§ 7. - Tymczasowe zaopatrzenie pracowników polskich kolei państwowych w byłym zaborze austrjackim w razie nieszczęśliwych wypadków.
Dz.U.1922.88.798
Akt utracił mocO ile prócz uprawnionych osób, wyszczególnionych w § 6 punkt 2) lit. a, b, c, d, są takie osoby uprawnione wyszczególnione w § 6 punkt 2 lit. c, to te ostatnie mają prawo do zaopatrzenia tylko o tyle, o ile osoby wymienione w § 6 punkt 2 lit. a, b, c, d, nie wyczerpują najwyższej kwoty po boru (§ 6 punkt 2, lit. e, ostatni ustąp).
W razie powtórnego zamążpojścia otrzymują wdowa trzykrotną roczną kwotę swego zaopatrzenia tytułem odprawy, tracąc tem samem wszelkie prawa do zaopatrzenia.
Jeżeli osoba, będąca ofiarą wypadku zawarła małżeństwo dopiero po wypadku, wówczas po śmierci jej nie należy się zaopatrzenie ani wdowie ani wdowcowi ani też dzieciom, pochodzącym ż tego małżeństwa.
Dzieci nieślubne, spłodzone dopiero po wypadku, oraz małżonek poszkodowanej, o ile małżeństwo ich sądownie rozwiedzione albo separowane zostało, nie mają prawa do zaopatrzenia.
Jeżeli małżonek pracownicy kolejowej, zmarłej wskutek nieszczęśliwego wypadku, bez prawnej przyczyny nie żył z nią razem w wspólnem gospodarstwie domowem i nie spełniał obowiązku utrzymania dzieci, można dzieciom przyznać to zaopatrzenie, któreby się ewentualnie należało wdowcowi.
O ileby ktoś rościł sobie pretensje do kilku zaopatrzeń a to z powodu, że wskutek tego samego wypadku więcej osób doznało śmiertelnych obrażeń, przysługuje mu prawo do jednego tylko zaopatrzenia i to do najwyższego.