Rozdział 3 - Sposób i tryb postępowania przy stwierdzeniu pryszczycy - Szczegółowy sposób i tryb zwalczania pryszczycy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.28.205

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 lutego 2006 r.

Rozdział  3

Sposób i tryb postępowania przy stwierdzeniu pryszczycy

§  8.

1. W przypadku stwierdzenia pryszczycy w gospodarstwie, w sposób określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia, powiatowy lekarz weterynarii wyznacza je jako ognisko pryszczycy oraz, oprócz zastosowania środków wymienionych w § 3, nakazuje i nadzoruje niezwłoczne:

1) zabicie w gospodarstwie zwierząt z gatunków wrażliwych;

2) pobranie próbek w ilościach niezbędnych dla przeprowadzenia dochodzenia epizootycznego, w sposób określony w części B.I ust. 1 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, przed lub w trakcie zabijania zwierząt z gatunków wrażliwych;

3) przetworzenie zwłok zwierząt z gatunków wrażliwych, które padły albo zostały zabite na terenie gospodarstwa, a jeżeli to konieczne, spalenie lub zakopanie zwłok, w sposób określony w planie gotowości;

4) zabezpieczenie mleka, produktów mlecznych, mięsa, produktów mięsnych, tusz, skór, skórek, wełny, nasienia, zarodków, komórek jajowych, nawozów naturalnych, w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz paszy i ściółki dla zwierząt przebywających w gospodarstwie, do czasu wykluczenia ich skażenia lub przetworzenie w sposób zapewniający zniszczenie wirusa pryszczycy.

2. Powiatowy lekarz weterynarii może odstąpić od pobierania próbek w przypadku wyznaczenia wtórnego ogniska pryszczycy powiązanego z pierwotnym ogniskiem pryszczycy, o których mowa w przepisach w sprawie powiadamiania o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi notyfikacji w Unii Europejskiej, jeżeli zostały już pobrane próbki z pierwotnego ogniska pryszczycy w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia dochodzenia epizootycznego, w sposób określony w części B.I ust. 1 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia.

3. W uzasadnionych przypadkach zwierzęta z gatunków wrażliwych mogą być zabite w najbliższym odpowiednim do tego miejscu, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się wirusa pryszczycy podczas transportu i zabijania. O fakcie tym informuje się Komisję Europejską w sposób określony w § 6 ust. 3.

4. Powiatowy lekarz weterynarii może nakazać:

1) zabicie zwierząt z gatunków niewrażliwych znajdujących się w gospodarstwie, w którym stwierdzono ognisko pryszczycy, oraz

2) przetworzenie zwłok tych zwierząt

- chyba że zwierzęta te można odizolować od pozostałych zwierząt, przeprowadzić ich oczyszczenie i odkażenie, przy czym w przypadku koniowatych zwierzęta te dodatkowo zaopatruje się w dokument identyfikacyjny, o którym mowa w przepisach w sprawie określenia wzoru paszportu konia i wzoru paszportu bydła, a ich przemieszczanie odbywa się pod nadzorem tego lekarza.

5. Po wykonaniu czynności, o których mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii nakazuje czyszczenie i odkażenie budynków, w których przebywały zwierzęta z gatunków wrażliwych, miejsc w ich pobliżu oraz środków transportu, jak również innych budynków i wyposażenia, które mogły zostać skażone, a jeżeli to konieczne, budynków mieszkalnych lub innych pomieszczeń w gospodarstwie.

6. Powiatowy lekarz weterynarii po stwierdzeniu pryszczycy w gospodarstwie i dokonaniu oceny sytuacji epidemiologicznej w zakresie możliwości rozprzestrzeniania się choroby podejmuje działania, które umożliwią przeprowadzenie szczepień interwencyjnych, o których mowa w § 46.

7. Rzeźnie, graniczne posterunki kontroli, środki transportu lub rozległe obszary ogrodzone, gdzie są przetrzymywane zwierzęta z gatunków wrażliwych i gdzie można na nie polować, nie są ogniskiem pryszczycy, w rozumieniu ust. 1.

§ 9. Powiatowy lekarz weterynarii w celu zniszczenia wirusa pryszczycy podejmuje niezbędne środki mające na celu odszukanie, a następnie przetworzenie lub poddanie obróbce:

1) pozyskanych od zwierząt z gatunków wrażliwych, przebywających w gospodarstwie, na terenie którego zostało stwierdzone ognisko pryszczycy, mleka, produktów mlecznych, mięsa, produktów mięsnych, tusz, skór, skórek, wełny, nasienia, zarodków, komórek jajowych, nawozów naturalnych, w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz paszy i ściółki dla zwierząt przebywających w gospodarstwie,

2) nasienia, zarodków i komórek jajowych pozyskanych od zwierząt z gatunków wrażliwych przebywających w tym gospodarstwie

- w okresie pomiędzy prawdopodobnym wprowadzeniem pryszczycy do gospodarstwa a podjęciem czynności, o których mowa w § 3.

