§ 9. - Szczegółowe zasady obliczania przyrostu wynagrodzeń i kwot obciążeń na rzecz Państwowego Funduszu Aktywizacji Zawodowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.19.90

Akt utracił moc
Wersja od: 29 grudnia 1985 r.
§  9.
1.
Jednostka gospodarcza, która stosuje różne współczynniki korygujące dla poszczególnych rodzajów produkcji lub usług bądź wyrobów lub grup wyrobów i dysponuje odpowiednią ewidencją pozwalającą na wyodrębnienie wynagrodzeń związanych z danym rodzajem produkcji lub usług, ustala przyrost wynagrodzeń wolny od obciążeń odrębnie dla każdego rodzaju produkcji sprzedanej, z jednoczesnym odniesieniem wynagrodzeń pracowników nie związanych bezpośrednio z daną produkcją proporcjonalnie do struktury produkcji sprzedanej.
2.
Łączny przyrost wynagrodzeń wolny od obciążeń w jednostce gospodarczej ustalony zgodnie z ust. 1, nie może być jednak wyższy od kwoty wynikającej z przemnożenia przyrostu produkcji sprzedanej ogółem wyrażonej w mierniku przyjętym do obliczenia obciążenia - przez najwyższy współczynnik korygujący (stosowany w jednostce gospodarczej).
3.
Jeżeli w jednostce gospodarczej, o której mowa w ust. 1, nie jest możliwe wyodrębnienie wynagrodzeń związanych z produkcją sprzedaną, objętą różnymi współczynnikami korygującymi, wskaźnik przyrostu wynagrodzeń wolnego od obciążeń ustala się z zastosowaniem średniego współczynnika korygującego, odniesionego do przyrostu produkcji sprzedanej ogółem. Średni współczynnik korygujący stanowi sumę współczynników cząstkowych wynikających z przemnożenia współczynników przewidzianych dla danego rodzaju produkcji przez wskaźnik jej udziału w całości produkcji sprzedanej w roku obliczeniowym.
4.
Sposób ustalania, o którym mowa w ust. 1 lub 3, zastosowany przez jednostkę gospodarczą w I kwartale, obowiązuje przez cały rok.
5.
Jednostka gospodarcza realizująca produkcję w systemie pracy nakładczej, w której udział tej produkcji w ogólnej wartości produkcji sprzedanej wynosi co najmniej 90%, ustala dla roku obliczeniowego wskaźnik przyrostu wynagrodzeń wolnego od obciążeń z uwzględnieniem współczynnika korygującego 1,0.
6.
Jednostka gospodarcza, w której udział produkcji realizowanej w systemie pracy nakładczej jest mniejszy niż 90%, ustala wskaźnik przyrostu wynagrodzeń wolnego od obciążeń z zastosowaniem współczynnika korygującego, uwzględniającego udział wynagrodzeń osób wykonujących pracę nakładczą w kwocie wynagrodzeń w roku (okresie) obliczeniowym.
7.
Zrzeszenia i związki spółdzielcze, przy których działają wyodrębnione jednostki prowadzące działalność gospodarczą, dokonują obliczenia obciążeń na fundusz odrębnie:
1)
z tytułu działalności poszczególnych jednostek samobilansujących - według zasad właściwych dla danego rodzaju działalności,
2)
od kwoty przyrostu wynagrodzeń pracowników zrzeszenia lub związku spółdzielczego - według zasad obowiązujących te jednostki.