§ 4. - Tymczasowe zaopatrzenie pracowników polskich kolei państwowych w byłym zaborze austrjackim w razie nieszczęśliwych wypadków.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1922.88.798
Akt utracił moc
Wersja od: 20 października 1922 r.
§ 4.
Zaopatrzenie należy się poszkodowanemu pracownikowi kolejowemu od początku piątego tygodnia licząc od dnia wypadku przez cały czas trwania niezdolności do zarobkowania. Wysokość rocznego zaopatrzenia wynosi:
a)
w razie zupełnej niezdolności do zarobkowania przez cały przeciąg trwania tej niezdolności 2/3 (dwie trzecie) rocznego zarobku (pełny wymiar),
b)
w razie częściowej niezdolności do zarobkowania część pełnego wymiaru, odpowiadającą procentowi ubytku tej zdolności.
O ile i jak długo poszkodowany jest po ukończeniu leczenia do tego stopnia wskutek wypadku bezradny, iż potrzebuje niezbędnie i stale troskliwości i opieki postronnej, podwyższa się należne zaopatrzenie do 11/2 krotnej wysokości pełnego wymiaru.
Zaopatrzenia w pełnym wymiarze można nadal przyznać na pewien przeciąg czasu także i takim poszkodowanym, którzy aczkolwiek nie są już zupełnie niezdolni do zarobkowania, jednak potrzebują specjalnej pieczy do powrotnego uzyskania pełnej zdolności do zarobkowania lub do poprawy swego stanu zdrowia.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .