Rozdział 3 - Formuła progowa - Szczegółowe zasady ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń oraz terminy jego płatności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.15.111

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1988 r.

Rozdział  3

Formuła progowa

§ 12. Kwotę wynagrodzeń wolną od podatku stanowi suma:

1) kwoty wynagrodzeń roku (okresu) poprzedniego, ustalonej zgodnie z § 2,

2) kwoty rezerwy na wynagrodzenia, utworzonej w roku poprzednim,

3) iloczynu sumy kwot wymienionych w pkt 1 i 2 i procentowego przyrostu wynagrodzeń wolnego od podatku, określonego w centralnym planie rocznym,

4) dodatkowych kwot wolnych, określonych w centralnym planie rocznym, ponad kwoty uwzględnione w procentowym przyroście wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 3.

§  13.

1. Kwotę wynagrodzeń roku (okresu) podatkowego, ustaloną zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1-12, pomniejsza się o ulgę eksportową obliczoną stosownie do przepisów § 4 rozporządzenia oraz o ulgę z tytułu pracy w systemie ciągłym, 4-zmianowym i 3-zmianowym, stosownie do przepisu § 5 pkt 2 rozporządzenia.

2. Kwotę ulgi eksportowej, o której mowa w ust. 1, ustala się jako iloczyn równowartości odpowiedniej procentowej części kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku, bez uwzględnienia w niej dodatkowych kwot wolnych określonych w centralnym planie rocznym, i wskaźnika relacji sprzedaży na eksport wyrażonej w cenach transakcyjnych do wartości produkcji sprzedanej ogółem w cenach realizacji (w tym eksport w cenach transakcyjnych), pomniejszonej o podatek obrotowy.

3. Do obliczenia ulgi z tytułu pracy w systemie ciągłym, 4-zmianowym i 3-zmianowym, przyjmuje się równowartość 20% kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku, bez uwzględnienia w niej dodatkowych kwot wolnych, określonych w centralnym planie rocznym.

4. Jednostki nowo powstałe w roku poprzednim lub podatkowym dla obliczenia kwoty ulgi eksportowej i ulgi z tytułu pracy w systemie ciągłym, 4-zmianowym i 3-zmianowym, o których mowa w ust. 1-3, w miejsce kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku przyjmują kwotę wynagrodzeń z roku (okresu) podatkowego, ustaloną zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1-12.

§  14.

1. Jednostki wprowadzające nowe rozwiązania konstrukcyjno-technologiczne, w tym również wykonujące wyroby prototypowe, wymagające wydatkowania wynagrodzeń przed uzyskaniem efektów produkcyjnych, mogą pomniejszyć kwotę wynagrodzeń roku (okresu) podatkowego o część kwoty wynagrodzeń związanej z tymi pracami. Kwotę tego zmniejszenia przez okres nie dłuższy niż 2 lata, na wniosek jednostki, ustala właściwa izba skarbowa.

2. Jednostka, która zmniejszyła kwotę wynagrodzeń w roku (latach) podatkowym, powiększa o tę kwotę wynagrodzenia roku (lat), w którym nowe rozwiązania zostaną wprowadzone do produkcji, przez okres nie dłuższy niż 2 lata. Łączna wysokość kwot powiększających wynagrodzenia w roku (latach) podatkowym nie może być niższa od kwoty zmniejszenia, o której mowa w ust. 1.

3. Przepis ust. 1 nie dotyczy wynagrodzeń wydatkowanych na nowe rozwiązania konstrukcyjno-technologiczne i wyroby prototypowe, które zostały sprzedane przed wdrożeniem tych rozwiązań do produkcji lub eksploatacji.

§ 15. Jednostki, które w roku podatkowym lub w ciągu roku poprzedniego uruchomiły nowe zakłady, wydziały i inne organizacyjnie i ewidencyjnie wydzielone obiekty, w wyniku czego nastąpił wzrost zatrudnienia ogółem w jednostce, mogą zmniejszyć kwotę wynagrodzeń roku podatkowego o wynagrodzenia pracowników nowo zatrudnionych w tych zakładach lub o przyrost wynagrodzeń, jeżeli uruchomienie nastąpiło w roku poprzednim.

§  16.

1. Podstawę opodatkowania w roku (okresie) podatkowym stanowi nadwyżka wynagrodzeń ustalonych zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1-12, z uwzględnieniem § 13-15, ponad kwotę wynagrodzeń wolną od podatku ustaloną zgodnie z § 12.

2. Jednostki, w których kwota wynagrodzeń roku podatkowego, ustalona zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1-12, z uwzględnieniem § 13-15, jest niższa od kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku, określonej w § 12, mogą tworzyć rezerwę na wynagrodzenia do wysokości tej różnicy.

§  17.

1. Jednostki, dla których Minister Finansów ustalił jako podstawę opodatkowania nadwyżkę przeciętnego wynagrodzenia ponad przeciętne wynagrodzenie wolne od podatku, ustalają przeciętne wynagrodzenia, dzieląc kwotę wynagrodzeń roku poprzedniego i roku podatkowego, ustaloną zgodnie z § 12-15, z wyłączeniem wynagrodzeń osób wykonujących pracę nakładczą oraz osób skazanych i ukaranych, przez przeciętne zatrudnienie wykazane w sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego, z wyłączeniem:

1) osób zatrudnionych w zakładach na zryczałtowanym rozrachunku,

2) pracowników zatrudnionych poza granicami kraju,

3) osób skazanych i ukaranych,

4) pracowników zatrudnionych w nowo uruchomionych zakładach lub przyrostu zatrudnienia, jeżeli nowe uruchomienie miało miejsce w roku poprzednim w jednostkach, o których mowa w § 15,

5) pracowników wynagradzanych z funduszu rehabilitacji inwalidów.

2. Podatek ustala się jako iloczyn podatku obliczonego od nadwyżki przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z roku (okresu) podatkowego ponad przeciętne miesięczne wynagrodzenie wolne od podatku, liczby miesięcy i przeciętnego zatrudnienia z roku (okresu) podatkowego.