Tryb wydawania zezwoleń na wydobywanie kopalin spółdzielniom i osobom nie będącym wykonawcami narodowych planów gospodarczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.5.13

Akt utracił moc
Wersja od: 11 sierpnia 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GÓRNICTWA
z dnia 15 stycznia 1954 r.
w sprawie trybu wydawania zezwoleń na wydobywanie kopalin spółdzielniom i osobom nie będącym wykonawcami narodowych planów gospodarczych. *

Na podstawie art. 5 ust. 3 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze (Dz. U. Nr 29, poz. 113) zarządza się, co następuje:
Wnioski o wydanie na podstawie prawa górniczego zezwolenia na wydobywanie kopalin składają spółdzielnie i osoby nie będące wykonawcami narodowych planów gospodarczych do okręgowego urzędu górniczego, właściwego ze względu na miejsce zamierzonej eksploatacji złoża.
1.
We wniosku należy określić:
1)
spółdzielnię lub osobę ubiegającą się o zezwolenie z podaniem siedziby oraz z dołączeniem dowodu prawnego istnienia spółdzielni lub innej osoby prawnej,
2)
rodzaj i jakość kopaliny, która ma być wydobywana, z podaniem miejsca położenia złoża,
3)
granicę i powierzchnię obszaru zamierzonej eksploatacji ze wskazaniem dotychczasowego sposobu jego użytkowania i stosunków własności,
4)
czas i rozmiar zamierzonej eksploatacji złoża,
5)
sposób technicznej eksploatacji złoża z określeniem projektowanych urządzeń i środków wydobywczych, w szczególności, czy eksploatacja złoża ma się odbywać metodą odbudowy podziemnej czy odkrywkowej oraz czy stosowane mają być materiały wybuchowe,
6)
kwalifikacje ogólne, naukowe i zawodowe personelu fachowego do prowadzenia robót górniczych,
7)
plan sfinansowania zamierzonej eksploatacji złoża.
2.
Do wniosku należy dołączyć:
1)
szkic sytuacyjny terenu zamierzonej eksploatacji z określeniem zalegania złoża kopaliny,
2)
opinię właściwej centrali spółdzielni, jeśli wnioskodawcą jest spółdzielnia.
3.
Okręgowy urząd górniczy może żądać od wnioskodawcy złożenia wyjaśnień oraz dokumentów potrzebnych do ustalenia danych, o których mowa w ust. 1, a w szczególności co do rodzaju i jakości kopaliny, granic złoża, ilości kopaliny w złożu i geologiczno-górniczych możliwości wydobycia kopaliny.
Okręgowy urząd górniczy przedstawia wniosek o zezwolenie na wydobywanie kopaliny Wyższemu Urzędowi Górniczemu dołączając swoją opinię.
Wyższy Urząd Górniczy przedstawia Ministrowi Górnictwa wniosek o udzielenie zezwolenia na wydobywanie kopaliny po zasięgnięciu opinii prezydenta wojewódzkiej rady narodowej, właściwej ze względu na miejsce zamierzonej eksploatacji złoża co do celowości udzielenia zezwolenia wraz ze swoją opinią.
1.
Decyzję w sprawie wniosku o udzielenie zezwolenia na wydobywanie kopaliny wydaje Minister Górnictwa.
2.
Zezwolenia na wydobywanie kopaliny udziela Minister Górnictwa w porozumieniu z właściwym ministrem za zgodą Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
3.
Przepis art. 35 ust. 2 prawa górniczego stosuje się odpowiednio.
1.
Zezwolenie na wydobywanie kopaliny ustala warunki, pod jakimi eksploatacja złoża może być prowadzona ze względu na społecznie uzasadnione potrzeby gospodarcze i na przepisy prawa górniczego. Warunki zezwolenia określą w szczególności czas trwania zezwolenia, czy zezwolenia udziela się na termin z góry oznaczony oraz czy i na jakich warunkach zezwolenie może być przed terminem cofnięte, jeżeli eksploatacja złoża ma być dalej prowadzona przez państwowe przedsiębiorstwo górnicze.
2.
W zezwoleniu może być określony sposób i rozmiar eksploatacji złoża kopaliny.
Nie może być udzielone zezwolenie na eksploatację złoża kopaliny objętego innym zezwoleniem uprzednio udzielonym albo planem eksploatacji państwowego przedsiębiorstwa górniczego.
Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy wniosek o udzielenie zezwolenia na wydobywanie kopaliny ze złoża dotyczy kontynuowania robót górniczych w zakładzie górniczym, prowadzonym uprzednio przez inną osobę.
Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy wniosek o udzielenie zezwolenia na wydobywanie kopaliny ze złoża złożony zostanie na podstawie przepisu art. 144 prawa górniczego.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia 1953 r.
* Z dniem 11 sierpnia 1958 r. nin. rozporządzenie traci moc w zakresie objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 lipca 1958 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie przemysłu, rzemiosła i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz.U.58.49.242) - w stosunku do jednostek gospodarki nie uspołecznionej, które na mocy przepisów ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. Nr 45, poz. 224) obowiązane są uzyskać zezwolenia, zgodnie z § 33 pkt 20 powołanego rozporządzenia.