Art. 23. - Uposażenie wojska i marynarki wojennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.43.362 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 9 maja 1945 r.

Art.  23.

(1) W razie dostania się oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca, pełniącego czynną służbę, do niewoli lub zaginięcia na terenie działań wojennych, prawo jego do uposażenia ulega zawieszeniu w całości aż do jego powrotu.

(2) O ile jednak pozostający w niewoli (zaginiony) pozostawił rodzinę (art. 6), zawieszeniu ulega tylko połowa uposażenia, drugą zaś połowę należy wypłacać rodzinie. Żona separowana, która pobiera alimenty, otrzymuje uposażenie w wysokości alimentów, nie wyższe jednak niż połowa uposażenia.

(3) Jeżeli okoliczności wskazują na to, że oficer służby stałej lub zawodowy podoficer albo szeregowiec popadł w niewolę rozmyślnie, zawiesza się również prawo do uposażenia pobieranego przez rodzinę.

(4) Po powrocie oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca i po stwierdzeniu, że dostał się on do niewoli lub też zaginął na terenie działań wojennych bez własnej winy, otrzymuje on za cały czas niewoli (zaginięcia) uposażenie, które uległo zawieszeniu z potrąceniem ewentualnych zaliczek, wypłaconych w czasie niewoli (zaginięcia), i kwot uposażenia, wypłaconego jego rodzinie w czasie niewoli (zaginięcia).

(5) Gdy oficer służby stałej lub zawodowy podoficer albo szeregowiec, który dostał się do niewoli lub zaginął na terenie działań wojennych i którego rodzina za ten czas pobiera uposażenie, nie odnajdzie się najpóźniej w ciągu roku od chwili ratyfikacji pokoju, rodzina traci prawo do uposażenia, otrzymuje natomiast tymczasowe zaopatrzenie w myśl obowiązujących przepisów.

(6) W wyjątkowych przypadkach Rada Ministrów władna jest ten termin przedłużyć.

(7) Przepisy artykułu niniejszego stosują się odpowiednio także w czasie pokoju do oficerów służby stałej oraz zawodowych podoficerów i szeregowców w służbie bezpieczeństwa lub w służbie granicznej.