§ 7. - Szczegółowe zasady wydawania przez apteki zakładów służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych leków i artykułów sanitarnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.34.266

Akt utracił moc

Wersja od: 29 września 1988 r.

§  7.

1. Pracownik wykonujący czynności fachowe w aptece, sporządzając lek recepturowy, powinien:

1) zastosować surowce farmaceutyczne potrzebne do przygotowania postaci leku zgodnie z wymaganiami Farmakopei Polskiej,

2) użyć surowca o najniższym stężeniu, jeżeli w składzie leku recepturowego podany został surowiec farmaceutyczny występujący w kilku stężeniach, a stężenie to nie zostało w recepcie określone,

3) dokonać korekty składu leku recepturowego, jeżeli podany w recepcie skład może tworzyć niezgodność chemiczną lub fizyczną, mogącą zmienić działanie leku lub jego wygląd, przez:

a) dodanie surowca farmaceutycznego ułatwiającego prawidłowe przygotowanie postaci leku lub pozwalającego na uzyskanie jednolitego dawkowania,

b) prawidłowy dobór surowców farmaceutycznych, zapewniający rozpuszczenie wszystkich składników leku w celu uzyskania właściwej jego postaci,

c) zmianę postaci surowca farmaceutycznego z rozpuszczalnej na nierozpuszczalną lub odwrotnie, z uwzględnieniem koniecznej różnicy w ilości surowca,

4) zmniejszyć ilości surowca farmaceutycznego w składzie leku do wielkości określonej przez dawkę maksymalną, gdy dawka taka jest dla tego surowca ustalona, jeżeli ze składu oraz sposobu użycia podanego w recepcie lekarskiej wynika, że nastąpiło przekroczenie dawki maksymalnej, a lekarz nie uczynił adnotacji o konieczności zastosowania dawki wskazanej w składzie leku.

2. Inne zmiany i uzupełnienia niż wymienione w ust. 1 mogą być dokonane jedynie po porozumieniu się pracownika sporządzającego lek z lekarzem wystawiającym receptę.

3. Zmiany i uzupełnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, należy odnotować w recepcie; adnotację należy opatrzyć podpisem i pieczątką osobistą pracownika sporządzającego lek recepturowy.