Rozdział 7 - Postępowanie w sprawie zobowiązania cudzoziemców do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wydalania cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - Szczegółowe zasady, tryb postępowania oraz wzory dokumentów w sprawach cudzoziemców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.68.716

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2003 r.

Rozdział  7

Postępowanie w sprawie zobowiązania cudzoziemców do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wydalania cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

§  41.

1. Komendant wojewódzki Policji, komendant oddziału Straży Granicznej lub Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie odnotowuje wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dokumencie podróży przez odciśnięcie pieczęci zawierającej rodzaj i numer decyzji, podstawę prawną i podpis uprawnionego funkcjonariusza Policji lub Straży Granicznej.

2. Organy, o których mowa w ust. 1, informują o wydaniu decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwego miejscowo wojewodę.

3. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, właściwy organ jest zobowiązany sprawdzić, czy cudzoziemcowi nie nadano statusu uchodźcy lub nie ubiega się on o nadanie mu statusu uchodźcy albo czy nie udzielono mu azylu lub zezwolenia na osiedlenie się.

§  42.

1. Wniosek o wydalenie cudzoziemca powinien zawierać:

1) dane osobowe, w tym:

a) imię i nazwisko,

b) datę i miejsce urodzenia,

c) imiona rodziców,

d) obywatelstwo,

e) dotychczasowe miejsce zamieszkania,

2) dane małoletnich dzieci pozostających pod opieką cudzoziemca - w zakresie, o którym mowa w pkt 1,

3) informację o posiadanym przez cudzoziemca dokumencie stwierdzającym tożsamość, a w razie jego braku - dowody potwierdzające tożsamość,

4) wskazanie podstawy prawnej uprawniającej do wydania decyzji o wydaleniu,

5) uzasadnienie.

2. W przypadku konieczności odstawienia cudzoziemca do granicy, wniosek o wydalenie powinien ponadto zawierać:

1) przewidywany termin i sposób wydalenia,

2) przewidywane koszty wydalenia, jeżeli są możliwe do ustalenia w dniu złożenia wniosku.

3. Jeżeli nie można ustalić danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wniosek powinien wskazywać przyczyny niemożności ich ustalenia oraz dane uprawdopodobnione.

§ 43. Przed wydaniem decyzji o wydaleniu wojewoda jest zobowiązany sprawdzić, czy cudzoziemcowi nie nadano statusu uchodźcy lub nie ubiega się on o nadanie mu statusu uchodźcy albo czy nie udzielono mu azylu lub zezwolenia na osiedlenie się.

§ 44. O okolicznościach uzasadniających wydanie decyzji o wydaleniu z urzędu wojewoda informuje właściwego komendanta wojewódzkiego Policji.

§  45.

1. W przypadku gdy cudzoziemiec podlegający wydaleniu nie posiada ważnego dokumentu podróży, właściwy komendant wojewódzki Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, komendant oddziału Straży Granicznej lub wojewoda, który wydał decyzję o wydaleniu z urzędu, występuje do właściwego obcego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego o wydanie dokumentu podróży.

2. Jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej nie ma przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego państwa pochodzenia cudzoziemca, o wydanie dokumentu podróży występuje się za pośrednictwem Komendanta Głównego Straży Granicznej.

3. W przypadku gdy uzyskanie dokumentu podróży nie jest możliwe, cudzoziemcowi można wydać tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca.

§ 46. Wojewoda rozstrzyga o kosztach związanych z wydaleniem cudzoziemca w decyzji o wydaleniu lub w odrębnej decyzji.

§  47.

1. Wojewoda odnotowuje wydanie decyzji o wydaleniu cudzoziemca w dokumencie podróży przez odciśnięcie pieczęci zawierającej rodzaj i numer decyzji, podstawę prawną oraz podpis upoważnionego pracownika.

2. Wojewoda informuje niezwłocznie Komendanta Głównego Straży Granicznej i właściwego komendanta wojewódzkiego Policji o wydanej decyzji o wydaleniu.

3. Wojewoda, który wydał decyzję o wydaleniu cudzoziemca lub decyzję w sprawie kosztów związanych z wydaleniem, przekazuje niezwłocznie tytuł wykonawczy właściwemu urzędowi skarbowemu.

§ 48. Małoletniego, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, można wydalić wyłącznie pod pieczą przedstawiciela ustawowego, chyba że wydalenie prowadzone jest w taki sposób, że małoletni przekazany zostanie przedstawicielowi ustawowemu albo przedstawicielowi właściwych władz państwa, do którego następuje wydalenie.

§  49.

1. Wniosek o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia powinien zawierać:

1) dane osobowe cudzoziemca:

a) imię i nazwisko,

b) datę i miejsce urodzenia,

c) imiona rodziców,

d) obywatelstwo,

e) dotychczasowe miejsce zamieszkania,

2) informację o posiadanym przez cudzoziemca dokumencie stwierdzającym tożsamość, a w razie jego braku - dowody potwierdzające tożsamość,

3) wskazanie podstawy prawnej uprawniającej do podjęcia decyzji o wydaleniu,

4) wskazanie ośrodka albo aresztu, w którym cudzoziemiec powinien być umieszczony,

5) uzasadnienie wniosku.

2. Jeżeli nie można ustalić danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zwłaszcza jeżeli cudzoziemiec nielegalnie przekroczył granicę i nie posiada dokumentu podróży, wniosek powinien wskazywać przyczyny niemożności ich ustalenia oraz dane uprawdopodobnione.

§ 50. Po wydaniu przez sąd postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia, funkcjonariusze jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej wskazanej przez sąd doprowadzają cudzoziemca do strzeżonego ośrodka albo aresztu w celu wydalenia.

§  51.

1. Cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia zwalnia się w razie:

1) uchylenia przez sąd postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia,

2) przystąpienia do odstawienia cudzoziemca do granicy Rzeczypospolitej Polskiej,

3) uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4) nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy lub udzielenia azylu,

5) niewykonania decyzji o wydaleniu cudzoziemca w terminie 90 dni od dnia jego zatrzymania.

2. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie informuje się sąd, który wydał postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia.

§ 52. Komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, właściwy dla przejścia granicznego, przez które cudzoziemiec opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informuje o tym fakcie wojewodę, który wydał decyzję o wydaleniu.