§ 5. - Szczegółowe zasady i warunki użycia uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych oraz szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej przez te pododdziały.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.5.36

Akt utracił moc

Wersja od: 18 stycznia 1996 r.

§  5.

1. Uzbrojony pododdział zwarty może użyć broni palnej w przypadkach określonych w art. 37 ust. 1 ustawy, jeżeli użycie środków przymusu bezpośredniego jest niewystarczające.

2. Broni palnej nie używa się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje, że nie ukończyły trzynastu lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie.

3. Rozkaz użycia broni palnej przez uzbrojony pododdział zwarty wydaje dowódca tego pododdziału, po otrzymaniu decyzji o jej użyciu, podjętej przez właściwy organ określony w § 4 ust. 1.

4. Decyzja właściwego organu o użyciu broni palnej nie jest wymagana w przypadkach określonych w § 4 ust. 2.

5. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego przed wydaniem rozkazu użycia broni palnej do określonego celu:

1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem,

2) uprzedza o użyciu broni palnej,

3) wydaje rozkaz dania strzału ostrzegawczego (salwy) w górę, jeżeli wezwanie, o którym mowa w pkt 1, nie zostało niezwłocznie wykonane.

6. Przepisu ust. 5 pkt 1 i 2 można nie stosować w przypadkach określonych w § 4 ust. 2.

7. Przepisu ust. 5 można nie stosować, jeżeli z broni palnej jest ostrzeliwany uzbrojony pododdział zwarty lub inni żołnierze albo też są ostrzeliwane inne osoby.