Rozdział 2 - Dokumenty, opakowanie i oznaczanie. - Transport morski materiałów niebezpiecznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.9.55

Akt utracił moc

Wersja od: 8 listopada 1984 r.

Rozdział  2

Dokumenty, opakowanie i oznaczanie.

§  11.

1. We wszystkich dokumentach związanych z transportem morskim materiałów niebezpiecznych, w których wymienia się ich nazwę, a w szczególności: w konosamentach, listach przewozowych, manifestach, listach ładunkowych, kwitach sternika, awizach, kwitach składowych, zleceniach, dyspozycjach - powinny być podane:

1) nazwa techniczna materiału - w miarę możności zgodnie z podaną w przepisach szczegółowych,

2) określenie klasy materiału - zgodnie z klasyfikacją podaną w § 7,

3) numer ustalony przez Komitet Ekspertów ONZ do Spraw Transportu Materiałów Niebezpiecznych dla danego materiału, zwany dalej w skrócie "Nr ONZ", i wskazany w przepisach szczegółowych.

2. Dokumenty załadunkowe, przygotowane przez załadowcę (nadawcę), powinny zawierać świadectwo lub deklarację stwierdzającą, że ładunek materiałów niebezpiecznych powierzonych do transportu morskiego jest właściwie opakowany, oznaczony, zaopatrzony w nalepki ostrzegawcze (odbitki) i znajduje się w stanie odpowiednim do transportu morskiego.

3. Jeżeli materiały niebezpieczne są ładowane na statek polski w porcie zagranicznym, kapitan statku jest obowiązany żądać doręczenia mu świadectwa lub deklaracji, o których mowa w ust. 2, a w razie niemożności ich uzyskania otrzymać pisemną opinię miejscowego rzeczoznawcy.

4. Na statku przewożącym materiały niebezpieczne powinna znajdować się specjalna lista tych materiałów lub manifest, wyszczególniające te materiały oraz ich rozmieszczenie na statku; wzór listy określają przepisy szczegółowe.

5. Listę materiałów niebezpiecznych lub manifest, o których mowa w ust. 4, może zastąpić szczegółowy plan sztauerski, podający nazwę materiałów niebezpiecznych, ich Nr ONZ, klasę, ilość oraz rozmieszczenie na statku, jak również ładunki znajdujące się w sąsiedztwie.

6. Jeżeli opakowanie zbiorcze zawiera laboratoryjne odczynniki chemiczne lub środki farmaceutyczne w małych ilościach, można wówczas podawać określenia: laboratoryjne odczynniki chemiczne lub środki farmaceutyczne, załączając jednocześnie ich specyfikację.

§  12.

1. Opakowania materiałów niebezpiecznych powinny być:

1) dobrze wykonane i w dobrym stanie,

2) wykonane z materiału nie powodującego niebezpiecznych reakcji chemicznych z jego zawartością i nie ulegającego uszkodzeniu przez tę zawartość,

3) zdolne do ponoszenia zwykłego ryzyka związanego z przeładunkiem i transportem morskim.

2. Przy przewozie cieczy w kruchych opakowaniach należy używać materiału chłonnego lub amortyzującego:

1) zmniejszającego do minimum niebezpieczeństwo, jakie może spowodować ciecz,

2) rozłożonego tak, aby zapobiegał ruchowi naczyń i otaczał je ze wszystkich stron,

3) w ilości wystarczającej - w zasadzie - do wchłonięcia cieczy w wypadku rozbicia naczynia.

3. Naczynia zawierające niebezpieczne ciecze powinny mieć wewnątrz pozostawioną wolną przestrzeń, wystarczającą przy najwyższej temperaturze, jaka może wystąpić w czasie transportu morskiego.

4. Butle lub inne opakowania dla gazów, znajdujących się pod ciśnieniem powinny być odpowiednio skonstruowane, wypróbowane, utrzymane i prawidłowo napełnione.

5. Puste opakowania, które poprzednio były używane do transportu materiałów niebezpiecznych, powinny być traktowane jako materiały niebezpieczne, chyba że zostały dokładnie oczyszczone i wysuszone lub - jeśli na to pozwala rodzaj poprzedniej zawartości - dokładnie zamknięte.

6. Umieszczanie różnych materiałów niebezpiecznych we wspólnym opakowaniu zewnętrznym jest dozwolone tylko w odniesieniu do laboratoryjnych odczynników chemicznych i środków farmaceutycznych, w małych ilościach, z zachowaniem bezpiecznego sąsiedztwa wewnątrz opakowania.

§ 13. Obowiązek dostarczenia do transportu morskiego materiałów niebezpiecznych w prawidłowych i należycie oznaczonych opakowaniach spoczywa na załadowcy (nadawcy).

§  14.

1. Opakowanie zawierające materiał niebezpieczny powinno być oznaczone nazwą techniczną tego materiału i wyraźną nalepką ostrzegawczą lub jej odbitką, określającą niebezpieczny charakter materiału.

2. Opakowania zawierające ciecze łatwo palne powinny być ponadto oznaczone temperaturą zapłonu cieczy lub określeniem podklasy, do której dana ciecz należy.

3. Szczegółowe wymagania w zakresie opakowań materiałów niebezpiecznych oraz ich oznaczania określą przepisy szczegółowe.