Rozdział 12 - Przepisy przejściowe i końcowe. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.13.90

Akt utracił moc

Wersja od: 6 kwietnia 1965 r.

Rozdział  12.

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  40. 

Rzemieślnikowi, który osiągnął wiek starczy przed dniem wejścia w życie ustawy lub osiągnie ten wiek do dnia 31 grudnia 1968 r., przysługuje renta starcza po trzech latach okresu ubezpieczenia określonego w art. 7, jeżeli posiada łączny okres ubezpieczenia określony w art. 17.

Art.  41. 

1. Rzemieślnikom, którzy zaprzestali wykonywać rzemiosło, oraz członkom rodzin po zmarłych rzemieślnikach, pobierającym do dnia wejścia w życie ustawy stałe zasiłki z funduszów Związku Izb Rzemieślniczych, przyznaje się:

1) rzemieślnikom, którzy zaprzestali wykonywać rzemiosło:

a) renty starcze, jeżeli przed dniem wejścia życie ustawy osiągnęli wiek starczy,

b) renty inwalidzkie, jeżeli nie osiągnęli wieku starczego i są inwalidami I lub II grupy inwalidów,

2) członkom rodzin po zmarłych rzemieślnikach - renty rodzinne, jeżeli spełniają warunki określone w przepisach art. 45-50 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r.

2. Renty wymienione w ust. 1 przyznaje się w wysokości pobieranych ostatnio zasiłków, nie mniejszej jednak niż wysokość renty minimalnej, określonej dla danego rodzaju renty w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

3. Przyznanie renty następuje od pierwszego dnia miesiąca, następującego po dniu wejścia w życie ustawy.

4. Do wypłaty rent wymienionych w ust. 1 i 2 stosuje się przepisy dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r.

Art.  42. 

1. W razie śmierci rencisty pobierającego rentę określoną w art. 41 przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości trzykrotnej renty, a w razie śmierci członka rodziny rencisty pobierającego rentę starczą lub inwalidzką - w wysokości półtorakrotnej renty.

2. Do wypłaty zasiłku pogrzebowego stosuje się przepisy art. 29 ust. 2 i art. 30 ust. 2 i 4.

Art.  43. 

Okresy ubezpieczenia określone w art. 7 zalicza się do okresów zatrudnienia wymaganych do uzyskania renty w myśl przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  44. 

W sprawach nie unormowanych ustawą stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 9 ust. 1 pkt 2, art. 12 ust. 1 i 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3, art. 13, art. 14 ust. 2 i 3, art. 15-23, art. 25-26, 33, 35, 36, 40, 42, 51, 53-54, 67-69, art. 70 ust. 1, art. 71-76, art. 108 i art. 111 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r.,

2) art. 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o utworzeniu Komitetu Pracy i Płac oraz o zmianach właściwości w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, rent, zaopatrzeń i opieki społecznej (Dz. U. Nr 20, poz. 119).

Art.  45. 

Osoby współpracujące z rzemieślnikami, objęte obowiązkiem ubezpieczenia określonego ustawą, wyłącza się spod działania przepisów dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. oraz ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz. 396 z późniejszymi zmianami).

Art.  46. 

Rada Ministrów ustali w drodze rozporządzenia, że okresy faktycznego wykonywania przed wejściem w życie ustawy na terenie gromad i miejscowości do 10 tys. mieszkańców niektórych rodzajów usług niezbędnych dla ludności rolniczej zalicza się rzemieślnikowi do okresu ubezpieczenia wymaganego do uzyskania renty, oraz określi zasady, warunki i tryb tego zaliczenia.

Art.  47. 

Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia rozciągnąć przepisy ustawy na osoby wykonujące pracę na rzecz uspołecznionych zakładów pracy, jeśli osoby te nie pozostają w stosunku pracy z tymi zakładami, na rybaków łodziowych i kutrowych wykonujących rybołówstwo na własny rachunek, a także na inne osoby wykonujące działalność usługową i wytwórczą w niewielkich rozmiarach oraz unormować w tych przepisach zasady ubezpieczenia tych osób w sposób uwzględniający specyfikę ich działalności.

Art.  48. 

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1965 r.