Art. 9. - Ubezpieczenie społeczne członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.27.255

Akt utracił moc

Wersja od: 4 listopada 1971 r.

Art.  9.

1. Ubezpieczony nabywa prawo do świadczeń emerytalnych, jeżeli:

1) spełnił warunki wynikające z przepisów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 lub 4, oraz

2) wniósł do spółdzielni wszystkie posiadane grunty, z wyjątkiem działki przyzagrodowej o powierzchni nie większej niż to określa statut spółdzielni, chyba że był bezrolny.

2. Przy ustalaniu okresów pracy w spółdzielni za rok pracy uważa się rok obrachunkowy, w którym ubezpieczony przepracował liczbę dni określoną w art. 8 ust. 1. Przepis art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

3. Do okresów pracy w spółdzielni, wymaganych do uzyskania prawa do emerytury zalicza się okresy, w których:

1) ubezpieczony przed podjęciem pracy w spółdzielni był właścicielem (posiadaczem samoistnym, posiadaczem zależnym) gospodarstwa rolnego,

2) pracował w gospodarstwie rolnym rodziców lub rodzeństwa, jeżeli praca ta stanowiła główne źródło jego utrzymania.

Zaliczenie tych okresów następuje pod warunkiem, że okres pracy ubezpieczonego w spółdzielni wynosi co najmniej 10 lat, a w przypadku jeżeli ubezpieczony wniósł do spółdzielni gospodarstwo rolne o obszarze 2,5 ha przeliczeniowego lub większe - co najmniej 5 lat.

4. Podstawę wymiaru świadczeń emerytalnych stanowi przeciętny miesięczny dochód z tytułu pracy w spółdzielni z ostatniego roku obrachunkowego albo z kolejnych dwóch lat obrachunkowych z ostatnich 12 lat przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie.

5. Jeżeli podstawy wymiaru świadczeń emerytalnych nie można ustalić stosownie do ust. 4, wówczas za tę podstawę przyjmuje się przeciętny miesięczny dochód przypadający w tej spółdzielni na jednego ubezpieczonego w roku obrachunkowym poprzedzającym rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę.

6. Jeżeli podstawa wymiaru świadczeń emerytalnych jest niższa od najniższej emerytury lub renty ustalonej na podstawie przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym, świadczenie wymierza się w wysokości 100% podstawy wymiaru.

7. Zamiast wzrostu emerytury lub renty z tytułu okresu zatrudnienia w Polsce Ludowej stosuje się wzrost tych świadczeń z tytułu pracy w spółdzielni w wysokości:

1) 1% podstawy wymiaru świadczeń za każdy rok ponad 10 lat pracy w spółdzielni, nie więcej jednak niż za 10 lat, w przypadku prawa do emerytury,

2) 0,5% podstawy wymiaru świadczeń za każdy rok ponad 5 lat pracy w spółdzielni, nie więcej niż za 20 lat, w przypadku prawa do renty inwalidzkiej I lub II grupy,

3) 0,4% podstawy wymiaru świadczeń za każdy rok ponad 5 lat pracy w spółdzielni, nie więcej niż za 20 lat, w przypadku prawa do renty inwalidzkiej III grupy i renty rodzinnej.

8. Przy ustalaniu okresów, o których mowa w ust. 7, uwzględnia się również okresy wymienione w art. 5 ust. 3 i 4, przypadające w Polsce Ludowej.