistego piasku,

4) przykrycie studni powinno być wykonane z płyty betonowej lub innego materiału nieprzepuszczalnego, założonego szczelnie na ocembrowaniu, wystającym co najmniej 0,10 m ponad teren.

2. W okresie przejściowym, nie dłuższym jednak niż 10 lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, właściwe organy państwowego nadzoru budowlanego mogą zezwolić na zakładanie studni bez pompy, jeżeli:

1) zachowane będą warunki określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 3,

2) wzniesienie ocembrowania studni będzie wynosić 1 m nad terenem i kończyć się higienicznym urządzeniem do czerpania wody, według jednego z systemów uznanych za właściwy przez organy służby sanitarnej,

3) studnia będzie zaopatrzona w szczelne i przylegające do ocembrowania przykrycie z betonu lub innego materiału nieprzepuszczalnego, zapobiegające ściekaniu wody do studni, otwór zaś do czerpania wody będzie zaopatrzony w pokrywę na zawiasach, przylegającą do pokrycia studni.

3. Odległość studni, dostarczających wodę do picia, powinna wynosić co najmniej:

1) od granicy nieruchomości 7,50 m,

2) od dołów ustępowych, gnojowników, śmietników, budynków przeznaczonych dla inwentarza żywego itp. miejsc zanieczyszczonych - 15 m, przy zabezpieczeniu studni od zalania ściekami i wodami opadowymi.

4. Na granicy dwóch sąsiednich nieruchomości można umieścić studnię wspólną.

5. Odstępstwa od przepisu ust. 3 pkt 2 są dopuszczalne w przypadkach, gdy miejscowe warunki geologiczno-inżynierskie zezwalają albo wymagają zastosowania mniejszych odległości dla uzyskania wody zdatnej do picia.