Rozdział 3 - Egzaminowanie - Szkolenie, egzaminowanie i uzyskiwanie uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.70.731

Akt utracił moc
Wersja od: 13 sierpnia 2001 r.

Rozdział  3

Egzaminowanie

§  14.
1.
Sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami odbywa się w formie egzaminu państwowego, który składa się, z zastrzeżeniem § 15 ust. 2-4, z części teoretycznej i praktycznej, zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji stanowiącej załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2.
Część teoretyczna egzaminu państwowego, zwana dalej "egzaminem teoretycznym", obejmuje sprawdzenie znajomości przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i czynności kontrolno-obsługowych pojazdu oraz zasad udzielania pomocy przedlekarskiej i jest realizowana w sali egzaminacyjnej.
3.
Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany:
1)
przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego wraz z jednolitym oprogramowaniem wskazanym przez ministra właściwego do spraw transportu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2)
w formie pisemnego testu, w przypadku:
a)
gdy osoba egzaminowana ubiega się o pozwolenie,
b)
awarii systemu uniemożliwiającej przeprowadzenie egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1,
c)
gdy osoba egzaminowana posiada orzeczenie lekarskie z adnotacją o przeciwwskazaniach do przeprowadzenia egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1,
3)
w formie ustnej - w przypadku gdy osoba egzaminowana nie włada językiem polskim lub posiada orzeczenie lekarskie z adnotacją o przeciwwskazaniach do przeprowadzenia egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 2.
4.
Część praktyczna egzaminu państwowego, zwana dalej "egzaminem praktycznym", obejmuje sprawdzenie:
1)
umiejętności wykonywania manewrów podstawowych i jest realizowana na placu manewrowym,
2)
umiejętności jazdy w ruchu drogowym i jest realizowana na drogach publicznych.
5.
Egzamin praktyczny powinien być przeprowadzony pojazdem określonym w § 3 ust. 1 pkt 5.
6.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu teoretycznego, przy czym od dnia uzyskania tego wyniku nie może upłynąć okres dłuższy niż 6 miesięcy.
7.
Podczas przeprowadzania egzaminu praktycznego warunkiem sprawdzenia umiejętności jazdy w ruchu drogowym na drogach publicznych jest uzyskanie pozytywnego wyniku z wykonywania manewrów podstawowych na placu manewrowym.
§  15.
1.
Osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie przystępuje do egzaminu teoretycznego i praktycznego, z zastrzeżeniem ust. 2-4, pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa w art. 90 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2-4 ustawy.
2.
Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin teoretyczny dotyczy osoby ubiegającej się o krajowe prawo jazdy na podstawie ważnego prawa jazdy wydanego za granicą przez kraj niebędący stroną międzynarodowych konwencji dotyczących ruchu drogowego i którego wzór nie jest zgodny z wzorem umieszczonym w tych konwencjach.
3.
Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy:
1)
umowa międzynarodowa zawarta pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem, w którym wydano prawo jazdy, przewiduje wzajemną wymianę praw jazdy bez sprawdzania kwalifikacji,
2)
rozporządzenie ministra właściwego do spraw transportu wydane na podstawie art. 94 ust. 4 ustawy nie określa w stosunku do osoby ubiegającej się o wydanie prawa jazdy wymogu sprawdzania kwalifikacji.
4.
Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin praktyczny dotyczy osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E prawa jazdy oraz kategorii A, B, C lub D, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii A1, B1, C1 lub D1.
§  16.
1.
Kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, o którym mowa w art. 114 ustawy, przeprowadzane jest w formie egzaminu państwowego, o którym mowa w § 14 i 15.
2.
Egzamin państwowy składający się z egzaminu:
1)
teoretycznego i praktycznego - przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem § 15 ust. 4,
2)
teoretycznego i praktycznego lub jednego z nich - przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy.
§  17.
1.
