§ 5. - Uposażenie pracowników inżynieryjno-technicznych i robotników zatrudnionych w instytutach naukowo-badawczych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1955.24.150
Akt utracił moc Wersja od: 25 czerwca 1955 r.
§ 5.
1.
Uposażenie zasadnicze pracowników inżynieryjno-technicznych ustala się w zależności od stopnia posiadanych kwalifikacji, jak następuje:| miesięcznie złotych | ||
| 1) | posiadający ukończone studia wyższe i co najmniej siedmioletnią praktykę w placówce naukowo-badawczej bądź w zakładzie produkcyjnym | 1.750-2.050 |
| 2) | posiadający ukończone studia wyższe i co najmniej pięcioletnią praktykę w zakładzie produkcyjnym lub placówce naukowo-badawczej | 1.500-1.750 |
| 3) | posiadający ukończone studia wyższe i co najmniej trzyletnią praktykę w zakładzie produkcyjnym lub placówce naukowo-badawczej | 1.300-1.500 |
| 4) | posiadający ukończone studia wyższe | 920-1.300 |
| 5) | technik posiadający ukończone technikum i co najmniej czteroletnią praktykę na stanowisku technika | 1.000-1.300 |
| 6) | technik posiadający ukończone technikum | 700-1.000 |
| 7) | laborant, kreślarz posiadający ukończoną szkołę zawodową i co najmniej czteroletnią praktykę | 800-1.100 |
| 8) | laborant, kreślarz posiadający ukończoną szkołę zawodową | 650-800 |
2.
Posiadanie wymaganego przepisami ust. 1 stopnia kwalifikacji w zakresie wykształcenia uzasadnić można dowodem ukończenia zakładu, kursu lub studiów uznanych przez właściwe władze za równorzędne z wymienionymi w przepisach ust. 1 lub też złożenia egzaminu określonego przez właściwe władze.3.
Uposażenie przewidziane w ust. 1 przysługuje pracownikom inżynieryjno-technicznym zatrudnianym w pełnym wymiarze czasu pracy.4.
Pracownikom inżynieryjno-technicznym zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy, odpowiadającym połowie etatu, przysługuje uposażenie w wysokości połowy stawki wymienionej w ust. 1.5.
Właściwy minister (kierownik centralnego urzędu) może w drodze zarządzenia wydanego w porozumieniu z Prezesem Państwowej Komisji Etatów dostosować określoną w ust. 1 nomenklaturę stanowisk, rodzaj wykształcenia wyższego (pkt 1, 2 i 3) oraz średniego (pkt 4 i 5), a ponadto rodzaj praktyki do niezbędnych potrzeb wynikających z odmienności zadań instytutu naukowo-badawczego.