Rozdział 3 - Ustalanie wysokości świadczenia rekompensującego - Szczegółowe zasady ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2000.13.155

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2000 r.

Rozdział  3

Ustalanie wysokości świadczenia rekompensującego

§  8.

1. Świadczenie rekompensujące stanowią odpowiednio:

1) kwota wynagrodzenia otrzymanego przez żołnierza ze stosunku pracy lub stosunku służbowego za ostatnie 3 miesiące pełnego miesięcznego wymiaru czasu pracy poprzedzające okres odbytych ćwiczeń wojskowych, podzielona przez 90 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych,

2) kwota dochodu uzyskanego przez żołnierza z prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej za ostatni rok podatkowy poprzedzający okres odbytych ćwiczeń wojskowych, podzielona przez 360 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych,

3) kwota najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w okresie odbywania ćwiczeń, w przypadku gdy żołnierz utrzymuje się wyłącznie z działalności rolnej, podzielona przez 30 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych.

2. W skład kwot wynagrodzenia albo dochodu, o których mowa w ust. 1, nie wchodzą:

1) obowiązkowe składki lub zaliczki pobierane lub należne i odprowadzane do właściwych organów na podstawie odrębnych przepisów z tytułu ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego i zobowiązań podatkowych,

2) premie, nagrody i inne świadczenia lub dodatki finansowe albo wartość świadczeń otrzymywanych w naturze, przysługujących żołnierzowi na podstawie odrębnych przepisów lub umów, a także wyroków sądowych lub decyzji administracyjnych.

3. Do podstawy wymiaru świadczenia rekompensującego wlicza się kwoty ponoszonych przez żołnierza świadczeń alimentacyjnych lub odszkodowawczych nałożonych prawomocnym wyrokiem sądowym lub decyzją administracyjną.

4. Od podstawy wymiaru świadczenia rekompensującego odlicza się kwotę przyznanego na podstawie odrębnych przepisów uposażenia, które żołnierz otrzymał z tytułu odbywania ćwiczeń wojskowych.

5. W przypadku gdy okresy pozostawania w stosunku pracy, służbowym lub prowadzenia działalności gospodarczej są krótsze niż okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podstawę wymiaru świadczenia rekompensującego oblicza się proporcjonalnie.

§ 9. W przypadku zbiegu uprawnień do kwot, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2, żołnierzowi przysługuje tylko jeden, bardziej korzystny rodzaj świadczenia rekompensującego.

§ 10. W przypadku gdy prowadzona przez żołnierza działalność gospodarcza w okresie, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, nie przynosiła dochodu lub przynosiła straty, świadczenie rekompensujące przysługuje temu żołnierzowi w kwocie określonej na podstawie § 8 ust. 1 pkt 3.

§  11.

1. Wysokość kwot, o których mowa w § 8 ust. 1, w przeliczeniu na jeden dzień ćwiczeń wojskowych, na wniosek żołnierza, stwierdza niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku:

1) naczelnik urzędu skarbowego - w stosunku do żołnierzy prowadzących działalność gospodarczą,

2) pracodawca - w stosunku do żołnierzy będących pracownikami lub pozostających w stosunku służby,

3) wójt, burmistrz lub prezydent miasta - w stosunku do żołnierzy utrzymujących się wyłącznie z działalności rolnej.

2. Naczelnik urzędu skarbowego lub pracodawca, po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, wydaje żołnierzowi zaświadczenie, w którym określa kwotę dziennego utraconego wynagrodzenia albo dochodu, a ponadto datę wydania zaświadczenia.

3. Jeżeli dzienna kwota świadczenia rekompensującego stwierdzona w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, jest wyższa niż kwota określona na podstawie art. 119a ust. 3 ustawy, żołnierzowi wypłaca się świadczenie rekompensujące w kwocie określonej na podstawie art. 119a ust. 3 ustawy i pomnożonej przez liczbę dni odbytych ćwiczeń wojskowych.