Część 2 - USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW KONSULARNYCH. - Tunezja-Polska. Konwencja konsularna. Tunis.1985.03.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.40.194

Akt obowiązujący

Wersja od: 5 listopada 1986 r.

CZĘŚĆ  II

USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW KONSULARNYCH.

Artykuł  2

1. Każda z Umawiających się Stron ma prawo ustanawiać i utrzymywać urzędy konsularne na terytorium drugiej Strony za jej zgodą.

2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego. Odnosi się to również do zmiany siedziby, klasy i okręgu konsularnego.

3. Państwo wysyłające i Państwo przyjmujące uzasadniają liczebność członków urzędu konsularnego.

Artykuł  3

1. Państwo wysyłające zobowiązane jest do informowania Państwa przyjmującego, w drodze dyplomatycznej, o każdym mianowaniu lub wyznaczeniu na stanowisko urzędnika konsularnego, a w przypadku kierownika urzędu konsularnego - do przekazania Państwu przyjmującemu listów komisyjnych, notyfikacji lub podobnych aktów. Listy komisyjne, notyfikacje lub podobne akty określają w szczególności siedzibę i okręg urzędu konsularnego.

2. Zgodnie z ustawami i innymi przepisami obowiązującymi na jego terytorium Państwo przyjmujące wydaje, niezwłocznie i bezpłatnie, exequatur lub inne upoważnienie określające w szczególności siedzibę i okręg urzędu konsularnego.

3. Z chwilą otrzymania exequatur lub innego upoważnienia kierownik urzędu konsularnego zostaje dopuszczony do wykonywania swych funkcji i korzystania z postanowień niniejszej konwencji. Do czasu udzielenia exequatur lub innego upoważnienia Państwo przyjmujące może wyrazić zgodę na tymczasowe dopuszczenie go do wykonywania tych funkcji i korzystania z postanowień niniejszej konwencji.

4. W razie odmowy lub cofnięcia exequatur lub też innego upoważnienia, Państwo przyjmujące nie ma obowiązku powiadamiania o przyczynach swej decyzji Państwa wysyłającego. W takiej sytuacji Państwo wysyłające, w zależności od przypadku, albo odwoła daną osobę, albo położy kres jej funkcjom w urzędzie konsularnym.

Artykuł  4

1. Państwu przyjmującemu powinno być notyfikowane w drodze dyplomatycznej mianowanie każdego pracownika konsularnego lub każdego członka personelu służby, wyznaczonego do pracy w urzędzie konsularnym, oraz jego miejsce zamieszkania w Państwie przyjmującym.

2. Państwo przyjmujące może w chwili notyfikacji lub później przestać uznawać taką osobę w charakterze pracownika konsularnego bądź członka personelu służby albo odmówić uznawania takiej osoby w tym charakterze. Wówczas Państwo wysyłające, w zależności od przypadku, odwoła daną osobę lub położy kres jej funkcjom w urzędzie konsularnym.

Artykuł  5

Państwo wysyłające może wyznaczyć jednego lub kilku członków swojego personelu dyplomatycznego do wykonywania, w ramach przedstawicielstwa dyplomatycznego, funkcji konsularnych. Takie wyznaczenie jest notyfikowane Ministerstwu Spraw Zagranicznych Państwa przyjmującego.

Artykuł  6

1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie może wykonywać swych funkcji lub jeżeli jego stanowisko nie jest obsadzone, Państwo wysyłające może wyznaczyć do tymczasowego kierowania urzędem konsularnym członka swego personelu dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego w Państwie przyjmującym. Nazwisko tej osoby będzie uprzednio notyfikowane Ministerstwu Spraw Zagranicznych Państwa przyjmującego. Tymczasowemu kierownikowi urzędu konsularnego przysługują te same ułatwienia, przywileje i immunitety, z jakich korzysta kierownik urzędu konsularnego, zgodnie z niniejszą konwencją.

2. Jeżeli zgodnie z ustępem 1 do tymczasowego kierowania urzędem konsularnym wyznaczony zostanie członek personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego, korzysta on nadal z przysługujących mu przywilejów i immunitetów dyplomatycznych.

Artykuł  7

Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące niezwłocznie zawiadomi o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewni zastosowanie odpowiednich środków, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz korzystanie z postanowień niniejszej konwencji.

Artykuł  8

Notyfikuje się Ministerstwu Spraw Zagranicznych Państwa przyjmującego lub organom wyznaczonym przez to ministerstwo:

a) nominacje członków urzędu konsularnego, ich przybycie do urzędu konsularnego, wszelkie zmiany dotyczące ich statusu, które mogą powstać w czasie ich zatrudnienia w urzędzie konsularnym, jak również ostateczny wyjazd z Państwa przyjmującego lub zakończenie funkcji w urzędzie konsularnym;

b) przybycie do Państwa przyjmującego i ostateczny wyjazd z tego Państwa członków rodziny pozostających we wspólnocie domowej z członkami urzędu konsularnego oraz członków personelu prywatnego urzędnika konsularnego, pod warunkiem że mają oni prawo do przywilejów i immunitetów, oraz, jeżeli ma to miejsce, fakt, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem rodziny;

c) przybycie do Państwa przyjmującego i ostateczny wyjazd z tego Państwa członków personelu prywatnego nie będących obywatelami tego Państwa i będących w wyłącznej służbie urzędnika konsularnego oraz rozpoczęcie i zakończenie ich służby;

d) rozpoczęcie i zakończenie służby w urzędzie konsularnym pracowników konsularnych i członków personelu służby, zatrudnionych w Państwie przyjmującym.

Artykuł  9

1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi konsularnemu dokument stwierdzający jego tożsamość i funkcje, które pełni.

2. Postanowienie ustępu 1 stosuje się także do pracowników konsularnych i członków personelu prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie miejsca stałego pobytu.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio do członków rodzin.