Art. 3. - Uzupełnienie odszkodowania osób, dotkniętych skutkami nieszczęśliwych wypadków przy pracy w b. dzielnicy rosyjskiej lub na wychodźtwie w Rosji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.125.892

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1928 r.

Art.  3.

Dla ustalenia wysokości dodatku wyrównawczego przelicza się na złote kwoty rent, należnych podług skali, zamieszczonej w § 10, względnie § 12 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. o przerachowaniu na nową walutę i ustaleniu wartości zobowiązań, wynikających z przepisów o ubezpieczeniu i odszkodowaniu z tytułu wypadków przy pracy (Dz. U. R. P. Na 115, poz. 1029), a kwoty, otrzymane na rachunek tych rent podług skali, zamieszczonej w § 12 powołanego wyżej rozporządzenia z dn. 27 grudnia 1924 r., przyczem do przeliczenia renty miarodajny jest termin nieszczęśliwego wypadku, a do przeliczenia kwot, otrzymanych na rachunek rent, termin otrzymania ich.

Jako rentę należną uważa się rentą, obliczoną na podstawie zarobku, osiągniętego przez poszkodowanego w ciągu ostatniego roku, albo ostatniego miesiąca przed zdarzeniem się wypadku. O ile renta obliczona została na innej podstawie, może przed przeliczeniem jej na złote nastąpić ponowne ustalenie renty we wskazany sposób.

Dodatek wyrównawczy równa się różnicy między iloczynem z renty, tak przeliczonej, i ilości rat rentowych należnych w okresie, wyznaczonym w art. 2, a sumą wszystkich kwot, otrzymanych na rachunek renty, odpowiednio przeliczonych.