§  10.

1. Oczyszczanie, odkażanie i deratyzację przeprowadza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii przy użyciu produktów biobójczych dopuszczonych do obrotu oraz przez niego wskazanych, w celu wyeliminowania ryzyka przetrwania i szerzenia się wirusa pryszczycy; czyszczenie, odkażanie i deratyzację przeprowadza się w sposób bezpieczny dla środowiska i ludzi.

2. Warunki i sposób przeprowadzania oczyszczania i odkażania są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

3. W przypadku gospodarstw, w których zwierzęta przebywają na wolnej przestrzeni, powiatowy lekarz weterynarii może nakazać stosowanie innych, niż określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia, szczególnych sposobów oczyszczania i odkażania, biorąc pod uwagę typ gospodarstwa i warunki klimatyczne.

§ 11. Ponowne umieszczenie zwierząt z gatunków wrażliwych w gospodarstwie, które było wyznaczone jako ognisko pryszczycy, odbywa się w sposób określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

§  12.

1. Jeżeli istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się wirusa pryszczycy na zwierzęta z gatunków wrażliwych, znajdujące się w laboratoriach, ogrodach zoologicznych, rezerwatach oraz terenach ogrodzonych lub w instytucjach, instytutach lub ośrodkach, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lutego 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do niektórych gatunków zwierząt (Dz. U. Nr 37, poz. 332), powiatowy lekarz weterynarii stosuje odpowiednie środki zapobiegawcze w celu ochrony zwierząt przed zakażeniem, w szczególności wprowadza czasowe ograniczenia w przemieszczaniu się osób na tych terenach.

2. W przypadku stwierdzenia ogniska pryszczycy w jednym z miejsc wymienionych w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii może odstąpić od zabicia zwierząt z gatunków wrażliwych, przy zachowaniu wszystkich środków mających na celu zapobieżenie szerzenia się wirusa pryszczycy. O fakcie tym informuje się Komisję Europejską zgodnie z § 6 ust. 3.

§  13.

1. W przypadku stwierdzenia pryszczycy w rzeźni, granicznym posterunku kontroli lub w środkach transportu, powiatowy lekarz weterynarii lub graniczny lekarz weterynarii:

1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne;

2) nakazuje:

a) niezwłoczne zabicie zwierząt z gatunków wrażliwych,

b) przetworzenie zwłok zwierzęcych oraz ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, w sposób zapobiegający szerzeniu się wirusa pryszczycy,

c) odkażenie i usunięcie nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, w celu przetworzenia zgodnie z pkt 5 części A sekcji II rozdziałem III załącznika VIII do rozporządzenia 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi,

d) oczyszczenie i odkażanie budynków, sprzętu oraz środków transportu, w sposób, o którym mowa w § 10.

2. Do gospodarstw znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie miejsc, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące gospodarstw kontaktowych, w rozumieniu § 15.

3. Powiatowy lekarz weterynarii lub graniczny lekarz weterynarii zabrania wprowadzania zwierząt do rzeźni, granicznego posterunku kontroli lub korzystania ze środka transportu przez co najmniej 24 godziny od ukończenia ich ostatecznego oczyszczenia i odkażenia.

4. Powiatowy lekarz weterynarii lub graniczny lekarz weterynarii wyznacza ognisko pryszczycy, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, w miejscach, o których mowa w ust. 1.

§  14.

1. W przypadku gospodarstw składających się co najmniej z dwóch grup zwierząt z gatunków wrażliwych, powiatowy lekarz weterynarii może, w wyjątkowych okolicznościach i po przeprowadzeniu analizy ryzyka, odstąpić od stosowania środków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2, w stosunku do grupy zwierząt, jeżeli stwierdzi na podstawie dochodzenia epizootycznego, że po upływie co najmniej 2 okresów inkubacji od dnia stwierdzenia ogniska pryszczycy:

1) żadne zwierzę z tej grupy nie jest podejrzane o zakażenie lub zakażone;

2) zwierzęta z tej grupy są utrzymywane w oddzielnych obiektach budowlanych i przestrzeniach wolnych oraz są karmione i obsługiwane oddzielnie od pozostałych zwierząt znajdujących się w gospodarstwie.

2. Okres inkubacji w przypadku bydła i świń wynosi 14 dni, a w przypadku owiec, kóz i innych zwierząt z gatunków wrażliwych wynosi 21 dni.

