Rozdział 1 - Szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności - Szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności oraz wydawania opinii.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.7.60

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 2001 r.

Rozdział  1

Szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności

§  2.

1. Przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności bierze się pod uwagę:

1) orzeczenie lekarza o stanie zdrowia osoby zainteresowanej, uwzględniające stałe lub okresowe naruszenie sprawności organizmu,

2) wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje,

3) wykonywane zatrudnienie i warunki pracy,

4) możliwość dalszego wykonywania pracy,

5) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowej lub innej pracy przez leczenie, rehabilitację lub reorientację zawodową,

6) możliwość poprawy w zakresie funkcjonowania w życiu codziennym, pełnienia ról społecznych przez leczenie, rehabilitację, szkolenie, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, usługi i inne działania dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

2. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:

1) trwałe (stałe) - jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy,

2) okresowe - jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.

3. Ustalony stopień niepełnosprawności może być orzeczony na stałe lub na czas określony.

§ 3. Zachowanie zdolności do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności oznacza możliwość zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na takim stanowisku pracy, które w szczególności:

1) spełnia warunki w zakresie dostępności, funkcjonalności, organizacji i bezpieczeństwa pracy,

2) jest przystosowane i oprzyrządowane odpowiednio do potrzeb wynikających z rodzaju naruszenia sprawności organizmu i stopnia niepełnosprawności,

3) umożliwia prowadzenie rehabilitacji.

§  4.

1. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która nie była dotychczas zatrudniona, bierze się pod uwagę, czy i jakie zatrudnienie mogłaby ona podjąć z uwzględnieniem posiadanego wykształcenia, zawodu, zdolności i umiejętności.

2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby w warunkach określonych w § 3 bierze się pod uwagę, czy zdolność ta może być zachowana i realizowana wyłącznie w tych warunkach.

3. W przypadku osoby, która nie pozostaje w zatrudnieniu, określenia jej zdolności do wykonywania zatrudnienia dokonuje się przez ocenę, czy osoba ta - biorąc pod uwagę stopień sprawności organizmu - ma obniżoną zdolność do wykonywania zatrudnienia w porównaniu do zdolności pracowników o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym, mających pełną sprawność fizyczną i psychiczną.

§  5.

1. Przy ocenie konieczności korzystania przez osobę z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji bierze się pod uwagę, czy występuje u niej ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwia osiągnięcie samowystarczalności, samodzielności i niezależności ekonomicznej lub fizycznej.

2. Przy ocenie konieczności korzystania przez osobę z ulg i uprawnień bierze się pod uwagę, czy niepełnosprawność stanowi utrudnienie w jej funkcjonowaniu.

3. Przy ocenie konieczności korzystania przez osobę z rehabilitacji w warsztacie terapii zajęciowej bierze się pod uwagę, czy upośledzenie uniemożliwia aktualnie podjęcie pracy.