Część 3 - PRAWA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY - USA-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1972.05.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.30.173

Akt obowiązujący
Wersja od: 6 lipca 1973 r.

CZĘŚĆ  III

PRAWA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY

1.
Na budynkach, w których znajdują się biura urzędu konsularnego, mogą być umieszczane tablice z godłem Państwa wysyłającego i nazwą tego urzędu w językach polskim i angielskim oraz napisy wskazujące na przeznaczenie tych biur.
2.
Na budynkach, w których mieści się urząd konsularny, może być wywieszana flaga Państwa wysyłającego. Flaga ta może być również wywieszana na rezydencji kierownika urzędu konsularnego, a także na jego środkach transportu w czasie ich używania przez niego dla celów służbowych.
1.
Pomieszczenia oraz archiwum urzędu konsularnego są nietykalne.
2.
Organy Państwa przyjmującego nie mogą wkraczać do pomieszczeń urzędu konsularnego lub mieszkań urzędników konsularnych bez zgody kierownika urzędu konsularnego, szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego lub osoby należycie upoważnionej przez jednego z nich do wyrażania takiej zgody. Zgoda taka jest domniemana w przypadku pożaru lub innego nieszczęśliwego wypadku wymagającego niezwłocznych czynności ochronnych. W żadnym przypadku organom tym nie wolno jednak naruszać zasady nietykalności archiwum urzędu konsularnego, a zwłaszcza badać lub zajmować je.
3.
Pomieszczenia urzędu konsularnego i mieszkania członków urzędu konsularnego, znajdujące się w tym samym budynku, powinny być od siebie odpowiednio oddzielone.
1.
Urząd konsularny ma prawo do swobodnego porozumiewania się z organami swego Państwa, w tym z przedstawicielami dyplomatycznymi lub innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na ich siedziby, używając wszelkich publicznych środków łączności.
2.
Urząd konsularny może posługiwać się dyplomatycznymi lub konsularnymi kurierami, dyplomatycznymi lub konsularnymi pakietami, a także używać kodów i szyfrów.
3.
Korespondencja urzędu konsularnego, poczta kurierska oraz opieczętowane pakiety dyplomatyczne lub konsularne, noszące widoczne zewnętrzne znaki swego charakteru urzędowego, zarówno wysyłane przez ten urząd, jak i przeznaczone dla niego, są nietykalne i organy Państwa przyjmującego nie będą ich przeglądać ani zatrzymywać. Jeżeli jednak właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważną podstawę sądzić, że pakiet posiada inną zawartość niż korespondencja, dokumenty lub przedmioty charakteru urzędowego przeznaczone wyłącznie do użytku służbowego, mogą prosić, aby taki pakiet został otwarty w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeśli prośba ta nie zostanie spełniona, pakiet zostanie zwrócony do miejsca, skąd pochodzi.
1.
Urzędnicy konsularni i członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych Państwa przyjmującego.
2.
Pracownicy urzędu konsularnego korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności dokonanych w zakresie ich obowiązków służbowych.
3.
Postanowienia ustępu 1 i 2 nie stosuje się jednak do powództwa cywilnego:
a)
wynikającego z zawarcia przez urzędnika konsularnego lub pracownika urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego;
b)
wytoczonego przez osobę trzecią na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku w Państwie przyjmującym, spowodowanego przez pojazd, statek lub samolot;
c)
wynikającego z czynności wykonywanych na mocy artykułu 31, jak przewiduje to ustęp 5 tego artykułu.
4.
Osoby wymienione w ustępach 1 i 2 nie będą jednakże nadużywały posiadanych przez nich immunitetów i oczekuje się od nich respektowania ustaw i przepisów obowiązujących w Państwie przyjmującym, włącznie z przepisami o ruchu drogowym.
5.
Państwo wysyłające może zrzec się immunitetów określonych w niniejszym artykule. To zrzeczenie się powinno być zawsze wyraźne i zakomunikowane Państwu przyjmującemu na piśmie.
6.
Zrzeczenie się immunitetu od jurysdykcji w odniesieniu do postępowania cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za domniemane zrzeczenie się immunitetu w stosunku do wykonania orzeczenia, co wymaga oddzielnego zrzeczenia się.
1.
Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani w charakterze świadków w toku postępowania sądowego lub administracyjnego. W przypadku odmowy złożenia zeznań przez urzędnika konsularnego nie można stosować wobec niego żadnego środka przymusu ani sankcji. Natomiast pracownik urzędu konsularnego nie może odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ustępie 3.
2.
Postanowienia ustępu 1 dotyczące urzędników konsularnych i pracowników urzędu konsularnego stosują się odpowiednio do członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej.
3.
Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do składania zeznań co do spraw związanych z wykonywaniem swych funkcji, ani do przedkładania urzędowej korespondencji lub dokumentów dotyczących ich funkcji. Mają oni również praw o odmowy złożenia zeznań w charakterze rzeczoznawców w zakresie prawa Państwa wysyłającego. Z tych praw nie powinno korzystać się, jeżeli wymaga tego dobro sprawiedliwości i nie są narażone interesy Państwa wysyłającego.
