Art. 7. - Ustawa Skarbowa na okres od 1 kwietnia 1933 r. do 31 marca 1934 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.23.186

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1933 r.

Art.  7.

Minister Skarbu ma prawo na wniosek właściwego ministra, względnie Marszałków Sejmu i Senatu i Prezesa Najwyższej Izby Kontroli:

przenosić kredyty:

a) między paragrafami, obejmującemi wydatki, związane z normalnym tokiem administracji (bieżące koszty utrzymania i funkcjonowania organów administracji państwowej) w obrębie każdego działu poszczególnych części budżetu zwyczajnego administracji;

b) ze wszystkich paragrafów w obrębie każdej części budżetu administracji na wszystkie paragrafy, obejmujące wydatki, nie wymienione pod lit. a), oraz na § 12 "Rezerwa zaopatrzenia" rozdział 2 w działach 214 wydatków zwyczajnych części 6 budżetu;

c) między paragrafami w obrębie planów finansowo - gospodarczych poszczególnych przedsiębiorstw, monopolów i funduszów państwowych;

zwiększać wydatki:

d) w planach finansowo - gospodarczych przedsiębiorstw, monopolów i funduszów państwowych, oraz ustalać nowe wydatki w planach tych nie przewidziane, o ile zmiany te nie spowodują zmniejszenia wpłaty do Skarbu lub zwiększenia dopłaty na rzecz danego przedsiębiorstwa, monopolu lub funduszu państwowego;

e) na spłatę długów państwowych w miarę uzyskania odpowiedniego pokrycia;

f) zwyczajne w § 13 "Koszty egzekucji administracyjnej" w dziale 2 części 8 - do wysokości rzeczywistych dochodów, osiągniętych z należytości egzekucyjnych (§ 13, dział 2 dochodów zwyczajnych) w części 8 budżetu.

Przeniesienia, wymienione pod lit. a) i b) nie mogą być dokonywane w celu zwiększenia wydatków na uposażenia; są one dokonywane za zgodą Prezesa Rady Ministrów. O przeniesieniach zawiadamia Minister Skarbu natychmiast Najwyższą Izbę Kontroli.

Uprawnienia, zawarte w lit. c) i d), przysługują - w odniesieniu do plami finansowo - gospodarczego Funduszu Pracy - Prezesowi Rady Ministrów.