Rozdział 2 - Opłaty konsularne. - Taryfa opłat konsularnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.42.376

Akt utracił moc

Wersja od: 23 maja 1934 r.

Rozdział  II.

Opłaty konsularne.

§ 6. Opłatom konsularnym podlegają czynności urzędowe, wymienione w części I załączonej taryfy, dokonane na prośbę lub w interesie poszczególnych osób.

§ 7. Nie podlegają opłatom konsularnym czynności urzędowe urzędów konsularnych R. P. dotyczące interwencyj i reklamacyj wobec władz państw obcych w interesie obywateli polskich, spowodowane przypisanem obcym państwom naruszeniem umów zawartych z Rzecząpospolitą Polską lub zasad prawa międzynarodowego.

Sposób ustalania opłaty konsularnej.

§ 8. Opłatę konsularną ustala się według poszczególnych pozycyj części I załączonej taryfy, w której opłaty te ustalone są w złotych.

Opłaty konsularne mogą być pobierane bądź w walucie polskiej, bądź w walucie państwa, w którem znajduje się urząd konsularny R. P., wymierzający opłatę.

Strona, nie przebywająca ani na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, ani też w Państwie siedziby urzędu konsularnego R. P., wymierzającego opłatę, może uiścić opłatę w walucie państwa, w którem znajduje się urząd konsularny R. P., pobierający opłatę na zlecenie urzędu wymierzającego.

Stosunek waluty obcej do złotego należy obliczać wedle przeciętnego kursu złotego z poprzedniego miesiąca na giełdzie kraju, w którym znajduje się urząd konsularny R. P. pobierający opłatę. W razie niemożności ustalenia w ten sposób kursu złotego należy go przerachować na miejscową walutę według kursu dolara, funta angielskiego lub franka w złocie, biorąc za podstawę stosunek złotego do jednej z wymienionych walut według notowań na giełdzie innego kraju, który jest najbliższy siedziby urzędu konsularnego R. P.

W państwach, w których kurs złotego lub walut wyżej wymienionych różni się znacznie od ich kursu notowanego na giełdzie warszawskiej, a także w państwach, których waluta ulega częstym i znaczniejszym wahaniom, - Minister Spraw Zagranicznych określi stosunek waluty miejscowej do złotego.

§ 9. Jeżeli z zastosowania właściwej pozycji załączonej taryfy wynika kwota, której końcówka groszowa (wyrażająca setne złotego) jest niepodzielna przez 10, zaokrągla się ją wzwyż do kwoty w ten sposób podzielnej.

Przy pobieraniu opłat w walucie obcej postępuje się analogicznie.

§ 10. Przy obliczaniu opłaty, której wysokość zależy, w myśl załączonej taryfy, od ilości stronic, liczy się stronicę rozpoczętą za całą.

§ 11. W razie wykonywania czynności urzędowej poza lokalem urzędu konsularnego R. P., w jego siedzibie lub poza nią, uważa się przy zastosowaniu niniejszego rozporządzenia, okres czasu nieprzekraczający 7¹/₂ godzin - za pół dnia, nieprzekraczający 7 godzin - za jeden dzień urzędowania.

§ 12. Przy ustalaniu opłat konsularnych za dokonane dla cudzoziemców czynności urzędowe należy zastosować zasadę odwetu, gdy stwierdzone zostanie, że państwo, do którego są przynależni ci cudzoziemcy, pobiera od obywateli polskich w analogicznych sprawach opłaty wyższe niż przewidziane w zasadach ogólnych, stosowanych do obywateli innych państw obcych.

Zastosowanie odwetu zarządza Minister Spraw Zagranicznych.

§ 13. O ile umowy, zawarte z państwami obcemi, przewidują za pewne czynności inne opłaty niż ustalone w załączonej taryfie, - należy od obywateli tych państw pobierać opłaty przewidziane w tych umowach.

§ 14. Minister Spraw Zagranicznych jest uprawniony, w porozumieniu z Ministrem Skarbu, zarządzić co do pewnych państw lub pewnych kategoryj płatników, jak niemniej co do niektórych czynności urzędowych procentowe zniżenie stawek ustalonych w załączonej taryfie.

W wypadkach zaś, w których pewną czynność konsularną wykonywać mogą z mocą obowiązującą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwa państw obcych i pobierają za nie opłaty niższe od opłat ustalonych w załączonej taryfie, - Minister Spraw Zagranicznych może opłaty za te czynności obniżyć do wysokości pobieranych przez przedstawicielstwa obce.

Postanowienie to nie ogranicza zastosowania § 16.

