Rozdział 2 - Nieruchomości nierolne. - Ustalenie norm szacunkowych dla nieruchomości nabywanych w celu realizacji narodowych planów gospodarczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.26.234

Akt utracił moc

Wersja od: 7 września 1950 r.

Rozdział  II.

Nieruchomości nierolne.

§ 11. Nieruchomości inne, niż określone w § 2, określa się w następnych paragrafach jako "grunty budowlane", a budynki na nich się znajdujące jako "budynki miejskie".

§  12.

1. Wartość gruntów budowlanych, o ile rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi, określa właściwe prezydium rady narodowej (prezydium miejskiej rady narodowej dla miasta Łodzi), przyjmując za podstawę wartość szacunkową (§ 3) 1 ha najwyższej klasy gruntów rolnych w strefie miejskiej (w osiedlach do 15.000 mieszkańców - w strefie podmiejskiej), obliczoną zgodnie z przepisami rozdziału I.

2. Wartość gruntów budowlanych, które pozostają pod uprawą rolną lub ogrodniczo-warzywniczą, albo użytkowanych na cele indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (budynki zawierające nie więcej niż 10 izb mieszkalnych) ustala się w zależności od:

a) wielkości miasta lub osiedla według liczby mieszkańców w dniu 1 stycznia 1950 r. oraz

b) położenia nieruchomości w mieście lub osiedlu.

3. Wartość 1 m² gruntów wymienionych w ust. 2 ustala się przez zastosowanie mnożnika do wartości gruntu, obliczonego zgodnie z ust. 1. Wysokość mnożnika ustala tabela, stanowiąca załącznik Nr 3.

4. Nieruchomości położone poza granicami administracyjnymi osiedli, należące do kategorii wymienionych w ust. 1 i 2, traktuje się na równi z nieruchomościami peryferyjnymi osiedli najmniejszych.

5. Położenie nieruchomości w osiedlu według stref kwalifikują właściwe władze planowania zabudowy miast i osiedli.

§  13.

1. Wartość budynków miejskich wraz z urządzeniami, będącymi częścią składową nieruchomości, ustala się przez zastosowanie mnożników, przewidzianych w ust. 2, do norm szacunkowych Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, obowiązujących w dniu 31 sierpnia 1939 r.

2. Ustala się następujące mnożniki dla obliczenia wartości budynków (ust. 1) w zależności od przeznaczenia budynków:

a) mnożnik 120 - dla mieszkalnych budynków, zawierających nie więcej niż 10 izb, w tym najwyżej 2 izby użytkowe,

b) mnożnik 10 - dla wszystkich innych budynków.

3. Budynki uznane za zniszczone nie podlegają odszkodowaniu.

4. W przypadku, gdy naprawa budynku dokonana została przez wykonawcę narodowych planów gospodarczych (art. 2) - od wartości określonej zgodnie z ust. 1 i 2 potrąca się wartość nakładów tej naprawy, obliczoną w stosunku procentowym do wartości budynku.

§  14.

1. Wartość budynków i urządzeń przemysłowych, będących częścią składową nieruchomości, oraz budynków miejskich i urządzeń nie podlegających przymusowemu ubezpieczeniu od ognia ustala się na podstawie wyceny rzeczoznawców.

2. Wycena rzeczoznawców opierać się powinna na przeciętnych z ostatnich trzech lat kosztach wzniesienia takiego samego budynku (wartość techniczna) z uwzględnieniem lokalnych kosztów materiałów budowlanych, robocizny i transportu, przy czym koszt wzniesienia jednego metra sześciennego budynku ogniotrwałego nie może być przyjęty wyżej, aniżeli 6.000 zł, zaś innych budynków - więcej aniżeli 4.000 zł. Ustalona wartość techniczna budynku ulega obniżeniu w zależności od stopnia zużycia (zniszczenia normalne i skutki nienależytego utrzymania budynku).