Rozdział 3 - Uznawanie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową za jedynych żywicieli rodzin. - Udzielanie odroczeń zasadniczej służby wojskowej ze względu na utrzymywanie rodziny lub pobieranie nauki oraz uznawanie żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.14.99

Akt utracił moc

Wersja od: 28 kwietnia 1973 r.

Rozdział  3

Uznawanie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową za jedynych żywicieli rodzin.

§ 20. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową może być uznany za jedynego żywiciela rodziny, jeżeli zaistniały odpowiednie warunki określone w § 2-5 i § 7.

§ 21. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową może być również uznany za jedynego żywiciela rodziny w razie nabycia gospodarstwa rolnego w drodze dziedziczenia, jeżeli nie posiada żadnych członków rodziny, którzy mogliby zająć się prowadzeniem tego gospodarstwa.

§  22.

1. Podanie o uznanie za jedynego żywiciela rodziny może wnieść żołnierz lub członek rodziny pozostający na jego utrzymaniu. Podanie wnosi się do organów określonych w § 8 ust. 2. Podanie wniesione do niewłaściwego organu powinno być niezwłocznie przekazane właściwemu organowi.

2. W wypadku, o którym mowa w § 21, naczelnik gminy (miasta i gminy), przewodniczący prezydium miejskiej rady narodowej w mieście nie stanowiącym powiatu lub kierownik właściwego do spraw rolnych organu prezydium miejskiej rady narodowej w mieście stanowiącym powiat nie podzielonym na dzielnice może wystąpić z urzędu w trybie określonym w § 9 ust. 2 i 3 z wnioskiem o uznanie żołnierza za jedynego żywiciela rodziny.

§  23.

1. Żołnierz wnosi podanie za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której odbywa służbę. Podanie żołnierza nie podlega opiniowaniu przez jego przełożonych.

2. W razie ubiegania się żołnierza o uznanie go za jedynego żywiciela rodziny w wypadku, o którym mowa w § 21, organ, do którego wniesione zostało podanie żołnierza, wykonuje z urzędu wszystkie czynności niezbędne do skompletowania i udokumentowania tego podania.

§  24.

1. Decyzję o uznaniu lub nieuznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny wydaje organ do spraw wewnętrznych prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej, na której obszarze działania zamieszkują członkowie rodziny pozostający na utrzymaniu żołnierza.

2. Decyzja powinna zawierać prawne i faktyczne uzasadnienie.

§ 25. Decyzję, o której mowa w § 24, przesyła się osobie, która wniosła podanie. Jeżeli podanie wniósł żołnierz, decyzję przesyła się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa służbę, w celu doręczenia mu jej za pokwitowaniem odbioru.

§  26.

1. Od decyzji o nieuznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny służy odwołanie do organu do spraw wewnętrznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

2. Odwołanie wnosi się na piśmie w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.

3. Żołnierz wnosi odwołanie za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której odbywa służbę. Odwołanie żołnierza nie podlega opiniowaniu przez jego przełożonych.

§ 27. Organ, który wydał decyzję o nieuznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny, może w razie wniesienia odwołania zmienić swoją decyzję bez przekazywania sprawy organowi określonemu w § 26 ust. 1, jeżeli odwołanie uzna w całości za słuszne.

§  28.

1. Organ do spraw wewnętrznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) może wskutek wniesionego odwołania utrzymać w mocy albo uchylić zaskarżoną decyzję.

2. W razie uchylenia decyzji organ, o którym mowa w ust. 1, wydaje nową decyzję albo przekazuje sprawę organowi, który wydał uchyloną decyzję, do ponownego rozpatrzenia i wydania nowej decyzji.

§  29.

1. Decyzję o uznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny organ, który ją wydał (§ 24 ust. 1), przesyła wraz z aktami sprawy do właściwego wojewódzkiego sztabu wojskowego (sztabu wojskowego miasta wyłączonego z województwa) za pośrednictwem powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego, w celu zwolnienia żołnierza z dalszego odbywania zasadniczej służby wojskowej.

2. Na podstawie otrzymanej decyzji szef wojewódzkiego sztabu wojskowego (sztabu wojskowego miasta wyłączonego z województwa) zarządza zwolnienie żołnierza z zasadniczej służby wojskowej oraz zwraca otrzymane akta organowi, który wydał decyzję.

§  30.

1. Organ do spraw wewnętrznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) może uchylić w trybie nadzoru decyzję wydaną przez organ określony w § 24 ust. 1. Przepis § 28 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego (sztabu wojskowego miasta wyłączonego z województwa), w razie powzięcia zastrzeżenia co do zgodności ze stanem faktycznym decyzji o uznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny, może nie zarządzić zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej, lecz przesłać decyzję wraz z aktami sprawy do organu określonego w ust. 1, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy w trybie nadzoru, uzasadniając jednocześnie swoje zastrzeżenia. O skierowaniu sprawy do rozpatrzenia w trybie nadzoru należy zawiadomić osobę, która podanie wniosła.

§  31.

1. Każda decyzja o uznaniu lub nieuznaniu żołnierza za jedynego żywiciela rodziny może być w każdym czasie uchylona w trybie nadzoru przez Ministra Spraw Wewnętrznych, jeżeli została wydana z naruszeniem przepisów prawa.

2. W razie uchylenia decyzji przez Ministra Spraw Wewnętrznych, organ, który ją wydał, rozpatruje sprawę ponownie i wydaje nową decyzję, którą przesyła Ministrowi Spraw Wewnętrznych, wojewódzkiemu sztabowi wojskowemu (sztabowi wojskowemu miasta wyłączonego z województwa) oraz osobom zainteresowanym.

§ 32. W sprawach dotyczących trybu uznawania żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin stosuje się odpowiednio przepisy § 10-12.