§ 11. - Szczegółowe zasady obliczania przyrostu wynagrodzeń i kwot obciążeń na rzecz Państwowego Funduszu Aktywizacji Zawodowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.19.90

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1985 r.

§ 11. Jednostki gospodarcze, które za zgodą Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych dokonują wpłat na fundusz z tytułu obciążeń środków wydatkowanych na przyrost przeciętnych wynagrodzeń, stosują odpowiednio przepisy § 2-10 z następującymi zmianami:

1) przeciętne wynagrodzenie, którego przyrost podlega obciążeniu, ustala się dzieląc kwotę wynagrodzeń ustaloną stosownie do § 2-4 oraz 6 przez liczbę przeciętnego zatrudnienia wykazywanego w sprawozdawczości statystycznej Głównego Urzędu Statystycznego, z wyłączeniem:

a) uczniów,

b) osób wykonujących pracę nakładczą,

c) zorganizowanych grup roboczych,

d) pracowników prowadzących zakłady na zryczałtowanym rozrachunku, z którymi zawarto umowę o pracę,

e) osób zatrudnionych poza granicami kraju,

2) przy ustalaniu przeciętnego wynagrodzenia wyłącza się, poza wypłatami określonymi w § 3, także:

a) wynagrodzenia osób wykonujących pracę nakładczą,

b) wynagrodzenia za oceny, opinie i ekspertyzy wykonywane przez rzeczoznawców, w tym wynagrodzenia biegłych księgowych za badanie rocznego sprawozdania finansowego - wypłacone pracownikom obcym,

3) wskaźnik przyrostu przeciętnych wynagrodzeń wolnego od obciążeń ustala się mnożąc procent wzrostu wydajności pracy przez współczynnik korygujący,

4) wydajność pracy dla celów określenia wskaźnika przyrostu przeciętnych wynagrodzeń wolnego od obciążeń ustala się dzieląc produkcję sprzedaną, wyrażoną w mierniku przyjętym do obliczenia obciążenia, przez liczbę przeciętnego zatrudnienia wykazywanego w sprawozdawczości Głównego Urzędu Statystycznego - przy odpowiednim stosowaniu wyłączeń, o których mowa w pkt 1,

5) przy ustalaniu wskaźnika przyrostu przeciętnych wynagrodzeń wolnego od obciążeń dla produkcji sprzedanej wykonanej w systemie pracy nakładczej współczynnik korygujący 1,0 zastępuje się współczynnikiem korygującym w wysokości obowiązującej dla danej branży, rodzaju produkcji, grupy wyrobów lub wyrobu w jednostce gospodarczej,

6) przyrost przeciętnych wynagrodzeń oraz wydajności pracy w okresach kwartalnych ustala się przez porównanie przeciętnych miesięcznych wielkości roku obliczeniowego z przeciętnymi miesięcznymi wielkościami roku bazowego,

7) obciążeniu podlega cała kwota środków wydatkowanych na przyrost przeciętnych wynagrodzeń przekraczający wskaźnik przyrostu wolnego od obciążeń.