Przed przystąpieniem do egzaminu państwowego, osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie składa w jednostce uprawnionej do jego przeprowadzania, zwanej dalej "ośrodkiem egzaminowania", z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, następujące dokumenty:
1)
wniosek na druku według wzoru określonego przepisami w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami,
2)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin,
3)
wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy,
4)
orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami,
5)
zaświadczenie o ukończeniu kursu dla kandydatów na kierowców lub motorniczych:
a)
w zakresie szkolenia podstawowego,
b)
w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z egzaminu teoretycznego lub z egzaminu praktycznego,
6)
pisemną zgodę rodziców lub opiekuna, jeżeli nie ukończyła 18 lat;
7)
kserokopię posiadanego prawa jazdy kategorii:
a)
B, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie kategorii C, C1, D lub D1,
b)
B, C, C1, D lub D1, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie odpowiednio prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E,
c)
A1, B1, C1 lub D1, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie odpowiednio prawa jazdy kategorii A, B, C lub D,
8)
zaświadczenie o odbywaniu zasadniczej służby wojskowej, jeżeli jest żołnierzem ubiegającym się o prawo jazdy kategorii D lub D1, który nie ukończył 21 lat.
2.
Osoba ubiegająca się o uprawnienie w trybie art. 97 ust. 3 ustawy - dołącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1:
1)
dokumenty wymienione w ust. 1:
a)
pkt 2-6, jeżeli ubiega się po raz pierwszy o wydanie prawa jazdy,
b)
pkt 2-7, jeżeli rozszerza posiadane uprawnienia,
c)
pkt 2 i 3 oraz kserokopię posiadanego prawa jazdy z uwierzytelnionym tłumaczeniem, jeżeli ubiega się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy nieokreślonego w konwencjach o ruchu drogowym,
2)
wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych określający zakres egzaminu.
3.
Osoba ubiegająca się o wymianę krajowego prawa jazdy wydanego za granicą, gdy ustawa przewiduje poddanie tej osoby sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie egzaminu teoretycznego, dołącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1:
1)
dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3,
2)
kserokopię posiadanego prawa jazdy z uwierzytelnionym tłumaczeniem.
4.
Osoba podlegająca kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy składa do ośrodka egzaminowania:
1)
skierowanie wydane przez starostę,
2)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
5.
Osoba podlegająca kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 ustawy składa do ośrodka egzaminowania:
1)
wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
2)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin oraz:
a)
skierowanie wydane przez starostę, jeżeli podlega sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy,
b)
zaświadczenie wydane przez starostę, jeżeli podlega sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy.
6.
Warunkiem przystąpienia przez osoby, o których mowa w ust. 4 i 5, do egzaminu w zakresie kategorii:
1)
B+E, C lub D jest uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu na kategorię B prawa jazdy, o ile zakres egzaminu obejmuje również tę kategorię,
2)
C1+E, C+E, D1+E lub D+E jest uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu odpowiednio na kategorię C1, C, D1 lub D prawa jazdy, o ile zakres egzaminu obejmuje również te kategorie.
7.
Ośrodek egzaminowania przesyła, po sprawdzeniu pod względem kompletności i poprawności wypełnienia, dokumenty, o których mowa w ust. 1-5, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do właściwego organu wydającego prawa jazdy lub pozwolenia, w terminie 3 dni, po uzyskaniu przez osobę, o której mowa:
1)
w ust. 1-3 pozytywnego wyniku egzaminu państwowego lub nieprzystąpienia przez nią do egzaminu w okresie 1 roku od daty ostatniego egzaminu,
2)
w ust. 4 i 5:
a)
pozytywnego wyniku egzaminu państwowego,
b)
po raz pierwszy negatywnego wyniku egzaminu państwowego lub niepoddania się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu wydanym przez starostę.
§  18.
1.
Ośrodek egzaminowania wyznacza termin egzaminu w okresie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia dokumentów wymaganych w § 17, z zastrzeżeniem ust. 2.
2.
Termin egzaminu dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową ośrodek egzaminowania wyznacza po złożeniu dokumentów, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 1-4, pkt 6 i 8. Zaświadczenie, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 5, powinno być złożone nie później niż na 2 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu.
3.