3. Stosowanie środków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, w stosunku do mleka pozyskanego od zwierząt, o których mowa w ust. 1, może zostać ograniczone, jeżeli:

1) gospodarstwo spełnia warunki określone w ust. 1;

2) dojenie jest prowadzone w oddzielnych systemach - dla grupy zwierząt, o której mowa w ust. 1;

3) mleko, w zależności od przeznaczenia, jest poddane obróbce przy zastosowaniu jednej z metod określonej w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

4. Główny Lekarz Weterynarii, po zasięgnięciu opinii Rady Sanitarno-Epizootycznej, ustala wytyczne dotyczące elementów branych pod uwagę przez powiatowego lekarza weterynarii w przypadku przeprowadzania analizy ryzyka oraz wyjątkowych okoliczności, o których mowa w ust. 1, o czym powiadamia się Komisję Europejską.

§  15.

1. Powiatowy lekarz weterynarii uznaje gospodarstwo za gospodarstwo kontaktowe, jeżeli podejrzewa lub stwierdzi, na podstawie dochodzenia epizootycznego, że wirus pryszczycy mógł być przeniesiony za pośrednictwem osób, zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego lub w inny sposób z tego gospodarstwa do gospodarstwa określonego w § 3 lub 8, lub z gospodarstwa określonego w § 3 lub 8 do innych gospodarstw.

2. Do dnia wykluczenia pryszczycy w gospodarstwach kontaktowych powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki, o których mowa w § 3, a jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, środki określone w § 8.

3. W okresie inkubacji zabronione jest wyprowadzanie lub wywożenie zwierząt z gospodarstw kontaktowych, z wyłączeniem transportu zwierząt z gatunków wrażliwych bezpośrednio do najbliższej wyznaczonej rzeźni w celu przeprowadzenia niezwłocznego uboju z nakazu, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii i pod jego nadzorem, po przeprowadzeniu badania klinicznego zwierząt z gatunków wrażliwych, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Jeżeli spełnione są wymagania, o których mowa w § 14 ust. 1, i powiatowy lekarz weterynarii uzna, że sytuacja epizootyczna na to pozwala, może odstąpić od stosowania środków, o których mowa w § 3 i 8, w stosunku do grupy zwierząt znajdującej się w gospodarstwie kontaktowym.

5. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii lub graniczny lekarz weterynarii podejrzewa, że wirus pryszczycy mógł być przeniesiony z ognisk pryszczycy do rzeźni, granicznego posterunku kontroli lub środków transportu, a także do miejsc, o których mowa w § 12 ust. 1, nakazuje tam stosowanie środków, o których mowa w § 3, a jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, środków określonych w § 8.

§  16.

1. W przypadku wyznaczenia ogniska pryszczycy, uwzględniając czynniki geograficzne, administracyjne, ekologiczne, epidemiologiczne i techniczne, określa się:

1) obszar zapowietrzony o promieniu co najmniej 3 km;

2) obszar zagrożony sięgający co najmniej 7 km poza obszar zapowietrzony.

2. Obszar zapowietrzony i zagrożony znakuje się poprzez ustawienie, w odległości nie mniejszej niż 50 m od granicy obszarów, tablic informacyjnych o długości podstawy wynoszącej nie mniej niż 100 cm i o długości boku wynoszącej nie mniej niż 60 cm, w kolorze żółtym, opatrzonych napisem koloru czarnego:

1) "PRYSZCZYCA OBSZAR ZAPOWIETRZONY" lub

2) "PRYSZCZYCA OBSZAR ZAGROŻONY".

3. Środki transportu przewożące mleko na tych obszarach znakuje się poprzez umieszczenie na nich widocznych tablic informacyjnych o długości podstawy wynoszącej nie mniej niż 60 cm i o długości boku wynoszącej nie mniej niż 40 cm, w kolorze żółtym, opatrzonych napisem koloru czarnego:

1) "MLEKO Z OBSZARU ZAPOWIETRZONEGO" lub

2) "MLEKO Z OBSZARU ZAGROŻONEGO", lub

3) "MLEKO Z OBSZARU WOLNEGO OD PRYSZCZYCY".

4. Powiatowy lekarz weterynarii ustala trasę przemieszczenia zwierząt z gatunków wrażliwych wywiezionych z obszaru zapowietrzonego lub zagrożonego co najmniej 21 dni przed dniem wystąpienia najwcześniejszego zakażenia wirusem pryszczycy na obszarze zagrożonym. O fakcie tym informuje się właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z § 6 ust. 3.

5. Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej w ustalaniu przemieszczania i obrotu świeżym mięsem, produktami mięsnymi, surowym mlekiem i produktami mlecznymi pozyskanymi od zwierząt z gatunków wrażliwych, pochodzącymi z obszaru zapowietrzonego i wyprodukowanymi pomiędzy dniem prawdopodobnego wprowadzenia wirusa pryszczycy do gospodarstwa a dniem utworzenia obszarów, o których mowa w ust. 1.

6. Świeże mięso, produkty mleczne, surowe mleko oraz surowe produkty mleczne, o których mowa w ust. 5, poddaje się obróbce lub przechowuje do dnia wykluczenia skażenia wirusem pryszczycy.