Upoważnienie Ministra Skarbu do wypuszczenia wewnętrznej pożyczki inwestycyjnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.21.122

Akt utracił moc

Wersja od: 29 marca 1935 r.

USTAWA

z dnia 26 marca 1935 r.

o upoważnieniu Ministra Skarbu do wypuszczenia wewnętrznej pożyczki inwestycyjnej.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści;

Art.  1.

(1) Upoważnia się Ministra Skarbu do wypuszczenia pożyczki wewnętrznej w obligacjach na okaziciela do wysokości łącznej kwoty imiennej 200.000.000 złotych w złocie na rozbudowę sieci komunikacyjnej, roboty wodne i popieranie ruchu budowlanego oraz na inne inwestycje gospodarcze o znaczeniu ogólnopaństwowem, tudzież na częściową spłatę lub konwersję innych tytułów długu wewnętrznego Skarbu Państwa.

(2) Pożyczka może być wypuszczana odrębnemi emisjami.

Art.  2.

Spłata pożyczki nastąpi najpóźniej w ciągu lat 50 od daty jej wypuszczenia drogą stopniowego umarzania obligacyj, losowanych w tym celu stosownie do ustalonego planu umorzenia.

Art.  3.

(1) Obok odsetek stałych mogą być dla tej pożyczki ustanowione premje, rozdzielane pomiędzy obligacje drogą losowania.

(2) Wysokość łącznego kosztu rocznego obsługi pożyczki z tytułu odsetek stałych, premij oraz umorzenia ustali Rada Ministrów w drodze uchwały, powziętej na wniosek Ministra Skarbu.

Art.  4.

Kapitał i odsetki pożyczki zabezpiecza się całym ruchomym i nieruchomym majątkiem Państwa.

Art.  5.

Obligacje pożyczki oraz przychody z tych obligacyj są zwolnione od wszelkich podatków i danin państwowych oraz samorządowych.

Art.  6.

Obligacje pożyczki mają wszelkie prawa papierów pupilarnych i mogą być używane do lokaty kapitałów osób, pozostających pod opieką i kuratelą., jako też kapitałów fundacyjnych, kościelnych, korporacyj publicznych, kaucyj cywilnych i wojskowych.

Art.  7.

Obligacje pożyczki, w razie ustanowienia dla niej premij, nie będą podlegały działaniu ustawy z dnia 26 lipca 1919 r. o utraconych tytułach na okaziciela (Dz. U. R. P. Nr . 67, poz. 406) wraz z jej późniejszemi zmianami.

Art.  8.

(1) Obligacje pożyczki ulegają przedawnieniu po upływie lat 20 od dnia wylosowania ich do umorzenia.

(2) Kupony od obligacyj ulegają przedawnieniu po upływie łat 5 od dnia ich płatności, zaś premje jeśli będą one ustanowione - po upływie lat 10 od dnia ich wylosowania z tem, że w odniesieniu do premij Ministrowi Skarbu służy prawo ustanowienia dłuższego okresu ich przedawnienia.

Art.  9.

W razie częściowego użycia pożyczki na spłatę lub konwersję tytułów długu wewnętrznego Skarbu Państwa Minister Skarbu jest uprawniony do podwyższenia ustalonej w art. 1 ust. (1) łącznej kwoty pożyczki o kwotę imienną, osiągniętego przez taką spłatę lub konwersję zmniejszenia dotychczasowego długu wewnętrznego, zaokrągloną wzwyż do najbliższej wielokrotności 5.000.000 złotych.

Art.  10.

Z wpływów z pożyczki będą pokrywane koszty, związane z jej wypuszczeniem.

Art.  11.

Wszystkie inne warunki pożyczki oraz warunki jej wypuszczenia w odniesieniu do poszczególnych jej emisyj, a w szczególności: cenę sprzedażną obligacyj, wysokość i terminy płatności odsetek, plan umorzenia, wysokość oraz sposób i plan premjowania i sposób dokonywania wpłat na pożyczkę, wysokość odcinków obligacyj, warunki spłaty i konwersji innych tytułów długu wewnętrznego - ustali Minister Skarbu z zachowaniem postanowienia art. 3 ust. (2).

Art.  12.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Skarbu.

Art.  13.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.