§ 4. - Uznawanie ogierów za odpowiednie do hodowli oraz warunki utrzymywania młodych ogierów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.38.245

Akt utracił moc

Wersja od: 10 kwietnia 1998 r.

§  4.

1. Komisja kwalifikacyjna przegląda wszystkie ogiery roczne i starsze.

2. Komisja kwalifikacyjna może uznać za odpowiednie do hodowli tylko ogiery:

1) które należą do ras lub typów uznanych za odpowiednie do hodowli dla danego rejonu hodowlanego,

2) u których badanie przeprowadzone przez lekarza weterynarii - członka komisji kwalifikacyjnej nie wykazało chorób i zmian organicznych powodujących, że są one nieodpowiednie do rozpłodu.

3. Komisja kwalifikacyjna zalicza:

1) do kategorii pierwszej - ogiery, które ukończyły lub ukończą w najbliższym sezonie rozpłodowym co najmniej pięć lat, wyróżniają się prawidłową budową i ruchem, są wpisane do krajowych lub głównych ksiąg stadnych koni bądź do dawnych wojewódzkich ksiąg koni zarodowych oraz odbyły z wynikiem dodatnim próby dzielności określone w przepisach w sprawie prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych,

2) do kategorii drugiej - ogiery, które ukończyły lub ukończą w najbliższym sezonie rozpłodowym co najmniej cztery lata, są wpisane co najmniej do wstępnych ksiąg stadnych koni lub dawnych powiatowych ksiąg koni zarodowych, posiadają prawidłową budowę i ruch oraz przeszły z wynikiem dodatnim próby dzielności, o których mowa w pkt 1.

4. Jeżeli ilość ogierów wybranych w myśl ust. 3 nie jest dostateczna do zapewnienia pokrycia klaczy na danym obszarze, komisja kwalifikacyjna może spośród pozostałych ogierów uznać za odpowiednie do hodowli te, które odpowiadają warunkom określonym w ust. 2, ukończyły lub ukończą w najbliższym sezonie rozpłodowym co najmniej trzy lata oraz w stosunku do potrzeb tego obszaru posiadają zadowalającą budowę i ruch. Ogiery te zalicza się do kategorii trzeciej.

5. Ogier, który kwalifikuje się do zaliczenia do kategorii trzeciej, nie może być uznany, jeżeli jego miejsce stałego postoju jest oddalone mniej niż 10 km od państwowego punktu rozpłodowego koni. Nie dotyczy to ogierów poniżej 5 lat, które rokują nadzieję, że po osiągnięciu pełnego rozwoju będą się nadawały do uznania w kategorii wyższej niż trzecia.

6. Dla każdego ogiera uznanego komisja kwalifikacyjna określa w zależności od miejscowych potrzeb obszar (wsie, gromady, osiedla, miasta, powiaty, województwo), na którym może być używany do rozpłodu.

7. Spośród ogierów, które ukończyły jeden rok życia, a nie osiągnęły wieku określonego w ust. 4, komisja kwalifikacyjna wybiera te, które rokują nadzieję, że staną się w przyszłości pożytecznymi rozpłodnikami, i na ich dalszy odchów wydaje zezwolenie. Ogierów takich nie wolno używać do pokrywania klaczy.