Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Taksa za czynności komorników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.114.948

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1932 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

§ 1. Komornik pobiera za dokonywane czynności opłaty oraz sumy na wydatki według rozporządzenia niniejszego.

§ 2. Osobom, którym przyznano prawo ubogich, służy uwolnienie od opłat i wydatków w zakresie wskazanym przez kodeks postępowania cywilnego.

Skarbowi Państwa służy uwolnienie od opłaty w takiej części procentowej, jaka z opłat tych przypada Skarbowi Państwa.

§ 3. Strona żądająca dopełnienia czynności przez komornika, obowiązana jest składać, w miarę postępowania czynności, zaliczkę na pokrycie spodziewanych opłat i wydatków.

Komornik nie podejmie wykonania czynności, zanim strona nie złoży odpowiednie; zaliczki. Nic dotyczy to jednak Skarbu Państwa oraz podmiotów, zastąpionych przez Prokuratorię Generalną co do należności z tytułu opłat.

Na opłatę za dokonanie sprzedaży komornik nic pobiera zaliczki.

§ 4. Opłaty i wydatki, od których strona była uwolniona lub których nie uiściła, komornik ściągnie od dłużnika.

Opłaty nieściągnięte od dłużnika wyegzekwuje komornik od strony, która zażądała spełnienia czynności, chyba że służy jej uwolnienie.

W toku egzekucji wszczętej z urzędu (art. VII przep. wprow. pr. egz.) narosłe opłaty i wydatki obciążają dłużnika; jednakże wydatki poniesione w gotowiźnie, jeżeli nie można ich ściągnąć od dłużnika, będą pokryte ze Skarbu Państwa.