W razie gdy osoba, o której mowa w § 17 ust. 1-5, uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego albo nie przystąpiła do egzaminu, ośrodek egzaminowania wyznacza kolejny termin egzaminu:
1)
po wcześniejszym uiszczeniu odpowiedniej opłaty za egzamin, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 7 pkt 3, ust. 9 pkt 2 oraz art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy,
2)
nie wcześniej niż po upływie 7 dni od daty wyznaczenia ostatniego egzaminu.
4.
Osoba, o której mowa w ust. 3, obowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie.
5.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest:
1)
posiadanie przez osobę zgłaszającą się na egzamin odpowiedniej sprawności fizycznej i psychicznej,
2)
ustalenie przez egzaminatora tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin na podstawie posiadanego przez nią dowodu osobistego, tymczasowego dowodu osobistego, karty stałego pobytu lub paszportu.
6.
Egzaminator w związku z wykonywanymi czynnościami jest uprawniony do:
1)
legitymowania osób egzaminowanych,
2)
żądania poddania się przez osobę egzaminowaną badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu w organizmie, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że osoba ta znajduje się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu.
7.
Egzaminator odmawia przeprowadzenia egzaminu, jeżeli:
1)
niemożliwe jest ustalenie tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin,
2)
osoba zgłaszająca się na egzamin:
a)
znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu bądź odmówiła poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 6 pkt 2,
b)
zaproponowała egzaminatorowi przyjęcie korzyści materialnej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu,
3)
warunki atmosferyczne lub inne przyczyny uniemożliwiają prowadzenie egzaminów.
8.
Egzamin zostaje przerwany przez egzaminatora, jeżeli w jego trakcie:
1)
osoba egzaminowana nie panuje w wystarczającym stopniu nad pojazdem,
2)
dalsza jazda zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego.
9.
Egzamin może zostać przerwany:
1)
na wniosek osoby egzaminowanej,
2)
przez egzaminatora nadzorującego pracę egzaminatorów w przypadku stwierdzenia, że zostały naruszone warunki bądź zasady przeprowadzania egzaminów.
10.
W przypadku określonym w:
1)
ust. 7 pkt 1 i 3, ust. 9 pkt 2 oraz art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy - przyjmuje się, iż osoba nie przystąpiła do egzaminu,
2)
ust. 7 pkt 2, ust. 8 i ust. 9 pkt 1 - przyjmuje się, iż osoba uzyskała negatywny wynik egzaminu.
11.
Dyrektor ośrodka egzaminowania:
1)
może okresowo wstrzymać prowadzenie egzaminów praktycznych z przyczyn, o których mowa w ust. 7 pkt 3 - o czym zawiadamia wojewodę,
2)
przekazuje w okresach półrocznych pisemną informację o uzyskanych przez osoby egzaminowane wynikach egzaminów:
a)
starostom - w odniesieniu do instruktorów i jednostek szkolących kandydatów na kierowców będących w ich ewidencji,
b)
wojewodom - w odniesieniu do egzaminatorów będących w ich ewidencji.
§  19.
1.
Podczas przeprowadzania egzaminu państwowego w sali egzaminacyjnej lub na placu manewrowym mogą przebywać osoby zdające egzamin i egzaminatorzy przeprowadzający go. Zabroniona jest obecność osób trzecich, z wyjątkiem:
1)
kandydatów na egzaminatorów wraz z wykładowcą, odbywających praktyki w ramach szkolenia lub praktyki asystenckie,
2)
osób sprawujących w imieniu wojewody nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców,
3)
tłumacza przysięgłego, którego pomoc zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu,
4)
tłumacza języka migowego, którego pomoc na egzaminie zapewnia sobie osoba głuchoniema,
5)
egzaminatora pełniącego funkcję egzaminatora nadzorującego,
6)
dyrektora ośrodka egzaminowania i upoważnionych przez niego pracowników tego ośrodka.
2.
Osoba, która przystąpiła do egzaminu państwowego, może zgłaszać do dyrektora ośrodka egzaminowania skargi i zastrzeżenia w razie niezgodności jego przebiegu z obowiązującymi przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia.
