Rozdział 2 - Odpisy na fundusz zakładowy. - Tworzenie funduszu zakładowego na rok 1959 w kopalniach węgla kamiennego i brunatnego, w przedsiębiorstwach energetycznych, w przedsiębiorstwach przemysłu maszyn górniczych, zakładach naprawczych przemysłu węglowego oraz w zakładach remontowych podległych Ministrowi Górnictwa i Energetyki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.23.144

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1959 r.

II.

Odpisy na fundusz zakładowy.

§ 2. Kopalnie węgla kamiennego i brunatnego przeznaczają na fundusz zakładowy:

1) w razie przekroczenia planu wydobycia - za każdy procent przekroczenia kwotę odpowiadającą od 0,25% do 1% osobowego funduszu płac planowanego na rok 1959; stawki odpisu dla poszczególnych kopalń ustala się w odrębnym wykazie;

2) w razie przekroczenia planu wydajności ogólnej - za każdy procent przekroczenia kwotę odpowiadającą 1% osobowego funduszu płac planowanego na rok 1959;

3) w razie osiągnięcia planowanego zysku - 20% osiągniętego zysku.

§  3.

1. Zakłady energetyczne okręgu przeznaczają na fundusz zakładowy:

1) 20% kalkulowanego zysku ze sprzedaży energii elektrycznej i cieplnej przy wykonaniu planu do 101% oraz

2) 5% kalkulowanego zysku osiągniętego w wyniku sprzedaży powyżej 101% planu,

z tym że zysk ten ulega skorygowaniu za niedotrzymanie lub przekroczenie planowanej średniej rocznej mocy dyspozycyjnej w szczycie według następujących zasad:

a) za każdy 1% niedotrzymania tej mocy - obniża się proporcjonalnie sumę kalkulowanego zysku o 2%,

b) za każdy 1% przekroczenia tej mocy - powiększa się proporcjonalnie sumę kalkulowanego zysku o 2%.

2. Za kalkulowany zysk w rozumieniu ust. 1 uważa się różnicę między kalkulowaną wartością energii elektrycznej i cieplnej a jej rzeczywistym kosztem własnym, skorygowaną o saldo zysków i strat nadzwyczajnych oraz o sumę pogorszenia wyniku działalności pozazakładowej w stosunku do planu. Za kalkulowaną wartość uważa się powiększoną o 5% sumę iloczynów wynikających z przemnożenia rzeczywistych ilości energii elektrycznej i cieplnej sprzedanej odbiorcom przez ustalone w planie techniczno-ekonomicznym jednostkowe koszty energii elektrycznej i cieplnej, liczone na szczeblu przedsiębiorstwa.

3. Z funduszu zakładowego ustalonego zgodnie z ust. 1 przeznacza się dla:

1) elektrowni (zespołów elektrowni) i elektrociepłowni wydzielonych - 20% kalkulowanego zysku ze sprzedaży mocy dyspozycyjnej; kalkulowanym zyskiem ze sprzedaży mocy dyspozycyjnej jest różnica między powiększoną o 5% sumą faktury za postawioną do dyspozycji moc a rzeczywistymi kosztami mocy, skorygowana o saldo zysków i strat nadzwyczajnych oraz o sumę pogorszenia wyniku działalności pozazakładowej w stosunku do planu;

2) zakładów energetycznych i zakładów sieci cieplnych:

a) 20% kalkulowanego zysku ze sprzedaży usług za przesyłanie energii i obsługę odbiorców; kalkulowanym zyskiem jest różnica między powiększoną o 5% sumą faktury za przesyłanie energii i obsługę odbiorców a rzeczywistymi kosztami przesyłania energii i obsługi odbiorców, skorygowana o saldo zysków i strat nadzwyczajnych oraz o sumę pogorszenia wyniku działalności pozazakładowej w stosunku do planu,

b) elektrowni nie wydzielonych wchodzących w skład zakładów energetycznych - 20% kalkulowanego zysku ze sprzedaży mocy dyspozycyjnej, określonego w pkt 1;

3) zarządu przedsiębiorstwa i zakładów wchodzących w skład przedsiębiorstwa - różnicę między sumą funduszu zakładowego ustalonego zgodnie z ust. 1 a sumą wynikającą z pkt 1 i 2; Minister Górnictwa i Energetyki w drodze zarządzenia określi zasady podziału tej różnicy oraz zakłady uprawnione do otrzymania różnicy.

4. Niezależnie od odpisów na fundusz zakładowy przypadających w myśl przepisów ust. 3 elektrownie i elektrociepłownie wydzielone, zakłady energetyczne, zakłady sieci cieplnych i zarząd przedsiębiorstwa przeznaczają dodatkowo na fundusz zakładowy 20% osiągniętego zysku ze sprzedaży pozostałych wyrobów, usług i materiałów (poza energią elektryczną i cieplną).

§  4.

1. Przedsiębiorstwa i zakłady wymienione w § 1 pkt 3, 4 i 5 dokonują odpisu zasadniczego na fundusz zakładowy w kwocie odpowiadającej 2% osobowego funduszu płac planowanego na rok 1959, jeżeli spełnią warunki, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 28 marca 1958 r. o funduszu zakładowym na rok 1958 (Dz. U. Nr 18, poz. 74), zwanej dalej "ustawą".

2. Jeżeli przedsiębiorstwo (zakład) pogorszy w roku 1959 swój wynik w porównaniu do wyniku osiągniętego w 1958 r., a w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, w porównaniu do wyniku planowanego na rok 1958 - suma odpisu zasadniczego ustalona w myśl przepisów ust. 1 podlega zmniejszeniu o 4% za każdy procent pogorszenia wyników w granicach do 10% oraz o dalsze 6% za każdy procent pogorszenia wyników w granicach od 10 do 20%.

Jeżeli pogorszenie wyników wyniesie więcej niż 20%, przedsiębiorstwo (zakład) traci prawo do odpisu na fundusz zakładowy.

3. Jeżeli przedsiębiorstwo (zakład) poprawi wynik działalności w roku 1959 w porównaniu do wyniku osiągniętego w 1958 r., a w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, do wyniku planowanego na rok 1958 - dokonuje odpisu dodatkowego w wysokości kwoty odpowiadającej 0,6% planowanego na rok 1959 osobowego funduszu płac za każdy procent poprawy rentowności. Poprawę rentowności mierzy się stosunkiem procentowym sumy wzrostu zysku do sumy kosztów własnych sprzedanej produkcji i usług przemysłowych w 1958 roku.

4. Jeżeli plan przedsiębiorstwa (zakładu) na rok 1959 zakłada, zgodnie ze wskaźnikami ustalonymi przez jednostkę nadrzędną, pogorszenie wyników działalności gospodarczej w stosunku do 1958 r., prawo odpisu zasadniczego uzyskuje przedsiębiorstwo za osiągnięcie wyniku planowanego na rok 1959, a prawo do odpisu dodatkowego na fundusz zakładowy za poprawę wyniku w porównaniu do wyniku planowanego na rok 1959.

5. Przedsiębiorstwa (zakłady) nowo powstałe lub powstałe w wyniku reorganizacji mają prawo do odpisu zasadniczego na fundusz zakładowy za osiągnięcie planowanego wyniku na rok 1959, a prawo do odpisu dodatkowego na fundusz zakładowy za poprawę wyniku w porównaniu do wyniku planowanego na rok 1959.

6. W przedsiębiorstwach (zakładach), o których mowa w ust. 4 i 5, poprawę rentowności mierzy się stosunkiem procentowym sumy poprawy wyniku do sumy planowanych kosztów sprzedanej produkcji na rok 1959.