Rozdział 1 - Właściwość organów i wszczęcie postępowania. - Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz ich rodzin i wypłata świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.14.65

Akt utracił moc

Wersja od: 24 września 1990 r.

Rozdział  1

Właściwość organów i wszczęcie postępowania.

§ 1. 1 Organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz ich rodzin i do wydawania decyzji w tych sprawach jest Centralny Zarząd Zakładów Karnych Ministerstwa Sprawiedliwości, zwany dalej "organem emerytalnym".

§  2.

1. Organ emerytalny wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego:

1) w razie zwolnienia ze służby więziennej funkcjonariusza, który:

a) posiada okresy służby w Służbie Więziennej uprawniające do emerytury, określone w art. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210), zwanej dalej "ustawą",

b) orzeczeniem komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych został uznany za niezdolnego do służby więziennej i zaliczony do jednej z grup inwalidów,

2) w razie śmierci funkcjonariusza w czasie pełnienia służby więziennej, jeżeli pozostał po nim małżonek lub dziecko albo inny członek rodziny uprawniony do renty rodzinnej,

3) w innych przypadkach, jeżeli organ ten posiada niezbędne dane do wszczęcia postępowania, a w szczególności w razie śmierci emeryta lub rencisty, który pobierał dodatek rodzinny do emerytury lub renty.

2. W innych okolicznościach niż wymienione w ust. 1 postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się na wniosek zainteresowanego lub jego pełnomocnika.

§  3.

1. Osoba zainteresowana może działać przez pełnomocnika, jeżeli charakter czynności nie wymaga jej osobistego działania.

2. Pełnomocnikiem zainteresowanego może być osoba, która ma zdolność do czynności prawnych.

3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu.

4. Nie jest wymagane pełnomocnictwo przy zasięganiu informacji o sposobie załatwienia sprawy, jeżeli o informację występuje członek najbliższej rodziny lub inna osoba bliska.

§  4.

1. Wniosek o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego powinien być zgłoszony na piśmie lub ustnie do protokołu w organie emerytalnym.

2. Wniosek powinien w szczególności zawierać:

1) imię, nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania zainteresowanego,

2) wskazanie, o jaki rodzaj świadczeń ubiega się zainteresowany (emerytura, renta inwalidzka, renta rodzinna, dodatek do emerytury lub renty itp.),

3) podpis zainteresowanego lub jego pełnomocnika.

§  5.

1. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się datę wpływu pisemnego wniosku do organu emerytalnego albo datę ustnego zgłoszenia wniosku do tego organu.

2. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony do niewłaściwego organu Służby Więziennej, organ ten jest obowiązany niezwłocznie przesłać wniosek do właściwego organu emerytalnego.

3. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się również datę zgłoszenia wniosku do organów innych niż określone w ust. 1, jeżeli do właściwości tych organów należą sprawy świadczeń z tytułu zaopatrzenia emerytalnego.

§  6.

1. Po wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego organ emerytalny jest obowiązany zebrać dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, a w szczególności:

1) odpis przebiegu służby z akt osobowych funkcjonariusza,

2) dokumenty uzasadniające zaliczenie do wysługi emerytalnej niektórych okresów służby w wyższym wymiarze,

3) znajdujące się w aktach osobowych funkcjonariusza dokumenty stwierdzające okresy zatrudnienia, okresy równorzędne z okresami zatrudnienia oraz zaliczalne do okresów zatrudnienia, a także odpisy z innych niezbędnych dokumentów, a zwłaszcza z akt stanu cywilnego, z dokumentu stwierdzającego nadanie odznaczenia, z tytułu którego przysługuje dodatek do emerytury lub renty,

4) orzeczenie komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, stwierdzające niezdolność funkcjonariusza do służby więziennej i zaliczające go do jednej z grup inwalidów,

5) zaświadczenie stwierdzające wysokość uposażenia funkcjonariusza i nagrody rocznej oraz wysokość równowartości należnych mu świadczeń w naturze,

6) w razie śmierci funkcjonariusza - informacje o stanie rodziny funkcjonariusza z wykazaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz miejsc zamieszkania żony (męża) i dzieci, jak również innych członków rodziny (wnuków, rodzeństwa, rodziców), którzy pozostawali na utrzymaniu funkcjonariusza.

2. Jeżeli do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości niezbędne są dokumenty, których nie mają organy Służby Więziennej, organ emerytalny wzywa zainteresowanego do przedstawienia tych dokumentów.

§  7.

1. Okresy służby więziennej zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie odpisu przebiegu służby z akt osobowych funkcjonariusza.

2. Okresy służby wojskowej w Ludowym Wojsku Polskim zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczeń organów wojskowych.

3. Okresy służby wojskowej nie wymienione w ust. 2, okresy pobytu w niewoli lub w obozach dla żołnierzy internowanych oraz okresy pobytu w obozach pracy przymusowej mogą być udokumentowane także zeznaniami dwóch świadków, jeżeli nie ma możliwości uzyskania dowodów pisemnych lub gdy istnieją tylko częściowe dowody pisemne.

4. Okresy zatrudnienia zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczenia zakładu pracy albo legitymacji ubezpieczeniowej.

5. Okresy zatrudnienia mogą być udokumentowane zeznaniami świadków, tylko w razie gdy zainteresowany w sposób niewątpliwy udowodni, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy z powodu likwidacji zakładu, zniszczenia dokumentów dotyczących zatrudnienia wskutek działań wojennych lub klęsk żywiołowych, a legitymacji ubezpieczeniowej - z powodu jej zagubienia lub zniszczenia.

6. Inne okresy podlegające zaliczeniu do wysługi emerytalnej mogą być udokumentowane tylko zaświadczeniami właściwych organów administracji państwowej albo organizacji politycznych lub społecznych.

§  8.

1. Dokumenty dotyczące zatrudnienia i zarobków oraz pisemne zeznania świadków powinny być składane w oryginale. Inne dokumenty mogą być składane także w odpisach notarialnie uwierzytelnionych.

2. Legitymacja ubezpieczeniowa, zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach oraz pisemne zeznania świadków nie podlegają zwrotowi. Zwrot innych dowodów następuje na żądanie zainteresowanego po uprzednim sporządzeniu odpowiedniej notatki.

§  9.

1. Świadkowie składają zeznania w formie pisemnej. Zeznanie może być złożone także ustnie do protokołu w organie emerytalnym.

2. Zeznanie powinno zawierać:

1) dane personalne zeznającego, a mianowicie: imię i nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, wykonywany zawód, nazwę i adres zakładu pracy, numer pobieranej emerytury lub renty,

2) stwierdzenie świadomości odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań,

3) stwierdzenie, czy i jaki stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa łączy świadka z zainteresowanym,

4) stwierdzenie, w jakim celu jest składane zeznanie,

5) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniami, a w szczególności: kiedy i w jakiej jednostce zainteresowany odbywał służbę wojskową, w jakim okresie i w którym obozie przebywał w niewoli (obozie dla internowanych, obozie pracy przymusowej), gdzie i w jakich okresach oraz w jakim charakterze był zatrudniony, czy zatrudnienie było wykonywane w pełnym wymiarze godzin, ciągle, dorywczo lub sezonowo, ile dni trwało w tygodniu, ile miesięcy w roku,

6) stwierdzenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem; jeżeli był współpracownikiem zainteresowanego, czy posiada dowody własnej pracy w tym okresie,

7) własnoręczny podpis świadka.

3. Własnoręczność podpisu świadka w razie nadesłania zeznań pisemnych powinna być potwierdzona przez notariusza lub przez właściwy terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego albo przez uspołeczniony zakład pracy zatrudniający świadka lub zainteresowanego; jeżeli świadkiem jest funkcjonariusz, własnoręczność jego podpisu może być potwierdzona w jednostce, w której pełni służbę.

§  10.

1. Na okoliczności, których potwierdzenie dokumentami nie jest wymagane, zainteresowany składa oświadczenia pisemne.

2. Oświadczenie zainteresowanego powinno zawierać stwierdzenie świadomości odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania oraz podpis zainteresowanego.

§ 11. Zaginięcie funkcjonariusza oraz związek tego zaginięcia ze służbą więzienną stwierdza właściwy przełożony w decyzji personalnej.

§  12.

1. Jeżeli ustalenie prawa do świadczeń jest uzależnione od inwalidztwa funkcjonariusza (emeryta), który nie posiada jeszcze orzeczenia o inwalidztwie, organ emerytalny kieruje go do właściwej komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

2. W razie złożenia wniosku o ustalenie prawa członków rodziny do zaopatrzenia po zmarłym emerycie lub renciście, organ emerytalny zwraca się do właściwej komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o ustalenie, czy śmierć emeryta lub rencisty pozostaje w związku ze służbą więzienną.

3. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do świadczeń jest uznanie za inwalidę osoby nie będącej emerytem lub rencistą z tytułu służby więziennej, organ emerytalny na wniosek osoby zainteresowanej zwraca się do właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we wniosku osoby do komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w celu wydania orzeczenia w sprawie inwalidztwa, dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 3 września 1990 r. (Dz.U.90.64.376) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 września 1990 r.