3.
Na wniosek osoby, która dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu praktycznego, wojewoda może skierować do udziału w kolejnym jej egzaminie praktycznym osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
§  20.
1.
Egzaminy państwowe może prowadzić ośrodek egzaminowania, który dysponuje:
1)
co najmniej jednym pomieszczeniem do przechowywania dokumentacji związanej z egzaminem (w postaci informatycznej lub papierowej),
2)
co najmniej jednym pomieszczeniem przeznaczonym do rejestracji osób i administrowania danymi,
3)
co najmniej jednym pomieszczeniem dla egzaminatorów,
4)
salami egzaminacyjnymi, stanowiskami na placu manewrowym oraz pojazdami przeznaczonymi do przeprowadzania egzaminów w liczbie umożliwiającej obsługę egzaminów zaplanowanych na dany dzień.
2.
W wyposażeniu ośrodka egzaminowania powinno znajdować się co najmniej jedno sprawne urządzenie elektroniczne do pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.
§  21.
1.
Sala egzaminacyjna przeznaczona do przeprowadzania egzaminu teoretycznego powinna być:
1)
dobrze oświetlona, ogrzewana i przewietrzana,
2)
oznakowana poprzez umieszczenie na drzwiach wejściowych z zewnątrz napisu "Sala egzaminacyjna nr.....",
3)
odizolowana fonicznie od innych pomieszczeń,
4)
wyposażona w:
a)
oddzielne miejsce lub stanowisko dla egzaminatora,
b)
oddzielne miejsce lub stanowisko dla każdej egzaminowanej osoby, składające się ze stolika i krzesła oraz wyposażone w komputerowe urządzenie egzaminacyjne, jeżeli egzamin dotyczy osoby ubiegającej się o prawo jazdy,
c)
plansze określające zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych oraz tablicę lub inne urządzenie umożliwiające egzaminatorowi graficzne zobrazowanie tych zasad.
2.
W sali egzaminacyjnej nie mogą znajdować się przedmioty lub plansze mogące stanowić pomoc dla osoby egzaminowanej w czasie trwania egzaminu.
3.
W pobliżu sali egzaminacyjnej powinna być zlokalizowana toaleta.
§  22.
1.
Plac manewrowy przeznaczony do sprawdzenia umiejętności wykonywania manewrów podstawowych powinien:
1)
być zlokalizowany:
a)
w odległości nie większej niż 200 m od ośrodka egzaminowania, przy prowadzeniu egzaminów w zakresie kategorii A, A1, B lub B1 prawa jazdy,
b)
możliwie blisko ośrodka egzaminowania, przy prowadzeniu egzaminów w zakresie kategorii prawa jazdy innych niż określone w lit. a) lub pozwolenia,
2)
być wyłączony z ruchu dla pojazdów innych niż przeznaczone do egzaminowania oraz odgrodzony od pozostałej części ośrodka egzaminowania,
3)
posiadać, z zastrzeżeniem pkt 4, nawierzchnię asfaltową, betonową lub kostkową, na której wyznaczone są stanowiska umożliwiające realizację zadań egzaminacyjnych,
4)
posiadać sieć trakcyjną i torowisko umożliwiające realizację zadań egzaminacyjnych wymaganych przy sprawdzaniu kwalifikacji do kierowania tramwajem.
2.
Szczegółowe wymogi w stosunku do placu manewrowego określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 8 do rozporządzenia.
§  23.
1.
Pojazdy przeznaczone do egzaminowania powinny:
1)
być sprawne technicznie,
2)
być oznaczone i wyposażone w sposób określony odrębnymi przepisami,
3)
spełniać wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5.
2.
Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1 w czasie egzaminu praktycznego powinny być ubrane w kamizelkę o barwie pomarańczowej z elementami odblaskowymi, posiadającą z tyłu oznaczenie "L" według wzoru i wymiarów przewidzianych dla oznakowania pojazdów przeznaczonych do egzaminowania.
3.
