Rozdział 5 - Środki stosowane przy zwalczaniu pryszczycy na obszarze zagrożonym - Szczegółowy sposób i tryb zwalczania pryszczycy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.28.205

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 lutego 2006 r.

Rozdział  5

Środki stosowane przy zwalczaniu pryszczycy na obszarze zagrożonym

§  35.

1. Na obszarze zagrożonym powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki wymienione w § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. a.

2. Zakaz, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 2 lit. a, nie dotyczy transportu zwierząt z gatunków wrażliwych, z nakazu powiatowego lekarza weterynarii i pod jego nadzorem, bezpośrednio do najbliższej wyznaczonej rzeźni położonej na obszarze zagrożonym, a jeżeli na obszarze zagrożonym nie ma rzeźni, do wyznaczonej przez niego najbliższej rzeźni znajdującej się poza tym obszarem w celu przeprowadzenia niezwłocznego uboju z nakazu, pod warunkiem że:

1) lekarz ten przeprowadził dochodzenie epizootyczne, w tym kontrolę spisu zwierząt, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 1 lit. a, badanie kliniczne wszystkich zwierząt i laboratoryjne reprezentatywnej grupy zwierząt z gatunków wrażliwych, w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, i nie stwierdził pryszczycy na terenie tego gospodarstwa;

2) lekarz ten ustalił z powiatowym lekarzem weterynarii właściwym ze względu na miejsce uboju zwierząt termin wysłania zwierząt do rzeźni;

3) mięso pozyskane z tych zwierząt spełnia wymagania, o których mowa w § 37.

§  36.

1. Zabrania się przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych pomiędzy gospodarstwami na obszarze zagrożonym.

2. Dopuszcza się przemieszczanie zwierząt z gatunków wrażliwych:

1) za zgodą powiatowego lekarza weterynarii na pastwisko po upływie co najmniej 15 dni od dnia stwierdzenia ostatniego ogniska pryszczycy na obszarze zapowietrzonym, jeżeli:

a) zwierzęta te nie mają podczas przeprowadzania kontaktu ze zwierzętami z gatunków wrażliwych pochodzących z innych gospodarstw,

b) dochodzenie epizootyczne, badanie kliniczne i laboratoryjne reprezentatywnej grupy zwierząt z gatunków wrażliwych, przeprowadzone w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, wykluczyły wystąpienie pryszczycy w gospodarstwie, z którego przemieszcza się zwierzęta;

2) za zgodą i pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, bezpośrednio do najbliższej wyznaczonej rzeźni znajdującej się na obszarze zagrożonym, a jeżeli na obszarze zagrożonym nie ma rzeźni, do rzeźni znajdującej się poza tym obszarem w celu przeprowadzenia niezwłocznego uboju, pod warunkiem że:

a) lekarz ten ustalił z powiatowym lekarzem weterynarii właściwym ze względu na miejsce uboju zwierząt termin wysłania zwierząt do rzeźni,

b) lekarz ten przeprowadził dochodzenie epizootyczne, w tym kontrolę spisu zwierząt, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 1 lit. a, badanie kliniczne wszystkich zwierząt i nie stwierdził objawów klinicznych pryszczycy u zwierząt na terenie tego gospodarstwa,

c) środki transportu zostaną oczyszczone i odkażone po każdym transporcie zwierząt z gatunków wrażliwych.

3. Dopuszcza się przewożenie zwierząt przez obszar zagrożony wyłącznie głównymi drogami lub koleją.

4. Dopuszcza się transport zwierząt z gatunków wrażliwych posiadających świadectwa zdrowia, zawierające informacje, że pochodzą z gospodarstw znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym lub zagrożonym, jeżeli są przewożone wyznaczonymi drogami bezpośrednio do wyznaczonej rzeźni w celu niezwłocznego uboju. Środki transportu, którymi przewozi się zwierzęta, czyści się i odkaża po dostawie, co odnotowuje się w dokumentacji prowadzonej przez podmiot zajmujący się zarobkowym przewozem zwierząt lub przewozem zwierząt wykonywanym w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej.

5. Powiatowy lekarz weterynarii ustala miejsce przemieszczenia zwierząt z gatunków wrażliwych wywiezionych z obszaru zagrożonego co najmniej 21 dni przez dniem wystąpienia najwcześniejszego zakażenia wirusem pryszczycy na obszarze zapowietrzonym, o czym informuje się właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, do których te zwierzęta zostały wywiezione, zgodnie z § 6 ust. 3.

§  37.

