Tytuł 9 - RAMY INSTYTUCJONALNE - Umowa ramowa między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią, z drugiej. Manila.2017.08.07.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2022.2320

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 października 2022 r.

TYTUŁ  IX

RAMY INSTYTUCJONALNE

Artykuł  55.

Inne umowy lub ustalenia

1. Strony mogą uzupełniać niniejszą Umowę, zawierając umowy lub porozumienia szczegółowe w odniesieniu do każdego obszaru współpracy objętego zakresem stosowania niniejszej Umowy. Takie umowy szczegółowe są integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszą Umową.

2. Niniejsza Umowa nie wpływa na interpretację, funkcjonowanie ani stosowanie innych umów między Stronami ani ich nie narusza. W szczególności postanowienia niniejszej Umowy dotyczące rozstrzygania sporów nie zastępują postanowień dotyczących rozstrzygania sporów zawartych w innych umowach między Stronami ani nie wpływają na nie w żaden sposób.

3. Strony uznają, że szczególny nagły przypadek w rozumieniu art. 57 ust. 7 może także służyć za podstawę do zawieszenia lub rozwiązania innych umów między Stronami. W takiej sytuacji, w celu rozstrzygnięcia sporu Strony odwołują się do postanowień tych umów dotyczących rozstrzygania sporów, zawieszenia i rozwiązania umowy.

Artykuł  56.

Wspólny Komitet

1. Niniejszym Strony ustanawiają Wspólny Komitet składający się z przedstawicieli Stron.

2. W ramach Wspólnego Komitetu prowadzone są konsultacje ułatwiające wdrażanie niniejszej Umowy i realizację jej ogólnych celów, a także utrzymanie ogólnej spójności w stosunkach między UE a Australią.

3. Wspólny Komitet:

a) wspiera skuteczne stosowanie niniejszej Umowy;

b) monitoruje rozwój całościowych, dwustronnych stosunków między Stronami, w tym zawierane przez nie umowy;

c) w stosownych przypadkach występuje o udzielenie informacji do komitetów lub innych organów ustanowionych na mocy innych umów między Stronami oraz analizuje wszelkie sprawozdania przekazane przez te organy;

d) wymienia poglądy i przedstawia sugestie na temat wszelkich kwestii stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym na temat przyszłych działań i środków dostępnych na ich realizację;

e) określa priorytety, a w stosownych przypadkach również kolejne kroki lub plany działania w odniesieniu do celu niniejszej Umowy;

f) poszukuje odpowiednich metod zapobiegania problemom, które mogą się pojawić w obszarach objętych niniejszą Umową;

g) stara się rozstrzygać wszelkie spory wynikające z zastosowania lub interpretacji niniejszej Umowy zgodnie z art. 57;

h) analizuje informacje przedstawione przez Stronę zgodnie z art. 57; oraz

i) w stosownych przypadkach przyjmuje decyzje służące wykonaniu szczególnych aspektów niniejszej Umowy.

4. Wspólny Komitet podejmuje decyzje w drodze konsensusu. Wspólny Komitet przyjmuje swój regulamin. Wspólny Komitet może tworzyć podkomitety i grupy robocze w celu zbadania konkretnych kwestii.

5. Posiedzenia Wspólnego Komitetu odbywają się zasadniczo raz do roku na przemian w Unii i w Australii. Specjalne posiedzenia Komitetu są zwoływane na wniosek dowolnej Strony. Strony przewodniczą Wspólnemu Komitetowi wspólnie. Posiedzenia Komitetu odbywają się zazwyczaj na szczeblu wyższych urzędników, ale mogą się też odbywać na szczeblu ministerialnym. Wspólny Komitet może również działać z wykorzystaniem wideokonferencji, rozmów telefonicznych lub wymiany informacji pocztą elektroniczną.

Artykuł  57.

Warunki wykonania Umowy i rozstrzyganie sporów

1. W duchu wzajemnego szacunku i współpracy przyświecających niniejszej Umowie Strony wprowadzają wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym niezbędne do wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy.

