§ 2. - Ustalenie ramowych zasad kształtowania wynagrodzeń oraz minimalnej kwoty zryczałtowanego podatku od wzrostu wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1993.28.128

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1993 r.

§  2.

1. Jako podstawę na 1993 r. przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1992 r., które stanowi iloraz kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności, przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w 1992 r. oraz liczby miesięcy, przy czym:

1) kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1-5 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń - zwanej dalej ustawą - oraz pomniejsza o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r.,

2) przeciętne miesięczne zatrudnienie w 1992 r. ustala się zgodnie z zarządzeniem nr 5 Ministra Finansów z dnia 14 lutego 1992 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji dotyczących obliczenia podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz sposobu liczenia przeciętnego zatrudnienia w 1992 r. (Dz. Urz. Min. Fin. z 1992 r. Nr 3, poz. 12 i Nr 15, poz. 78).

2. Limit przeciętnego wynagrodzenia dla każdego miesiąca 1993 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1992 r., ustalone według zasad określonych w ust. 1, powiększone o 25% tego wynagrodzenia.

3. Limit przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, w (okresie) roku podatkowym może być powiększony o kwotę wynikającą z pomnożenia przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za 1992 r. przez procentowy wskaźnik kwoty przyrostu wyniku finansowego brutto (skorygowanego o wartość otrzymanych i przekazanych darowizn) w (okresie) roku podatkowym, ustalonego w odniesieniu do analogicznego (okresu) roku poprzedniego w stosunku do kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności za 1992 r. Maksymalny przyrost limitu przeciętnego wynagrodzenia z tytułu poprawy wyniku finansowego brutto nie może przekroczyć 20%.

4. Dla ustalenia przekroczenia limitu, o którym mowa w ust. 2 i 3, należy przyjąć wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności (okresu) roku podatkowego, podzielone przez przeciętne miesięczne zatrudnienie za (okres) rok podatkowy, przy czym

1) kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności (okresu) roku podatkowego ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1-5 ustawy oraz pomniejsza o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r.,

2) przeciętne miesięczne zatrudnienie za (okres) rok 1993 ustala się zgodnie z zarządzeniem nr 10 Ministra Finansów z dnia 16 lutego 1993 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji dotyczących obliczania podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz sposobu liczenia przeciętnego zatrudnienia i oszczędności z tytułu zmniejszenia zatrudnienia w 1993 r. (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 3, poz. 15).

5. Podatnicy, którzy zwiększają limit przeciętnego wynagrodzenia zgodnie z ust. 3, odprowadzają zryczałtowany podatek stanowiący iloczyn przeciętnego miesięcznego zatrudnienia za (okres) rok 1993, oraz różnicy pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem za (okres) rok podatkowy, o którym mowa w ust. 4, a limitem przeciętnego wynagrodzenia, obliczonym zgodnie z ust. 2.

6. W przypadku obniżenia wskaźnika przyrostu wyniku finansowego brutto do wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności w okresie podatkowym w stosunku do poprzedniego okresu podatkowego w ciągu roku 1993 dopuszcza się wystąpienie jednorazowo przez kolejne trzy miesiące wyższego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 4, od poziomu limitu przeciętnego wynagrodzenia za te miesiące, obliczonego zgodnie z ust. 2 i 3, przy czym nie może to dotyczyć grudnia 1993 r.