Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Transport morski materiałów niebezpiecznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.9.55

Akt utracił moc

Wersja od: 8 listopada 1984 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§ 1. Przepisy rozporządzenia określają wymagania w zakresie bezpieczeństwa transportu morskiego materiałów niebezpiecznych, a w szczególności opakowania, oznaczania, składowania, przeładunku, przewozu w porcie, sztauowania i przewozu morskiego tych materiałów.

§ 2. W rozumieniu rozporządzenia:

1) materiałami niebezpiecznymi są materiały, które mogą same przez się lub pod wpływem okoliczności zewnętrznych spowodować zagrożenie życia ludzkiego, zdrowia lub mienia. Za materiały takie uważa się:

a) materiały niebezpieczne, wymienione w rozporządzeniu i przepisach szczegółowych, wydanych na jego podstawie,

b) materiały nie wymienione w przepisach, o których mowa pod lit. a), zakwalifikowane przez rzeczoznawcę jako niebezpieczne,

c) materiały nie wymienione w przepisach, o których mowa pod lit. a):

- zgłoszone jako niebezpieczne w dokumentach, związanych z transportem morskim lub

- oznaczone jako niebezpieczne na opakowaniach albo

- znajdujące się w opakowaniach, których sam wygląd i forma wskazują na niebezpieczny charakter ich zawartości,

do chwili orzeczenia rzeczoznawcy,

2) transportem morskim jest przewóz morski materiałów niebezpiecznych, stanowiących ładunek statku, oraz czynności manipulacyjne tymi materiałami w portach morskich.

§  3.

1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:

1) przewozu morskiego:

a) materiałów niebezpiecznych, przewożonych statkami specjalnie zbudowanymi lub w całości przystosowanymi do przewozu tych materiałów,

b) cieczy palnych przewożonych zbiornikowcami,

c) materiałów niebezpiecznych luzem - z wyjątkiem wypadków przewidzianych w przepisach szczegółowych,

2) przewozu morskiego materiałów niebezpiecznych, stanowiących zapasy okrętowe i własne wyposażenie statku.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio w portach morskich do statków żeglugi śródlądowej, jeżeli przepisy dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej nie stanowią inaczej.

3. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do statków obcych w polskich portach morskich, na polskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym - w zakresie manipulacji materiałami niebezpiecznymi na statku.

4. Manipulacja materiałami niebezpiecznymi na statku, w wypadkach, o których mowa w ust. 3, może nastąpić w sposób odmienny od przewidzianego w rozporządzeniu - na wniosek kapitana statku za zgodą urzędu morskiego.

§  4.

1. W czasie pobytu statku polskiego w porcie zagranicznym kapitan statku jest obowiązany stosować przepisy rozporządzenia w zakresie manipulacji materiałami niebezpiecznymi na statku.

2. Jeżeli przepisy miejscowe nakazują inny sposób manipulacji materiałami niebezpiecznymi na statku, kapitan może zastosować przepisy miejscowe wówczas, gdy nie pogorszy to w istotny sposób stanu bezpieczeństwa statku, a zastosowanie przepisu miejscowego jest warunkiem wykonania zadań statku w porcie zagranicznym.

§  5.

1. Jeżeli przepisy rozporządzenia wymagają udziału lub opinii rzeczoznawcy, dysponent ładunku materiałów niebezpiecznych jest obowiązany powołać rzeczoznawcę i ponieść związane z tym koszty.

2. Rzeczoznawcą powinien być biegły sądowy albo ekspert Polskiej Izby Handlu Zagranicznego lub przedsiębiorstwa, powołanego do zawodowego świadczenia usług w zakresie rzeczoznawstwa. W razie niemożności powołania takich rzeczoznawców - rzeczoznawcą może być osoba posiadająca równorzędne kwalifikacje w tym zakresie, a za granicą - ekspert miejscowy.

§ 6. Nadzór nad bezpieczeństwem transportu morskiego materiałów niebezpiecznych sprawują urzędy morskie.

§  7.

