Art. 198. - Ustawa wodna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.62.574 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lutego 1961 r.

Art.  198.

(1) Przy rozprawie należy starać się przedewszystkiem o dobrowolne uchylenie podniesionych zarzutów i o przyjście do skutku porozumienia między interesowanymi, w szczególności co do uiścić się mającego odszkodowania.

(2) Jeżeli porozumienie nie przyjdzie do skutku, należy zbadać przy udziale znawcy technicznego, a w razie potrzeby innych znawców zawodowych, zarzuty, podniesione przeciwko przedsiębiorstwu, sposobowi jego przeprowadzenia, przeciw udziałowi poszczególnych interesowanych, jako też przeciw zamierzonym wywłaszczeniom albo służebnościom.

(3) Gdy sprzeciw lub żądanie zostały podniesione na podstawie prywatno-prawnego tytułu, rozstrzygnięcie sporu o istnienie tego tytułu winno być odesłane na drogę sądową. Władza może w takim wypadku odroczyć decyzję w sprawie udzielenia pozwolenia do rozstrzygnięcia sporu. Obowiązana jest odroczyć decyzję, gdy istnienie tytułu prywatno-prawnego jest wiarogodne, a w razie uznania tego tytułu należałoby odmówić udzielenia pozwolenia. Przy odroczeniu decyzji należy wyznaczyć przedsiębiorcy termin, w ciągu którego winien wnieść powództwo do sądu. Gdy przedsiębiorca rozmyślnie przewleka proces, można przystąpić do dalszego dochodzenia.

(4) Gdy przy żądaniu odszkodowania nie można przewidzieć, czy i w jakiej wysokości może powstać szkoda, należy orzeczenie w przedmiocie tych żądań odroczyć do późniejszych dochodzeń. Jeżeli właściciel gruntu lub urządzenia żąda nabycia ich przez przedsiębiorcę w myśl art. 53, a nie da się przewidzieć, że zachodzą co do tego warunki ustawowe, należy na wniosek przedsiębiorcy odroczyć wydanie orzeczenia co do podniesionego żądania.

(5) Żądanie nabycia własności (art. 53) winno być zgłoszone przed ukończeniem dochodzenia komisyjnego.

(6) Jeżeli okaże się potrzeba dalszych dochodzeń co do podniesionych punktów spornych, to należy je przeprowadzić bezzwłocznie, w razie potrzeby z przybraniem znawców.

(7) Wszystkie rozprawy należy z reguły przeprowadzać ustnie przy udziale znawcy technicznego z dopuszczeniem doradców i zastępców prawnych i fachowych. Biorący udział w rozprawie urzędnicy państwowi mają z urzędu stać na straży interesów publicznych i przestrzegać, aby wskutek zamierzonego przedsiębiorstwa lub związanych z niem robót interesy te nie doznały uszczerbku.

(8) Władza, udzielająca pozwolenia, lub delegowany przez nią urzędnik mogą podczas dochodzenia komisyjnego wyznaczyć interesowanym stosowny termin do złożenia na piśmie żądań, które nie dadzą się zamieścić w protokóle, oraz na załączenie potrzebnych wyjaśnień i dowodów. Dochodzenie komisyjne nie może być zamknięte przed upływem tego terminu oraz przed podaniem interesowanym do wiadomości złożonych żądań i dowodów, tudzież opinji znawców (art. 258) i daniem im możności wypowiedzenia się o nich w razie potrzeby w drodze wyznaczenia w tym celu dodatkowego terminu.

(9) Z całej rozprawy należy spisać protokół, który powinien zawierać wynik osiągniętego porozumienia, albo jeżeli porozumienie nie doszło do skutku, wyniki ustnego wyłuszczenia sprawy wraz z oświadczeniami sprzeciwiających się stron i ich uzasadnieniem, wreszcie wszelkie uwagi, poczynione przez wnoszących podanie przeciw tym oświadczeniom. Protokół ma być podpisany przez przewodniczącego, ewentualnie przez protokólanta i znawców, o ile brali udział. Jeżeli wybrano pełnomocników, mają i oni protokół podpisać.

(10) Jeżeli strony oddalą się przed zakończeniem protokółu, lub też odmówią podpisów, należy zaznaczyć to w protokóle.

(11) Utrzymanie porządku przy rozprawie należy do przewodniczącego rozprawy. Może on na uczestników, znawców i inne osoby, które dopuściły się niewłaściwości podczas rozprawy, nakładać kary porządkowe do wysokości 20 złotych, z zastrzeżeniem ścigania w drodze karno-sądowej.

(12) Zażalenia przeciw prowadzeniu rozprawy przez przewodniczącego tudzież przeciw karom porządkowym (ust. 11) rozstrzyga władza, która delegowała przewodniczącego rozprawy.