Rozdział 4 - Formuła miernikowo-przyrostowa - Szczegółowe zasady ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń oraz terminy jego płatności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.15.111

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1988 r.

Rozdział  4

Formuła miernikowo-przyrostowa

§  18.

1. Kwotę wynagrodzeń wolną od podatku ustala się jako sumę:

1) kwoty wynagrodzeń z roku (okresu) poprzedniego, ustalonej zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5, 12 i 13 oraz ust. 2:

a) pomniejszonej o kwotę podlegającą podatkowi w roku poprzednim - w jednostkach, w których wystąpiła nadwyżka wynagrodzeń ponad kwotę wolną od podatku, ustaloną zgodnie z obowiązującą formułą,

b) powiększonej o kwotę wynagrodzeń w wysokości uprawniającej jednostkę do utworzenia rezerwy na wynagrodzenia w roku poprzednim,

2) iloczynu kwoty wymienionej w pkt 1 i procentowego przyrostu (spadku) produkcji sprzedanej netto, skorygowanego współczynnikiem w wysokości 0,4 (przy spadku 0,65),

3) dodatkowej kwoty wolnej z tytułu syntetycznej oceny płac.

2. Przyrost produkcji sprzedanej netto (sprzedaży netto) oblicza się w cenach bieżących, bez wyłączania wpływu zmian cen. W jednostkach prowadzących działalność rolniczą stosuje się - zamiast produkcji sprzedanej netto - produkcję końcową netto.

§  19.

1. Kwotę wynagrodzeń z roku (okresu) podatkowego, ustaloną zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 i 12, pomniejsza się o ulgę eksportową stosownie do przepisów § 4 rozporządzenia.

2. Kwotę ulgi eksportowej, o której mowa w ust. 1, ustala się jako iloczyn równowartości odpowiedniej procentowej części kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku - bez uwzględnienia w niej dodatkowej kwoty wolnej z tytułu syntetycznej oceny płac, o której mowa w § 18 ust. 1 pkt 3 - i wskaźnika relacji sprzedaży na eksport, wyrażonej w cenach transakcyjnych, do wartości produkcji sprzedanej ogółem w cenach realizacji (w tym eksport w cenach transakcyjnych) pomniejszonej o podatek obrotowy.

3. Jednostki nowo powstałe w roku poprzednim lub w roku podatkowym dla obliczenia kwoty ulgi eksportowej, o której mowa w ust. 1 i 2, przyjmują kwotę wynagrodzeń z roku (okresu) podatkowego ustaloną zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 i 12.

§  20.

1. Podstawę opodatkowania w roku (okresie) podatkowym stanowi nadwyżka wynagrodzeń ustalonych zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 i 12, z uwzględnieniem § 19, ponad kwotę wynagrodzeń wolną od podatku, ustaloną zgodnie z § 18.

2. Jednostki, w których kwota wynagrodzeń z roku podatkowego, ustalona zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 i 12, z uwzględnieniem § 19, jest niższa od kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku, ustalonej zgodnie z § 18, mogą utworzyć rezerwę na wynagrodzenia do wysokości tej różnicy.