Rozdział 2 - Formuła opodatkowania indywidualnych wynagrodzeń - Szczegółowe zasady ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń oraz terminy jego płatności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1988.15.111

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1988 r.

Rozdział  2

Formuła opodatkowania indywidualnych wynagrodzeń

§  3.

1. W celu ustalenia przeciętnego rocznego wynagrodzenia za 1987 r., o którym mowa w § 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia, kwotę wynagrodzeń ustaloną zgodnie z § 2 pomniejsza się o:

1) wynagrodzenia bezosobowe i agencyjno-prowizyjne innych osób fizycznych,

2) wynagrodzenia osób odbywających zastępczą służbę poborowych, żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową oraz junaków obrony cywilnej,

3) wynagrodzenia skazanych i ukaranych

i dzieli się przez przeciętne zatrudnienie ustalone zgodnie z ust. 2.

2. Przeciętne roczne zatrudnienie ustala się według sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego bez osób zatrudnionych w zakładach na zryczałtowanym rozrachunku i bez osób, których wynagrodzenia zostały wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz w § 2 ust. 1 pkt 2, 6, 10, 11, a powiększone o przeciętne zatrudnienie osób wykonujących pracę nakładczą, wyliczone zgodnie z ust. 3.

3. Przeciętne roczne zatrudnienie osób wykonujących pracę nakładczą ustala się jako iloraz kwoty ich wynagrodzeń i przeciętnego wynagrodzenia w jednostce, ustalonego na podstawie sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego, bez nagród i premii z zysku.

§  4.

1. Roczną kwotę wynagrodzeń wolną od podatku w jednostce stanowi suma:

1) 60% przeciętnego rocznego wynagrodzenia ustalonego zgodnie z § 3,

2) rezerwy na wynagrodzenia ustalonej jako iloraz kwoty rezerwy na wynagrodzenia utworzonej w 1987 r. i przeciętnego zatrudnienia tego roku wyliczonego zgodnie z § 3 ust. 2,

3) dodatkowych kwot wolnych określonych w centralnym planie rocznym, przeliczonych w stosunku rocznym,

4) kwoty wynikającej ze zmniejszenia zatrudnienia, obliczonej zgodnie z § 5.

2. Dla wyliczenia kwoty ulgi eksportowej, o której mowa w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, kwotę wynagrodzeń wolną od podatku stanowi suma:

1) kwoty wynagrodzeń 1987 r. ustalonej zgodnie z § 2, pomniejszonej o wynagrodzenia wymienione w § 3 ust. 1 pkt 1-3,

2) kwoty rezerwy na wynagrodzenia utworzonej w 1987 r.,

3) iloczynu sumy kwot wymienionych w pkt 1 i 2 i wskaźnika wzrostu cen detalicznych określonego w centralnym planie rocznym na dany rok.

§  5.

1. Kwotę wynagrodzeń wynikającą ze zmniejszenia zatrudnienia oblicza się jako iloczyn liczby osób, o którą zmniejszono przeciętne zatrudnienie w roku podatkowym w stosunku do 1987 r. (ustalone według zasad określonych w § 3 ust. 2), i przeciętnego wynagrodzenia roku poprzedniego ustalonego zgodnie z § 3 ust. 1, powiększonego o wskaźnik wzrostu cen detalicznych, określony w centralnym planie rocznym na dany rok. Tak ustaloną kwotę dzieli się przez przeciętne zatrudnienie roku podatkowego, ustalone zgodnie z § 3 ust. 2.

2. Kwoty wynagrodzeń wynikającej ze zmniejszenia zatrudnienia nie ustalają jednostki, w których zmniejszenie zatrudnienia następuje w wyniku reorganizacji, o której mowa w § 22, lub delegowania pracowników do pracy za granicą.

§  6.

1. Jednostki wprowadzające nowe rozwiązania konstrukcyjno-technologiczne, w tym również wykonujące wyroby prototypowe, wymagające wydatkowania wynagrodzeń przed uzyskaniem efektów produkcyjnych, mogą pomniejszyć kwotę wynagrodzeń roku podatkowego o część kwoty wynagrodzeń związanej z tymi pracami. Kwotę tego zmniejszenia, w okresie nie dłuższym niż 2 lata, ustala właściwa izba skarbowa.

2. Wynagrodzenia indywidualne pomniejsza się o iloraz kwoty, o której mowa w ust. 1, i przeciętnej liczby pracowników w roku podatkowym, ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2.

3. Jednostka, która dokonała zmniejszenia indywidualnych wynagrodzeń pracowników zgodnie z ust. 2, powiększa indywidualne wynagrodzenia pracowników przez okres nie dłuższy niż 2 lata od wprowadzenia nowych rozwiązań do produkcji. Suma kwot powiększających wynagrodzenia indywidualne nie może być niższa od kwoty zmniejszenia, o której mowa w ust. 1.

4. Przepis ust. 1 nie dotyczy wynagrodzeń wydatkowanych na nowe rozwiązania konstrukcyjno-technologiczne i wyroby prototypowe, które zostały sprzedane przed wdrożeniem tych rozwiązań do produkcji lub eksploatacji.

§  7.