Egzamin praktyczny powinien być przeprowadzany przy użyciu pojazdów:
1)
stanowiących własność ośrodka egzaminowania w zakresie kategorii A, A1, B oraz pozwolenia,
2)
stanowiących własność ośrodka egzaminowania lub będących w jego dyspozycji w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, T, C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E lub D1+E,
3)
będących w dyspozycji osoby:
a)
ubiegającej się o prawo jazdy kategorii B1,
b)
osoby niepełnosprawnej posiadającej orzeczenie lekarskie z adnotacją, że może prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia,
4)
od dnia 1 stycznia 2003 r. będących w dyspozycji ośrodka egzaminowania lub osoby egzaminowanej, jeżeli egzamin przeprowadzany jest pojazdem z automatyczną skrzynią biegów.
§  24.
1.
Egzamin, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy, przeprowadza komisja w składzie 5-osobowym z udziałem:
1)
przewodniczącego komisji,
2)
trzech członków komisji,
3)
sekretarza komisji.
2.
Przewodniczący komisji powinien posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie kategorii A, B, C i T prawa jazdy oraz prawo jazdy kategorii A, B, C, D i T, a członkowie komisji, z zastrzeżeniem ust. 3:
1)
uprawnienia instruktora w zakresie kategorii A, B, C, D, T i C+E prawa jazdy - jeden członek,
2)
uprawnienia do kierowania pojazdem w zakresie kategorii A, B, C, D i T prawa jazdy - drugi członek,
3)
wyższe wykształcenie pedagogiczne - trzeci członek.
3.
W przypadku gdy egzamin przeprowadzany jest w stosunku do osoby ubiegającej się o uprawnienie do szkolenia kandydatów na motorniczych, uprawnienia instruktora wymienione w ust. 2 pkt 1 ogranicza się do zakresu pozwolenia.
4.
Okres posiadania uprawnień w zakresie jednej z określonych w ust. 2 kategorii prawa jazdy lub pozwolenia nie może być krótszy niż 5 lat.
5.
Egzamin składa się z:
1)
części teoretycznej obejmującej:
a)
sprawdzenie - w formie pisemnego testu - znajomości wybranych zagadnień z psychologii, programów szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych i metodyki nauczania, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu,
b)
pokaz przeprowadzenia zajęć teoretycznych

- realizowanej w sali egzaminacyjnej,

2)
części praktycznej obejmującej sprawdzenie umiejętności prowadzenia nauczania kandydatów na kierowców lub motorniczych - realizowanej w formie pokazu przeprowadzenia zajęć praktycznych na placu manewrowym.
6.
Część praktyczna egzaminu odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień, o jakie ubiega się osoba egzaminowana, i spełniającego wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5.
7.
Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej, jeżeli od dnia uzyskania tego wyniku nie upłynął okres dłuższy niż 6 miesięcy.
8.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest:
1)
spełnienie wymogów, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1-4 i 6,
2)
posiadanie pozytywnego wyniku egzaminu w zakresie kategorii:
a)
B prawa jazdy, jeżeli składa egzamin w zakresie kategorii C, Cl, D lub D1 prawa jazdy,
b)
B, C, C1, D lub D1 prawa jazdy, jeżeli składa egzamin odpowiednio w zakresie kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E prawa jazdy.
9.
Egzamin przeprowadza się w zakresie:
1)
nie większym niż zakres uprawnień wymieniony w:
a)
zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia podstawowego, jeżeli osoba nie posiada uprawnień instruktora,
b)
zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli osoba rozszerza uprawnienia instruktora,
c)
skierowaniu wydanym przez starostę, jeżeli osoba przystępuje do egzaminu w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy,
2)
określonym w ust. 5:
a)
pkt 1 i 2, jeżeli dotyczy osób ubiegających się o uprawnienia do szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych,
b)
pkt 1, jeżeli dotyczy osób, o których mowa w art. 145 ust. 2 ustawy,
c)
pkt 1 lit. b) i pkt 2, jeżeli dotyczy osób, o których mowa w art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy, lub rozszerzających posiadany zakres uprawnień instruktora.
10.
Komisja przeprowadza egzamin na zasadach określonych w wewnętrznym regulaminie zatwierdzonym przez wojewodę.