§ 15. Minister Spraw Zagranicznych może w poszczególnych wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie lub z uwagi na interes państwa, - zwolnić w całości lub części od uiszczenia opłaty konsularnej.

§ 16. Kierownik urzędu konsularnego R. P. uprawniony jest według swego swobodnego uznania zniżać opłaty lub od nich zwalniać osoby, których stan niezamożności jest mu osobiście znany lub dostatecznie uprawdopodobniony, jeżeli nie są one w stanie uiścić opłaty bez dotkliwego uszczerbku majątkowego.

Uiszczanie i pobieranie opłaty konsularnej.

§ 17. Uiszczanie opłaty konsularnej następuje na zasadzie wymiaru dokonanego bądź ustnie przez urząd konsularny R. P. w obecności strony, bądź przez wymierzenie opłaty w piśmie stwierdzającem wykonanie czynności urzędowej, bądź też przez pisemne ustalenie i wezwanie do uiszczenia opłaty (Nakaz płatniczy). W tym ostatnim wypadku obowiązany do jej uiszczenia winien ją uiścić w ciągu 3-ch (trzech) tygodni od doręczenia nakazu płatniczego.

§ 18. Opłaty konsularne uiszcza się bądź gotówką, bądź też przez użycie znaczków konsularnych.

Osobne rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych określi, w których krajach i do których opłat konsularnych ma być stosowany jeden z powyższych sposobów uiszczenia opłat konsularnych.

Osoby przebywające w granicach Rzeczypospolitej Polskiej mogą uiścić opłatę konsularną:

a) od podań, wnoszonych do urzędów zagranicznych R. P. bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem władz i urzędów w Polsce,-przez użycie znaczków stemplowych, których cena (łączna należność tytułem opłaty właściwej i dodatku 10%) nie wynosi mniej niż należność tytułem opłaty konsularnej;

b) za inne czynności urzędów - przez wpłacenie gotówką do kasy urzędu skarbowego na zasadzie pisemnego wymiaru opłaty konsularnej przez urząd konsularny R. P.

§ 19. Opłata konsularna od podania ma być uiszczona w chwili jego wniesienia, opłata zaś za czynność urzędową przed wykonaniem tej czynności, o ile następne ustępy niniejszego paragrafu oraz załączona taryfa nie przewidują wyjątków.

Opłaty konsularne za współudział w postępowaniu spadkowem należy pobrać po jego ukończeniu. Opłaty te (łącznie z wydatkami rzeczywistemi) obciążają masę spadkową i mogą być z niej potrącone.

Opłatę za przechowanie depozytu należy ściągnąć przed wydaniem depozytu, z wyjątkiem wypadków, gdy koszt przechowania depozytu ma i może być pokryty z samego depozytu.

Opłaty za czynności, dotyczące żeglugi morskiej lub śródlądowej, pobiera się przy odprawie statków.

Opłaty za czynność przy licytacji pobiera urząd konsularny R. P. przez ściągnięcie z uzyskanej ceny sprzedaży.

§ 20. Urząd konsularny R. P., pobierając opłatę konsularną, uiszczaną w gotówce, zaświadcza jej uiszczenie i wysokość na piśmie, które stwierdza czynność urzędową, podlegającą opłacie a w braku takiego pisma zapomocą osobnego pokwitowania.

Na dokumentach tych mają być uwidocznione ulgi lub uwolnienia od opłaty, zastosowane w przypadku poszczególnym.

§ 21. Kierownik urzędu konsularnego R. P. może w przypadkach, na szczególne uwzględnienie zasługujących, zezwolić na odroczenie płatności opłaty lub na uiszczenie jej ratami.

§ 22. W razie gdy strona zwróciła się do urzędu konsularnego R. P, z wnioskiem o zaniechanie rozpoczętej już czynności urzędowej, o którą przedtem prosiła, urząd konsularny R. P. może jej obniżyć opłatę za tę czynność nie więcej jednak niż do 33%.

Opłata konsularna od podania nie podlega zwrotowi w razie cofnięcia wniesionego podania.

Przedawnienie.

§ 23. Prawo Państwa do żądania opłat konsularnych oraz kosztów postępowania przedawnia się z upływem 5 lat. Termin pięcioletni biegnie od dnia, w którym należność winna być uiszczona.

Bieg przedawnienia przerywa się przez wszystkie czynności urzędowe, odnoszące się do wymiaru lub uiszczenia, o ile strona została o tych czynnościach urzędownie zawiadomiona.

Od dnia zawiadomienia liczy się nowy okres pięcioletni.