2. Strony postanawiają na wniosek dowolnej Strony przeprowadzać, tak szybko jak to możliwe, konsultacje na temat kwestii spornych, które mogą się pojawić w trakcie wykonywania niniejszej Umowy. W razie zaistnienia rozbieżności stanowisk w sprawie stosowania lub interpretacji niniejszej Umowy każda ze Stron może się zwrócić do Wspólnego Komitetu. Strony przedstawiają wszelkie informacje niezbędne do dokładnego zbadania spornej kwestii przez Wspólny Komitet w celu rozstrzygnięcia rozbieżności w sposób szybki i polubowny.

3. W szczególnie nagłych przypadkach każda ze Stron niezwłocznie przekazuje sprawę Wspólnemu Komitetowi i przedstawia wszelkie informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu szybkiego znalezienia rozwiązania, które byłoby zadowalające dla obu Stron. Jeśli Wspólny Komitet na poziomie wyższych urzędników nie jest w stanie znaleźć rozwiązania w terminie 15 dni od rozpoczęcia konsultacji i nie później niż w ciągu 30 dni od daty skierowania sprawy do Wspólnego Komitetu, sprawa jest przekazywana ministrom do rozpatrzenia w trybie pilnym w ciągu kolejnych 15 dni.

4. W mało prawdopodobnym przypadku, gdyby po upływie 15 dni od rozpoczęcia konsultacji na poziomie ministerialnym, ale nie później niż w ciągu 45 dni od daty skierowania sprawy do Wspólnego Komitetu nie znaleziono rozwiązania możliwego do przyjęcia dla obu Stron, każda ze Stron może podjąć decyzję w sprawie odpowiednich działań w odniesieniu do niniejszej Umowy, w tym zawieszenia stosowania jej postanowień lub jej rozwiązania. Strony uznają, że taki szczególny nagły przypadek może również uzasadniać zastosowanie odpowiednich środków spoza niniejszej Umowy, zgodnie z prawami i obowiązkami Stron wynikającymi z innych umów między Stronami lub na mocy ogólnego prawa międzynarodowego. W Unii decyzja o zawieszeniu wymaga jednomyślności. W Australii decyzję o zawieszeniu podejmuje rząd Australii zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

5. Strony postanawiają, że wszelkie decyzje o zastosowaniu odpowiednich działań zgodnie z ust. 4 muszą być należycie uzasadnione. Decyzję taką niezwłocznie notyfikuje się drugiej Stronie na piśmie. Strony postanawiają, że wszelkie tego typu działania muszą być proporcjonalne i zgodne z art. 55 ust. 2, jak również z ogólnymi zasadami prawa międzynarodowego.

6. Jeżeli zgodnie z ust. 4 podjęto odpowiednie działania, zostają one uchylone, gdy tylko usunięta zostanie przyczyna ich zastosowania. Strona powołująca się na ust. 4 dokonuje stałej oceny rozwoju sytuacji, która spowodowała podjęcie decyzji, i wycofuje zastosowane działania, gdy tylko będzie to uzasadnione.

7. Strony postanawiają, że na potrzeby prawidłowej interpretacji i właściwego stosowania w praktyce niniejszej Umowy termin"szczególnie nagły przypadek" oznacza szczególnie poważne i znaczące naruszenie obowiązków opisanych w art. 2 ust. 2 i art. 6 ust. 2 niniejszej Umowy przez jedną ze Stron prowadzące do sytuacji, która wymaga natychmiastowej reakcji drugiej Strony. Strony uznają, że szczególnie poważne i znaczące naruszenie art. 2 ust. 2 lub art. 6 ust. 2 musi mieć wyjątkowy charakter, stanowiący zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

8. Jeżeli w państwie trzecim zaistniała sytuacja, którą pod względem wagi i charakteru można uznać za równoważną szczególnie nagłemu przypadkowi, Strony dokładają wszelkich starań, by na wniosek jednej ze Stron przeprowadzić pilne konsultacje w celu wymiany poglądów na temat sytuacji i możliwych rozwiązań.