Rozdział 8 - Likwidacja Banku. - Ustanowienie statutu dla banku emisyjnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.46.296 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 29 listopada 1946 r.

VIII.

Likwidacja Banku.

Bank Polski może się zlikwidować na mocy uchwały, powziętej większością 2/3 głosów obecnych, na specjalnie w tym celu zwołanym Walnym Zebraniu, którego porządek obrad z wyszczególnieniem sprawy likwidacji Banku, został ogłoszony co najmniej na 4 tygodnie przed tym. Przez czas trwania przywileju emisyjnego uchwała o likwidacji wymaga zatwierdzenia przez władze ustawodawcze.

W razie wygaśnięcia przywileju lub wcześniejszego zlikwidowania Banku, Skarb Państwa może na mocy osobnej ustawy przejąć w całości lub częściowo Bank według sprawdzonej przez Ministra Skarbu bilansowej wartości.

W razie przejęcia Banku przez Skarb, ustaloną wartość Banku wypłaca się akcjonariuszom na ręce Rady Banku, która zastępuje ich interesy przy obrachunku i której uprawnienia gasną z chwilą dokonania tej wypłaty, o ile chodzi o sprawy wynikające z przejęcia Banku przez Skarb.

O ileby wygasł przywilej emisyjny Banku, a Rząd nie skorzystał z przysługującego mu prawa przejęcia, lub wyłączył szczególne agendy Banku spod tego przejęcia, wówczas Walne Zebranie może uchwalić dalsze prowadzenie Banku z wykluczeniem czynności emisyjnych i wszystkich uprawnień i zobowiązań, związanych z przywilejem emisyjnym, oraz wszelkich innych szczególnych uprawnień Banku. Prawo do firmy Banku Polskiego przechodzi wówczas na Skarb Państwa, a Walne Zebranie dotychczasowych akcjonariuszów winno uchwalić nowy statut, na którego zasadzie Bank podlegać będzie tym samym normom prawnym, co inne banki akcyjne. Rząd nie może odmówić zatwierdzenia statutu Banku, o ile statut ten odpowiadać będzie ogólnym warunkom.

Uchwała o dalszym prowadzeniu Banku jako zwyczajnego banku akcyjnego wymaga większości 2/3 głosów Walnego Zebrania.

O ile nie nastąpi przejęcie Banku przez Skarb, likwidacja jego odbywa się według zasad prawnych, stosowanych w ogóle do likwidacji spółek akcyjnych.