1. Kwotę indywidualnego wynagrodzenia pracownika w roku (okresie) podatkowym, obliczoną z uwzględnieniem § 2 ust. 1 pkt 1-11, pomniejsza się o:

1) kwotę określoną w § 6 ust. 2,

2) wynagrodzenia sporadyczne określone w § 8 ust. 2,

a powiększa o wynagrodzenie określone w § 6 ust. 3.

2. Kwotę indywidualnego wynagrodzenia ustaloną zgodnie z ust. 1 pomniejsza się, według zasad określonych w ust. 3, o:

1) wypłaty z rezerw na wynagrodzenia,

2) ulgę eksportową, stosownie do przepisów § 4 rozporządzenia.

3. Pomniejszenie wynagrodzeń indywidualnych w roku (okresie) podatkowym z tytułu wypłat z rezerwy na wynagrodzenia i ulgi eksportowej ustala się:

1) jako iloczyn kwoty indywidualnego wynagrodzenia pracownika - po wyłączeniu składników wynagrodzeń, określonych w ust. 1, przed przeliczeniem na pełny wymiar czasu pracy, oraz wskaźnika ustalonego w pkt 2,

2) wskaźnik, o którym mowa w pkt 1, ustala się jako iloraz kwoty wypłat z rezerwy na wynagrodzenia w roku (okresie) podatkowym lub kwoty ulgi eksportowej wyliczonej zgodnie z § 4 rozporządzenia i sumy wynagrodzeń indywidualnych, po wyłączeniach określonych w ust. 1 i przed przeliczeniem na pełny wymiar czasu pracy.

4. Jednostki nowo powstałe w roku poprzednim lub w roku podatkowym dla obliczenia pomniejszenia z tytułu ulgi eksportowej, o którym mowa w ust. 3, przyjmują sumę indywidualnych wynagrodzeń pracowników z roku (okresu) podatkowego, ustalonych zgodnie z ust. 1.

§  8.

1. Podstawę opodatkowania stanowi:

1) nadwyżka indywidualnego wynagrodzenia pracownika ustalonego zgodnie z § 7 w roku (okresie) podatkowym ponad kwotę wolną, ustaloną zgodnie z § 3-5,

2) kwota wynagrodzeń sporadycznych roku (okresu) podatkowego.

2. Do wynagrodzeń sporadycznych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1) nagrody jubileuszowe,

2) odprawy emerytalne,

3) wartość umundurowania.

3. Na równi z wynagrodzeniami sporadycznymi traktuje się:

1) wynagrodzenia bezosobowe i agencyjno-prowizyjne innych osób fizycznych,

2) premie byłych pracowników,

3) wynagrodzenia osób odbywających zastępczą służbę poborowych, żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową oraz junaków obrony cywilnej,

4) wynagrodzenia skazanych i ukaranych,

5) wynagrodzenia osób pracujących nie dłużej niż 3 miesiące.

§  9.

1. Kwotę podatku za rok (okres) podatkowy stanowi suma podatków naliczonych od nadwyżek indywidualnych wynagrodzeń pracowników oraz podatku obliczonego od wynagrodzeń sporadycznych i wynagrodzeń zrównanych z wynagrodzeniami sporadycznymi.

2. W celu obliczenia podatku od indywidualnych wynagrodzeń:

1) pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy - należy ich wynagrodzenia przeliczyć na pełny wymiar czasu pracy,

2) pracowników, którzy przepracowali łącznie w roku kalendarzowym dłużej niż 3 miesiące - należy ich wynagrodzenia przeliczyć na wynagrodzenia całoroczne, przyjmując za rok 360 dni, a za miesiąc 30 dni.

Podatek ustalony od przeliczonych wynagrodzeń zgodnie z pkt 1 i 2 uwzględnia się w kwocie naliczonego podatku za dany rok (okres) proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracowników.

3. Podatek od wynagrodzeń sporadycznych i wynagrodzeń zrównanych z wynagrodzeniami sporadycznymi ustala się jako iloczyn kwoty tych wynagrodzeń i procentowego wskaźnika relacji podatku od wynagrodzeń indywidualnych pracowników do ich wynagrodzeń za rok (okres) podatkowy w wysokości przyjętej do wyliczenia podatku zgodnie z § 7 przed przeliczeniem na skutki roczne.

§  10.

1. Jednostki, które w roku podatkowym lub w ciągu roku poprzedniego uruchomiły nowe zakłady, wydziały i inne organizacyjnie wydzielone obiekty, mogą pomniejszyć podatek o iloczyn przyrostu przeciętnego zatrudnienia z tytułu uruchomienia nowego zakładu, ustalonego zgodnie z § 3 ust. 2, w stosunku do roku poprzedniego i przeciętnej kwoty podatku obliczonej zgodnie z ust. 2.

2. Przeciętną kwotę podatku, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloraz podatku za rok podatkowy i przeciętnego zatrudnienia roku podatkowego ustalonego zgodnie z § 3 ust. 2.

§ 11. Jednostki, które dokonują zaliczkowych wpłat podatku za poszczególne kwartały w sposób określony w § 26 ust. 1 pkt 1, mogą stosować zasadę określoną w § 6 i 10 również w okresach kwartalnych.