1. Materiały niebezpieczne dzielą się - ze względu na charakter niebezpieczeństwa - na następujące klasy i podklasy:

1) klasa 1 - materiały wybuchowe:

a) podklasa 1.1. - materiały wybuchowe przedstawiające niebezpieczeństwo masowego wybuchu,

b) podklasa 1.2. - materiały wybuchowe nie przedstawiające niebezpieczeństwa masowego wybuchu, lecz niebezpieczeństwo rozrzutu - z mniejszymi efektami wybuchowymi,

c) podklasa 1.3. - materiały wybuchowe nie przedstawiające niebezpieczeństwa masowego wybuchu, lecz niebezpieczeństwo pożaru - z mniejszymi efektami wybuchowymi lub bez tych efektów,

d) podklasa 1.4. - materiały wybuchowe nie przedstawiające znacznego niebezpieczeństwa,

2) klasa 2 - gazy:

a) gazy trwałe,

b) gazy skroplone,

c) gazy rozpuszczone pod ciśnieniem,

d) gazy głęboko schłodzone,

3) klasa 3 - ciecze łatwo palne:

a) podklasa 3.1. - ciecze łatwo palne o niskiej temperaturze zapłonu,

b) podklasa 3.2. - ciecze łatwo palne o średniej temperaturze zapłonu,

c) podklasa 3.3. - ciecze łatwo palne o wysokiej temperaturze zapłonu,

4) klasa 4 - materiały łatwo palne:

a) podklasa 4.1. - materiały stałe łatwo palne,

b) podklasa 4.2. - materiały samozapalne,

c) podklasa 4.3. - materiały wydzielające łatwo palne gazy w wilgoci,

5) klasa 5 - materiały utleniające i nadtlenki organiczne:

a) podklasa 5.1. - materiały utleniające,

b) podklasa 5.2. - nadtlenki organiczne,

6) klasa 6 - materiały trujące i zakaźne:

a) podklasa 6.1. - materiały trujące,

b) podklasa 6.2. - materiały zakaźne,

7) klasa 7 - materiały promieniotwórcze,

8) klasa 8 - materiały żrące,

9) klasa 9 - inne materiały niebezpieczne.

2. Klasyfikację podaną w ust. 1 stosuje się we wszystkich wypadkach, w których jest wymagane określenie w transporcie morskim właściwości materiałów niebezpiecznych.

§ 8. Materiały niebezpieczne wszystkich klas dzielą się - ze względu na wymagany sposób postępowania w transporcie morskim - na następujące kategorie:

1) kategoria W - materiały niebezpieczne, których transport morski jest zabroniony,

2) kategoria O - materiały szczególnie niebezpieczne, których składowanie w portach morskich jest zabronione,

3) kategoria A - materiały szczególnie niebezpieczne, dopuszczone do transportu morskiego - pod warunkiem przestrzegania szczególnych środków ostrożności,

4) kategoria B - materiały niebezpieczne, dopuszczone do transportu morskiego - pod warunkiem zachowania zwykłych środków ostrożności,

5) kategoria S - materiały niebezpieczne, dopuszczone do składowania w magazynach ogólnego użytku.

§  9.

1. Materiały niebezpieczne nie wyszczególnione w wykazie, ustalonym w przepisach szczegółowych, powinny być - w razie ich transportu morskiego - zaliczone przez rzeczoznawcę do określonej klasy, zgodnie z § 7 - na podstawie podobieństwa ich właściwości do materiałów niebezpiecznych objętych wykazem.

2. W razie sporu co do zaliczenia przez rzeczoznawcę materiałów, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. b) i c), do określonej klasy - decyzję podejmuje każdorazowo urząd morski.

§  10.

1. Jeżeli istnieją wątpliwości co do zgodności dokumentacji, stanu lub właściwości opakowania albo oznaczenia materiałów niebezpiecznych z przepisami rozporządzenia lub przepisami szczegółowymi, decyzję w sprawie dopuszczenia tych materiałów do transportu morskiego wydaje urząd morski po zasięgnięciu opinii rzeczoznawcy i wysłuchaniu zainteresowanych.

2. Materiały niebezpieczne, co do których właściwości brak jest dostatecznych informacji w dokumentach, powinny być traktowane jako materiały kategorii A do chwili ustalenia ich właściwości.

3. W wypadkach wymienionych w § 2 pkt 1 lit. c) należy - do czasu orzeczenia rzeczoznawcy - postąpić zgodnie ze zgłoszeniem oznaczeniem lub wyglądem i formą opakowania.