1. Niedopuszczalne jest, z zastrzeżeniem ust. 2-4, umieszczanie na rynku świeżego mięsa, mięsa mielonego, surowych wyrobów mięsnych oraz produktów mięsnych wyprodukowanych ze świeżego mięsa, mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, pozyskanych ze zwierząt z gatunków wrażliwych:

1) pochodzących z obszaru zagrożonego;

2) produkowanych w zakładach znajdujących się na obszarze zagrożonym.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy:

1) świeżego mięsa, mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych wyprodukowanych co najmniej 21 dni przed dniem wystąpienia najwcześniejszego zakażenia wirusem pryszczycy na obszarze zapowietrzonym, jeżeli mięso to:

a) było przechowywane i przewożone oddzielnie od mięsa produkowanego po tym dniu,

b) zostało zaopatrzone w znak weterynaryjny przewidziany dla mięsa, zgodnie z przepisami w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych umieszczanych na rynku, w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji świeżego mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, oraz w sprawie wymagań weterynaryjnych dla mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych;

2) świeżego mięsa, mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych pozyskanych ze zwierząt przewiezionych do rzeźni, o których mowa w § 35 ust. 2, jeżeli do mięsa zastosowano środki, o których mowa w ust. 3;

3) produktów mięsnych wyprodukowanych ze świeżego mięsa:

a) pozyskanego ze zwierząt z gatunków wrażliwych pochodzących z obszaru zagrożonego,

b) zaopatrzonego w znak weterynaryjny, określony w przepisach w sprawie produkcji oraz umieszczania na rynku niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego,

c) transportowanego pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii do wyznaczonego przez niego zakładu, w celu poddania go obróbce, w sposób określony w przepisach w sprawie produkcji oraz umieszczania na rynku niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego.

3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy świeżego mięsa, mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych wyprodukowanych w zakładach znajdujących się na obszarze zagrożonym, jeżeli:

1) zakład znajduje się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;

2) w zakładzie przetwarza się świeże mięso, mięso mielone lub surowe wyroby mięsne:

a) określone w ust. 2 pkt 2, poddane dodatkowo obróbce w sposób określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia, lub

b) pozyskane ze zwierząt przebywających i ubitych poza obszarem zagrożonym lub ze zwierząt przywiezionych do zakładu, w sposób, o którym mowa w § 18 ust. 2 pkt 2, i poddanych ubojowi na jego terenie;

3) świeże mięso, mięso mielone lub surowe wyroby mięsne zostały zaopatrzone w znak weterynaryjny;

4) podczas całego procesu produkcji, w tym podczas transportu, świeże mięso, mięso mielone lub surowe wyroby mięsne są łatwe do identyfikacji i przewożone oraz przechowywane oddzielnie od świeżego mięsa, mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, które nie mogą być wywożone poza obszar zagrożony.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy produktów mięsnych, jeżeli spełniają wymagania określone w ust. 2 pkt 3 lub zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami określonymi w ust. 3.

5. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku świeżego mięsa, mięsa mielonego, surowych wyrobów mięsnych oraz produktów mięsnych przeznaczonych do handlu wystawia świadectwo zdrowia potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w ust. 2 i 3.

6. Listę wyznaczonych zakładów znajdujących się na obszarze zagrożonym przekazuje się właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej, zgodnie z § 6 ust. 3.

§ 38. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku mleka pozyskanego od zwierząt z gatunków wrażliwych znajdujących się na obszarze zagrożonym i produktów mlecznych otrzymanych z tego mleka, a także mleka i produktów mlecznych wyprodukowanych w zakładach znajdujących się na tym obszarze, z zastrzeżeniem § 39.

§ 39. Dopuszcza się umieszczanie na rynku mleka pozyskanego od zwierząt z gatunków wrażliwych znajdujących się na obszarze zagrożonym i produktów mlecznych otrzymanych z tego mleka, jeżeli zostały wyprodukowane:

1) co najmniej 21 dni przed dniem wystąpienia najwcześniejszego zakażenia wirusem pryszczycy na obszarze zapowietrzonym oraz były przechowywane i transportowane oddzielnie od mleka i produktów mlecznych wyprodukowanych po tym dniu;

2) pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii w wyznaczonych przez niego zakładach, znajdujących się na obszarze zagrożonym, a jeżeli nie wyznaczono zakładu na obszarze zagrożonym, w zakładzie znajdującym się poza obszarem zagrożonym, z mleka pozyskanego, transportowanego, przechowywanego i wyraźnie oznakowanego zgodnie z § 40.

§  40.

