Rozdział 10 - Przepisy przejściowe i końcowe. - Ustrój adwokatury.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.57.309

Akt utracił moc

Wersja od: 20 maja 1967 r.

Rozdział  10.

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  107.

Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia:

1) zasady i tryb opłacania przez zespoły adwokackie składek na ubezpieczenia społeczne oraz wysokość tych składek,

2) zasady i tryb zaliczania niektórych okresów do okresów pracy w zespołach adwokackich przy ustalaniu uprawnień emerytalnych, szczególne przypadki przyznawania świadczeń emerytalnych adwokatom, którzy nie nabyli uprawnień do tych świadczeń, oraz wysokość tych świadczeń.

Art.  108.

Minister Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia:

1) zasady tworzenia, zakresu działania, organizacji, funkcjonowania i rozwiązywania zespołów adwokackich,

2) zasady tworzenia, zakresu działania, organizacji, funkcjonowania i likwidacji społecznych biur pomocy prawnej,

3) opłaty za czynności zespołów adwokackich i społecznych biur pomocy prawnej,

4) szczegółowe przepisy o postępowaniu dyscyplinarnym,

5) wzory pieczęci Naczelnej Rady Adwokackiej, rad adwokackich i komisji dyscyplinarnych,

6) strój adwokatów podczas rozpraw.

Art.  109.

1. Adwokaci i aplikanci adwokaccy wpisani na listę w dniu wejścia w życie ustawy są adwokatami i aplikantami adwokackimi w rozumieniu ustawy o ustroju adwokatury.

2. Aplikanci adwokaccy, wpisani na listę aplikantów adwokackich przed dniem 1 lipca 1961 r., odbywają aplikację na zasadach obowiązujących do dnia 20 grudnia 1958 r.

3. Aplikanci adwokaccy, wpisani na listę aplikantów adwokackich po dniu 1 lipca 1961 r., a przed dniem wejścia w życie ustawy, odbywają dwuletnią aplikację adwokacką.

Art.  110.

1. Adwokaci wykonujący dotychczas zawód indywidualnie mogą nadal prowadzić indywidualne kancelarie adwokackie w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy.

2. W uzasadnionych wypadkach Minister Sprawiedliwości na wniosek adwokata, zaopiniowany przez Naczelną Radę Adwokacką, może ten okres przedłużyć.

Art.  111.

Adwokat wykonujący zawód indywidualnie, przenosząc siedzibę lub wydalając się z niej na czas ponad sześć tygodni, ustanowi innego adwokata swym zastępcą i zawiadomi o tym radę adwokacką.

Art.  112.

1. Rada adwokacka ustanowi z urzędu zastępcę dla adwokata wykonującego zawód indywidualnie w wypadku skreślenia go z listy lub zawieszenia w czynnościach zawodowych.

2. Rada adwokacka może również ustanowić zastępcę dla adwokata wykonującego zawód indywidualnie, który czasowo nie ma możności wykonywania zawodu lub nie ustanowił zastępcy w wypadku określonym w art. 111.

3. Uchwała rady zastępuje substytucję udzieloną przez adwokata.

4. Zastępca zawiadomi niezwłocznie klientów zastępowanego adwokata o przyjęciu zastępstwa.

Art.  113.

1. Wybory do organów adwokatury odbędą się w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Dotychczasowe organy adwokatury działają do czasu ukonstytuowania się nowo wybranych organów.

Art.  114.

1. Traci moc ustawa z dnia 27 czerwca 1950 r. o ustroju adwokatury (Dz. U. z 1959 r. Nr 8, poz. 41 i z 1962 r. Nr 66, poz. 329).

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.

Art.  115.

W ustawie z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. Nr 7, poz. 41, z 1956 r. Nr 44, poz. 201 i z 1959 r. Nr 11, poz. 60) w art. 10a ust. 1 skreśla się pkt 1, a pkt 2, 3 i 4 otrzymują kolejną numerację 1, 2 i 3.

Art.  116.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1964 r., jednak przepisy art. 71 i 72 wejdą w życie z dniem 1 stycznia 1965 r.