4.
Władze Państwa przyjmującego, uzyskując zeznania członka urzędu konsularnego, podejmą wszelkie odpowiednie środki, aby uniknąć zakłócenia wykonywania przez niego obowiązków służbowych. Na wniosek kierownika urzędu konsularnego zeznania takie mogą być złożone, jeżeli jest to możliwe, ustnie lub na piśmie, w urzędzie konsularnym bądź w mieszkaniu odnośnej osoby.
1.
Członkowie urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, nie podlegają w Państwie przyjmującym służbie wojskowej, obowiązkowi występowania w charakterze sędziego przysięgłego lub ławnika albo innym obowiązkom o charakterze przymusowym, w tym również obowiązkowi uiszczania jakichkolwiek opłat ekwiwalentnych, zwalniających od wykonywania tych obowiązków.
2.
Członkowie urzędu konsularnego oraz członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, nie podlegają przepisom Państwa przyjmującego o rejestracji, meldunkach, zezwoleniach na pobyt cudzoziemców, jak również podobnym przepisom stosowanym zazwyczaj wobec cudzoziemców.
1.
Państwo wysyłające ma prawo wwozu do Państwa przyjmującego materiałów oraz wyposażenia do budowy, odbudowy, przebudowy, reperacji, utrzymywania i użytkowania pomieszczeń, budynków i przynależności, o których mowa w artykule 9.
2.
Wszelkie przedmioty, włącznie ze środkami transportu, sprowadzane przez Państwo wysyłające do użytku urzędu konsularnego lub dla potrzeb budowy, odbudowy, przebudowy, reperacji, utrzymywania i użytkowania budynków bądź innych zabudowań, które urząd konsularny posiada lub zajmuje zgodnie z artykułem 9, są zwolnione na terytorium Państwa przyjmującego od wszelkich opłat celnych i podatków oraz innych opłat nakładanych w związku z wwozem.
1.
Bagaż, ruchomości i inne przedmioty, włącznie ze środkami transportu, wwożone wyłącznie dla osobistego użytku członka urzędu konsularnego i członków jego rodziny, pozostających z nim we wspólnocie domowej, są zwolnione od wszelkich opłat celnych i podatków oraz innych opłat nakładanych w związku z wwozem.
2.
Zwolnienia określone w ustępie 1 są przyznawane w odniesieniu do własności wwożonej przez osobę upoważnioną do tego przy jej pierwszym wjeździe i przy następnych wjazdach do Państwa przyjmującego, a także do własności sprowadzanej dla członka urzędu konsularnego w okresie pełnienia jego funkcji lub określonych czynności w tym urzędzie. Jednakże nie dotyczy to przedmiotów, których wwóz jest wyraźnie zabroniony przez prawo. Państwo przyjmujące może ograniczyć ilość samochodów wolnych od cła, sprowadzanych przez członków urzędu konsularnego do ich osobistego użytku i ich rodzin.
3.
Jednakże należy rozumieć, że:
a)
postanowienia niniejszego artykułu będą miały zastosowanie do członków urzędu konsularnego dopiero po zakomunikowaniu ich nazwisk ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego i należytym uznaniu ich oficjalnego charakteru; nie dotyczy to bagażu towarzyszącego przy pierwszym wjeździe;
b)
w przypadku przesyłek Państwo przyjmujące może uwarunkować udzielenie zezwolenia od wymogu notyfikacji przesyłki w ustalonym trybie.
1.
Państwo wysyłające zwolnione jest od wszelkich podatków, opłat lub podobnych obciążeń pobieranych na cele publiczne, do płacenia których byłoby w przeciwnym przypadku prawnie zobowiązane na terytorium Państwa przyjmującego w odniesieniu do:
a)
nabywania, sprzedaży, budowy i utrzymania mienia nieruchomego, którego Państwo wysyłające jest prawnym właścicielem lub które jest nabyte na własność przez jedną lub więcej osób fizycznych lub prawnych działających w jego imieniu, jeśli mienie to służy dla celów konsularnych określonych w ustępie 1 artykułu 9 lub jeśli zostało nabyte dla takich celów i nie jest używane dla celów innych;
b)
zajmowania mienia nieruchomego, którego Państwo wysyłające jest najemcą;
c)
nabywania, sprzedaży i utrzymywania mienia ruchomego przez Państwo wysyłające używanego dla celów konsularnych;
d)
wykonywania funkcji konsularnych, włącznie z pobieraniem opłat konsularnych zgodnie z postanowieniami artykułu 37.
2.
Jeżeli prawo Państwa przyjmującego nie uprawnia Państwa wysyłającego do nabycia mienia nieruchomego dla celów konsularnych, włączając w to pomieszczenia mieszkalne, w charakterze prawnego właściciela bezpośrednio lub za pośrednictwem jednej lub więcej osób fizycznych lub prawnych działających w jego imieniu, zwolnienie przewidziane w punkcie a) ustępu 1 stosuje się do mienia nieruchomego przekazanego Państwu wysyłającemu w wieczyste użytkowanie bądź wydzierżawionego lub wynajętego Państwu wysyłającemu na określony czas, co najmniej na dziesięć lat.
3.
Zwolnienia wymienione w punkcie a) ustępu 1 i w ustępie 2 nie mają zastosowania do podatków, opłat lub podobnych obciążeń pobieranych za określone usługi lub za ulepszenia urządzeń publicznych, z których mienie to odnosi szczególną korzyść.

