Art. 15. - Ubezpieczenie społeczne duchownych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.29.156

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1999 r.

Art.  15.

1. Okoliczności i przyczyny wypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 2, bada i ustala właściwa instytucja diecezjalna lub zakonna.

2. Duchowny, który uległ wypadkowi, jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie o wypadku instytucję diecezjalną lub zakonną.

3. Po uzyskaniu wiadomości o wypadku od poszkodowanego lub z innych źródeł, instytucja diecezjalna lub zakonna sporządza kartę wypadku, opierając się na oświadczeniach poszkodowanego, zeznaniach świadków i innych dowodach.

4. Karta wypadku powinna zawierać:

1) imię i nazwisko osoby zgłaszającej wypadek oraz datę zgłoszenia,

2) dane osobowe duchownego, który uległ wypadkowi,

3) rodzaj wypadku, opis jego okoliczności, przebieg i przyczyny,

4) opinię o tym, czy wypadek jest wypadkiem w rozumieniu art. 13 ust. 2,

5) opinię o tym, czy nie zachodzą okoliczności wyłączające prawo do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku,

6) podpisy osób, które uczestniczyły w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadku,

7) datę sporządzenia karty wypadku.

5. Instytucja diecezjalna lub zakonna przekazuje oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kartę wypadku wraz z całą dokumentacją, na której podstawie została sporządzona, nie później niż w terminie 6 tygodni od uzyskania wiadomości o wypadku.

6. Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 5, stwierdza, czy wypadek był wypadkiem w rozumieniu art. 13 ust. 2.