Rozdział 3 - Przepisy wspólne dla wszystkich nieruchomości. - Ustalenie norm szacunkowych dla nieruchomości nabywanych w celu realizacji narodowych planów gospodarczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.26.234

Akt utracił moc

Wersja od: 7 września 1950 r.

Rozdział  III.

Przepisy wspólne dla wszystkich nieruchomości.

§  15.

1. Wartość nieruchomości, nabytych od Skarbu Państwa po dniu 9 maja 1945 r., stanowi cena, za jaką nieruchomość została nabyta od Skarbu Państwa. Wartość tę powiększa się o sumę równą wartości niezamortyzowanych nakładów, dokonanych przez nabywcę, a obniża się o wartość normalnego zużycia albo zniszczenia.

2. Osoby, którym z mocy obowiązujących przepisów przysługiwało uprzywilejowanie przy nabywaniu od Skarbu Państwa nieruchomości położonych na obszarze Ziem Odzyskanych lub b. Wolnego m. Gdańska, zachowują to uprzywilejowanie odnośnie nabycia innej nieruchomości położonej na tych obszarach, w przypadku gdy nieruchomość nabyta od Skarbu Państwa została następnie nabyta przez wykonawcę narodowych planów gospodarczych.

§  16.

1. Wartość prawa własności czasowej ustala się w stosunku procentowym do wartości nieruchomości. Stosunek procentowy odpowiada połowie ilości pełnych lat, pozostałych do wygaśnięcia prawa własności czasowej.

2. Wartość praw rzeczowych ograniczonych na nieruchomościach innych, niż określone w ust. 1, ustala się na podstawie wyceny rzeczoznawców.

§  17.

1. W przypadku, gdy właściciel nieruchomości otrzymuje jako nieruchomość zamienną:

a) dom jednorodzinny lub połowę domu dwurodzinnego, wybudowanego na gruntach wykonawcy narodowych planów gospodarczych,

b) nieruchomość na Ziemiach Odzyskanych,

wartość nieruchomości nabywanej przez wykonawcę narodowych planów gospodarczych podwyższa się o 20%.

2. Niezależnie od rozrachunku z tytułu różnicy wartości nieruchomości nabywanej i nieruchomości zamiennej właściciel nieruchomości nabywanej otrzyma na pokrycie kosztów zagospodarowania się: w przypadku przewidzianym w ust. 1 pkt a) sumę od 50.000 zł do 100.000 zł, a w przypadku przewidzianym w ust. 1 pkt b) - sumę od 50.000 zł do 500.000 zł. Wysokość sumy na koszty zagospodarowania ustala właściwa władza naczelna.

3. Do czasu oddania do użytku właściciela nieruchomości nabywanej nieruchomości zamiennej, wykonawca narodowych planów gospodarczych powinien dostarczyć właścicielowi mieszkanie zastępcze.

§  18.

1. Właściwe prezydium wojewódzkiej rady narodowej z urzędu lub na wniosek prezydium powiatowej rady narodowej może zmniejszyć lub podwyższyć w granicach do 25% normy szacunkowe gruntów i budynków na poszczególnych obszarach. Decyzja prezydium wojewódzkiej rady narodowej w tym przedmiocie wymaga zatwierdzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku podwyższenia wartości nieruchomości nabywanej na podstawie § 17.

§ 18-a. 3

1. Jeżeli budynki, znajdujące się na nabywanej nieruchomości rolnej, są zbędne dla potrzeb wykonawcy narodowych planów gospodarczych, a nadają się do rozebrania i przeniesienia na inne miejsce, budynki te powinny być po uzgodnieniu z właścicielem przeniesione na nie podlegającą nabyciu część nieruchomości właściciela lub na inną nieruchomość, stanowiącą jego własność, albo też, na wniosek właściciela, na nieruchomość stanowiącą własność osoby trzeciej, za zgodą tej osoby.

2. Jeżeli przewidywane koszty rozebrania i przeniesienia budynku oraz ewentualne straty w materiale nie przekraczają sumy szacunku budynku Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, obowiązek przeniesienia obciąża wykonawcę, który jednak, na wniosek właściciela może upoważnić go do wykonania powyższych robót za zwrotem przewidywanych kosztów, obliczonych przez państwowe lub spółdzielcze przedsiębiorstwo budowlane, zmniejszonych o koszty ogólne (generalia).

3. Jeżeli przewidywane koszty robót i ewentualnych strat w materiale, obliczone przez państwowe lub spółdzielcze przedsiębiorstwo budowlane, przekraczają sumę szacunku budynku Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, wykonawca narodowych planów gospodarczych nie ma obowiązku przeniesienia budynku, może on jednak zezwolić właścicielowi na rozebranie i przeniesienie budynku za zwrotem sumy, równej sumie szacunku Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, albo sumy przewidywanych kosztów zmniejszonej o koszty ogólne (generalia), jeżeli ta ostatnia suma jest niższa od szacunku Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych.

4. Należność przypadająca właścicielowi stosownie do ust. 2 lub 3 płatna jest po całkowitym wykonaniu robót. Wykonawca narodowych planów gospodarczych może, w miarę postępu robót, wypłacać właścicielowi zaliczki do łącznej wysokości 50% należności.

5. Wykonawca narodowych planów gospodarczych powinien współdziałać z właścicielem w celu otrzymania odpowiednich zezwoleń władz na rozbiórkę, przeniesienie i postawienie budynku.

6. Budynki, odpowiadające warunkom ust. 1, mogą również być przeniesione, przy zastosowaniu przepisów ust. 2 lub 3 oraz 4, na nieruchomość wykonawcy narodowych planów gospodarczych. Warunki korzystania z nieruchomości wykonawcy narodowych planów gospodarczych zostaną ustalone między stronami przy dokonaniu rozrachunku za nabywaną nieruchomość.

7. Budynki miejskie, zawierające nie więcej niż 10 izb, w tym najwyżej 2 izby użytkowe, zbędne dla potrzeb wykonawcy, a nadające się do rozebrania i przeniesienia na inne miejsce, mogą być przenoszone na zasadach ust. 2-6 ze zmianami, przewidzianymi w ust. 8 i 9.

8. Dla budynków miejskich, zamiast szacunku Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, miarodajna jest wartość budynku, ustalona na podstawie § 13 lub § 14.

9. Przeniesienie budynku miejskiego wymaga zezwolenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, który może upoważnić do udzielania zezwoleń prezydia wojewódzkich rad narodowych. Przed udzieleniem zezwolenia prezydium wojewódzkiej rady narodowej powinno zaznajomić się z opinią prezydiów miejskich rad narodowych właściwych ze względu na miejsce położenia budynku i gruntu, na który budynek ma być przeniesiony.

§ 19. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i wszystkim ministrom.

§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 4 maja 1949 r.

ZAŁĄCZNIKI

³ § 18-a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 listopada 1950 r. (Dz.U.50.52.482) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1949 r.