Ruchome mienie spadkowe, pozostałe po zmarłym członku urzędu konsularnego lub członku jego rodziny, pozostającym z nim we wspólnocie domowej, zwolnione będzie od podatków wszelkiego rodzaju, takich jak podatek majątkowy, spadkowy i inne podobne, jeżeli mienie to znajdowało się w Państwie przyjmującym wyłącznie w związku z przebywaniem w tym Państwie zmarłego w charakterze członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny, pozostającego z nim we wspólnocie domowej. Jakakolwiek część takiego mienia ruchomego, która swą wartością nie przekracza dwukrotnej wysokości wszystkich oficjalnych dochodów uzyskanych od Państwa wysyłającego w roku bezpośrednio poprzedzającym zgon, będzie uważana bezsprzecznie za stanowiącą własność zmarłego znajdującą się w Państwie przyjmującym wyłącznie w związku z przebywaniem tam zmarłego w charakterze członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny, pozostającego z nim we wspólnocie domowej.

1.
Członkowie urzędu konsularnego i członkowie ich rodzin, pozostający z nimi we wspólnocie domowej, będą z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 2, zwolnieni od płacenia jakichkolwiek podatków i podobnych obciążeń wszelkiego rodzaju, nakładanych przez Państwo przyjmujące albo jakiekolwiek jego organy miejscowe, do płatności których urzędnik lub pracownik byłby w przeciwnym przypadku prawnie zobowiązany.
2.
Zwolnienia od podatków lub podobnych obciążeń nie mogą odnosić się do podatków i opłat nakładanych:
a)
z powodu nabycia lub w związku z nabyciem, wskutek śmierci, praw do mienia znajdującego się w Państwie przyjmującym, takich jak podatek majątkowy lub spadkowy, z wyjątkiem przewidzianym w artykule 19;
b)
z powodu przekazania lub w związku z przekazaniem w formie darowizny mienia znajdującego się w Państwie przyjmującym;
c)
w związku z posiadaniem lub nabywaniem w drodze kupna przez członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej, nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym, jeżeli występują oni w imieniu własnym, a nie urzędu konsularnego;
d)
z tytułu świadczenia określonych usług;
e)
na dochody uzyskiwane w Państwie przyjmującym ze źródeł innych aniżeli dochody, pobory, wynagrodzenia lub dodatki, otrzymywane od Państwa wysyłającego w związku z wykonywaniem funkcji lub obowiązków służbowych.

Przywileje i immunitety, określone w ustępach 1 i 2 artykułu 13, w ustępach 1, 2 i 4 artykułu 14, w artykułach 15, 17, 19 oraz w ustępie 1 artykułu 20, nie będą przysługiwać członkom urzędu konsularnego i członkom ich rodzin, pozostającym z nimi we wspólnocie domowej, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego albo mają w Państwie przyjmującym status cudzoziemca posiadającego prawo stałego pobytu; jednakowoż wszyscy członkowie urzędu konsularnego będą korzystać z uprawnień określonych w ustępie 3 artykułu 14.

1.
Wszystkie środki transportu stanowiące własność Państwa wysyłającego, członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej, a używane dla potrzeb urzędu konsularnego bądź wymienionych wyżej osób, powinny być odpowiednio ubezpieczone od odpowiedzialności cywilnej wobec osób trzecich.
2.
Postanowienie ustępu 1 nie dotyczy członków urzędu konsularnego i członków ich rodzin, pozostających z nimi we wspólnocie domowej, będących obywatelami Państwa przyjmującego albo mających w Państwie przyjmującym status cudzoziemca posiadającego prawo stałego pobytu, na których ciąży stosownie do przepisów tego Państwa obowiązek ubezpieczenia własnych środków transportu.