1. W zakładach, o których mowa w § 39 pkt 2, poddaje się obróbce mleko, które jest wyraźnie oznakowane podczas całego procesu produkcji i transportowane oraz przechowywane oddzielnie od surowego mleka i surowych przetworów mlecznych nieprzeznaczonych do wywozu poza obszar zagrożony oraz:

1) spełnia warunki określone w § 39 pkt 1 lub

2) zostało pozyskane od zwierząt znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym i zagrożonym, lub

3) zostało pozyskane od zwierząt z gatunków wrażliwych znajdujących się na obszarze zagrożonym i poddane, w zależności od jego przeznaczenia, obróbce w celu zapewnienia zniszczenia wirusa pryszczycy w sposób określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

2. Transport mleka surowego z gospodarstw znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym i zagrożonym do zakładów odbywa się pojazdami oczyszczonymi i odkażonymi przed transportem i które po załadunku nie miały kontaktu z gospodarstwami znajdującymi się na obszarze zapowietrzonym i zagrożonym, w których przebywają zwierzęta z gatunków wrażliwych.

3. Dopuszcza się transport mleka surowego z gospodarstw znajdujących się na obszarze zagrożonym do zakładów znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym i zagrożonym oraz obróbkę lub przetwarzanie takiego mleka, jeżeli:

1) na obróbkę lub przetwarzanie zezwolił właściwy powiatowy lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę warunki transportu i trasę przewozu mleka;

2) transport odbywa się pojazdami, które uprzednio zostały oczyszczone i odkażone pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, skonstruowanymi i utrzymywanymi w stanie uniemożliwiającym wyciek mleka podczas transportu i które są wyposażone w urządzenia zapobiegające tworzeniu aerozolu mleka podczas napełniania i opróżniania;

3) przed opuszczeniem gospodarstwa przewody zlewowe dla mleka, koła, korpusy przekładni, dolne części pojazdu oraz wszelkie miejsca po wycieku mleka zostały oczyszczone i odkażone, a po ostatnim odkażeniu i przed opuszczeniem obszaru zapowietrzonego pojazd nie miał kontaktu z innymi gospodarstwami na obszarze zapowietrzonym, w których przebywają zwierzęta z gatunków wrażliwych;

4) środki transportu używane na obszarze zagrożonym znakuje się w sposób określony w § 16 ust. 3 pkt 2; środki transportu mogą być przemieszczane do innego obszaru po oczyszczeniu i odkażeniu pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii.

§  41.

1. Powiatowy lekarz weterynarii wyznacza na obszarze zagrożonym zakłady, w których nakazuje obróbkę mleka pozyskanego od zwierząt z gatunków wrażliwych i produktów mlecznych otrzymanych z tego mleka, przeznaczonych do handlu, w sposób określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

2. Listę zakładów, o których mowa w ust. 1, przekazuje się właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej, zgodnie z § 6 ust. 3.

§  42.

1. Niedopuszczalny jest transport i umieszczanie na rynku nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, pochodzących z gospodarstw, rzeźni, granicznych posterunków kontroli i środków transportu znajdujących się na obszarze zagrożonym, w których przebywają zwierzęta z gatunków wrażliwych, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na wywiezienie nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, jeżeli:

1) badanie zwierząt z gatunków wrażliwych wykluczyło obecność zwierząt podejrzanych o zakażenie wirusem pryszczycy i nawozy naturalne w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu są rozrzucane tuż nad ziemią i natychmiast zmieszane z ziemią na terenie gospodarstwa położonego na obszarze zagrożonym blisko gospodarstwa, z którego pochodzi nawóz naturalny, w miejscach oddalonych od miejsc, w których przebywają zwierzęta;

2) zostaną przewiezione do wyznaczonego zakładu w celu tymczasowego składowania lub przetworzenia.

§ 43. Środki transportu używane do przewozu nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu czyści się i odkaża po załadunku i przed opuszczeniem gospodarstwa, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii.

§ 44. Umieszczanie na rynku produktów niewymienionych w § 37-42, pochodzących od zwierząt z gatunków wrażliwych, odbywa się w sposób określony w § 26 i 29-31.

§ 45. Środki zastosowane na obszarze zagrożonym utrzymuje się do czasu:

1) upływu co najmniej 30 dni od dnia zabicia i usunięcia zwierząt z gatunków wrażliwych w ognisku pryszczycy oraz od dnia zakończenia wstępnego czyszczenia i odkażania gospodarstwa;

2) przeprowadzenia badania zwierząt z gatunków wrażliwych we wszystkich gospodarstwach znajdujących się na obszarze zagrożonym i uzyskania wyniku ujemnego; badania te przeprowadza się w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.