§ 9. - Warunki odbywania rehabilitacji zawodowej uprawniające do zasiłku wyrównawczego oraz szczegółowe zasady przyznawania tego zasiłku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.51.325

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 września 1999 r.

§  9.

1. Prawo do zasiłku wyrównawczego powstaje od dnia, w którym pracownik podjął rehabilitację w warunkach, o których mowa w § 1.

2. Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje:

1) z chwilą zakończenia rehabilitacji i przesunięcia do innej pracy, nie później jednak niż po upływie dwóch lat od poddania się rehabilitacji,

2) jeżeli czasowa niezdolość do pracy w okresie rehabilitacji zawodowej trwała nieprzerwanie jeden miesiąc,

3) jeżeli z uwagi na stan zdrowia pracownika rehabilitacja stała się niecelowa,

4) jeżeli pracownik swym postępowaniem uniemożliwia lub utrudnia dalsze prowadzenie rehabilitacji.

3. Okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 3, stwierdza komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia na wniosek zakładu służby zdrowia sprawującego opiekę leczniczo-zapobiegawczą nad zakładem pracy.