§  25.
1.
Przed przystąpieniem do egzaminu osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji instruktorów składa do komisji, o której mowa w § 24 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4:
1)
podanie na druku według wzoru, który określa załącznik nr 9 do rozporządzenia,
2)
wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy,
3)
dokument potwierdzający posiadanie co najmniej średniego wykształcenia,
4)
zaświadczenie o niekaralności,
5)
zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie:
a)
szkolenia podstawowego,
b)
szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego, bądź rozszerza posiadany zakres uprawnień instruktora,
6)
orzeczenie lekarskie potwierdzające wymagany stan zdrowia i predyspozycje psychiczne,
7)
zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 3 lat uprawnienia do kierowania pojazdami rodzaju objętego szkoleniem,
8)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
2.
Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, pkt 5 lit. a) i pkt 6, nie dotyczy osób rozszerzających posiadany zakres uprawnień instruktora.
3.
Instruktor skierowany na egzamin w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji:
1)
skierowanie wydane przez starostę,
2)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
4.
Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji instruktorów i mająca wydaną przez starostę decyzję o skreśleniu instruktora z ewidencji z przyczyny, o której mowa w art. 107 ust. 1 pkt 3 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji:
1)
dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6 i 8,
2)
decyzję o skreśleniu instruktora z ewidencji,
3)
zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego.
5.
Przewodniczący komisji wyznacza termin i miejsce egzaminu dla osób, które złożyły dokumenty określone w ust. 1, 3 i 4.
6.
Osoba, o której mowa w ust. 1, 3 i 4, obowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie.
7.
W razie gdy osoba, o której mowa w ust. 1, 3 i 4, uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosiła się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu po wcześniejszym uiszczeniu przez tę osobę odpowiedniej opłaty za egzamin.
8.
Uzyskane przez osoby egzaminowane wyniki egzaminu:
1)
sekretarz komisji wpisuje do:
a)
protokołu egzaminacyjnego,
b)
podania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli osoba ubiega się o wpis do ewidencji instruktorów,
c)
skierowania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, jeżeli osoba zdaje egzamin w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy,
2)
przewodniczący komisji potwierdza podpisem i pieczątką.
9.
Przewodniczący komisji przesyła dokumenty, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do starosty:
1)
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o której mowa w ust. 1 i 4 - po uzyskaniu przez nią pozytywnego wyniku egzaminu,
2)
właściwego ze względu na wydane osobie, o której mowa w ust. 3, skierowanie - po uzyskaniu przez nią:
a)
negatywnego wyniku egzaminu lub niezgłoszeniu się na egzamin w wyznaczonym terminie,
b)
pozytywnego wyniku egzaminu.
10.
Komisja prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu oraz ewidencję protokołów egzaminacyjnych.
11.
Osoba, w stosunku do której przeprowadzono egzamin, o którym mowa w § 24 ust. 1, może zgłaszać do przewodniczącego komisji skargi i zastrzeżenia co do zgodności jego przebiegu z obowiązującymi przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia.
§  26.
1.
Egzamin, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, przeprowadza komisja weryfikacyjna w składzie 5-osobowym z udziałem:
1)
przewodniczącego komisji,
2)
3 członków komisji,
3)
sekretarza komisji.
2.
Przewodniczącym komisji jest przedstawiciel organu powołującego komisję, a członkami - osoby posiadające uprawnienia egzaminatora w zakresie:
1)
kategorii A, B, C i D prawa jazdy, jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy,
2)
kategorii T prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy.
3.
Egzamin, o którym mowa w ust. 1, składa się z części:
1)
teoretycznej - obejmującej sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu, warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na kierowców - realizowanej w formie testu na sali egzaminacyjnej,
2)
praktycznej - obejmującej sprawdzenie umiejętności wykonywania i oceny wykonania zadań egzaminacyjnych - realizowanej na placu manewrowym.
4.
Część praktyczna egzaminu odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień, o jakie ubiega się osoba egzaminowana, i spełniającego wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5.
5.
Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej, jeżeli od dnia uzyskania tego wyniku nie upłynął okres dłuższy niż 1 rok.
6.
Warunkiem przystąpienia do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, jest:
1)
spełnienie wymogów, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 1-7 i 9 ustawy,
2)
posiadanie pozytywnego wyniku egzaminu w zakresie kategorii B prawa jazdy, jeżeli składa egzamin w zakresie kategorii C lub D.
7.
Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w zakresie nie większym niż zakres uprawnień wymieniony w:
1)
zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia podstawowego, jeżeli osoba nie posiada uprawnień egzaminatora,
2)
zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli osoba rozszerza uprawnienia egzaminatora,
3)
skierowaniu wydanym przez wojewodę, jeżeli osoba przystępuje do egzaminu w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy.
8.
Komisja, o której mowa w ust. 1, przeprowadza egzamin na zasadach określonych w wewnętrznym regulaminie zatwierdzonym przez organ powołujący komisję.
§  27.
1.
Przed przystąpieniem do egzaminu osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów składa do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, następujące dokumenty:
1)
podanie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 10 do rozporządzenia,
2)
wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy,
3)
dokument potwierdzający posiadanie wyższego wykształcenia,
4)
zaświadczenie o niekaralności,
5)
zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie:
a)
szkolenia podstawowego,
b)
szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego, bądź rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora,
6)
orzeczenie lekarskie potwierdzające wymagany stan zdrowia i predyspozycje psychiczne,
7)
zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 6 lat prawa jazdy kategorii B oraz uprawnienia do kierowania pojazdami rodzaju objętego egzaminowaniem przez okres co najmniej 1 roku,
8)
zaświadczenie wydane przez dyrektora ośrodka egzaminowania o spełnieniu wymogu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 7 ustawy,
9)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
2.
Wymóg, o którym mowa w ust. 1:
1)
pkt 3, 5 lit. a), 6 i 8, nie dotyczy osób rozszerzających posiadany zakres uprawnień egzaminatora,
2)
pkt 3, 5 i 8, nie dotyczy osób ubiegających się o uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia.
3.
Egzaminator skierowany na egzamin w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji weryfikacyjnej:
1)
skierowanie wydane przez wojewodę,
2)
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
4.
Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów i mająca wydaną przez wojewodę decyzję o skreśleniu egzaminatora z ewidencji z przyczyny określonej w art. 113 ust. 1 pkt 4 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu składa do wojewody:
1)
dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6 i 9,
2)
zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego.
§  28.
1.
Wojewoda przesyła do komisji weryfikacyjnej właściwej ze względu na rodzaj uprawnień do egzaminowania, o jakie osoba się ubiega, listę osób spełniających wymogi, o których mowa w § 27 ust. 1, 2 i 4.
2.
Przewodniczący komisji, o której mowa w § 26:
1)
wyznacza termin i miejsce egzaminu dla osób:
a)
umieszczonych na liście, o której mowa w ust. 1,
b)
skierowanych na egzamin w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy - po spełnieniu wymogów określonych w § 27 ust. 3,
2)
wydaje za pośrednictwem wojewody zaświadczenie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 11 do rozporządzenia, w przypadku gdy osoba, o której mowa w:
a)
§ 27 ust. 1, 3 i 4 - uzyskała pozytywny wynik egzaminu,
b)
§ 27 ust. 3 - uzyskała negatywny wynik egzaminu lub nie zgłosiła się na egzamin w wyznaczonym terminie.
3.
Osoba, o której mowa w § 27, obowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie.
4.
W przypadku gdy osoba, o której mowa w ust. 3, uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosiła się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu, po wcześniejszym zgłoszeniu jej przez wojewodę i uiszczeniu przez nią odpowiedniej opłaty za egzamin.
5.
Komisja prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu oraz ewidencję protokołów egzaminacyjnych.
6.
Osoba, którą poddano egzaminowi, o którym mowa w § 26 ust. 1, może zgłaszać do przewodniczącego komisji skargi i zastrzeżenia co do zgodności jego przebiegu z przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia.